nog beven
mijn handen
van schrik
slaat de angst
mij om het
gehavende hart
het is
leven en tijds-
bepalend apart
van de ene dag
op de andere
lijk je een wrak
nee mijn hart
is niet gebroken
maar de uiterste
houdbaarheid is door
talloze bestralingen
voortijdig verlopen
oppassen geboden
ik wil nog niet
in de rij doden
hartfalen…
natuurlijk heb ik
hartfalen maar erg
vaak denk ik er niet
aan het is en blijft
mijn eigen lijf toch
dat opspeelt als ik
te snel en teveel en
inspannend bezig ben
en dan werkt alles
ineens een stuk minder
dan stop ik ook want
ik weet intuitief dat
de dood nadert als ik
doorga maar er is iets
nieuws de laatste tijd
rust rond…
wat als je haar niet
meer kunt vertrouwen
als je niet op haar kunt rekenen
wat kun je dan doen
als ze dreigt je te verlaten
je geen toekomst meer
met haar op kunt bouwen
haten of jezelf moed inpraten?…
stukjes leven
maar pluis uit
waar ik na al die
jaren ben gebleven
had alles
op een rij
in een land met
ongekende en
uiterst diverse
mogelijkheden
tot een fysieke
averij en het
bestrijden ervan
mij onder de
laatste rafels
ernstig deden lijden
de strijd lijkt nu
gestreden maar
schade door bestraling
en chemo hebben
mij het hartfalen…
(voor George Michael)
Het is tweede Kerstdag 2016 en
het journaal vertelt me dat je
gisteren overleden bent door
hartfalen en een ruig leven.
Voor de huisdeur van je pittoreske
huis in Goring-on-Thames leggen
de mensen bloemen en kaarten met
liefdevolle teksten. 53 jaar.…
verdriet
over een van jouw zoons
die niet meer aankwam
mama
trots was je op mijn kinderen
al was ‘ik hou van jou’ zeggen
je niet gewoon
mama
jouw gezondheid ging achteruit
toch breidde je nog altijd, met jouw liefdevolle
handen vol jicht, truitjes voor kinderen in Wit-Rusland
mama
jouw hart was groot
tot in december bleek dat je hartfalen…