Ademloos
in het ochtendgloren
de herfstgeuren
in de nacht
sloeg de wind
tranen
uit geschreven woorden
tegen daken
en
gesloten ramen
enkel
nog wat
druipende
bloemblaadjes
staan
als stille getuigen
herken ik mezelve
van schaduw
ontbloot
achter
het venster
met
vragende ogen…
Zwart geaderde beuken,
glimmen in een druipend mistgordijn.
Ze blozen met hun wijnrode kruinenkop
als een mimefestijn
van Chinese nimfen.
Populieren priemen hun naakte
zwepen in de iele lucht.
Nog enkele blaadjes wisperen
met een diepe zucht
hun laatste fezelverhaal.
Kraaien roeien stil door de mistrivier.
Ze enteren knoken van een…
een mooie bloem
wat eenzaam ogend
aan de graskant
van de sloot
wiegend
in de wind
een laatste hommel
drinkend van de nectar
tot de herfstregen
hem verstoord
een vlinder
die nog even dartelt
de vleugels gespreid
een vrouw die in de vroege morgen
haar venster opent
zichzelf goede morgen wenst
een kushand toe glimlacht
aan het nieuwe…
Hoe dikwijls heb ik stilgestaan
vroeg in een grijze herfstmorgen
wanneer de mensen slapen
en ik naar de lucht kijk
als ganzen de stilte verbreken
Hoe dikwijls heb ik hen
willen vergezellen
wanneer ze gakkend overvlogen
verlangde ik een van hen te zijn
hoe ik de voorsten aan zou moedigen
om de snelheid te behouden
boven de slapende stad…
Nader kwam je over velden als
witte sluier verhullend wat deze dag
weer brengen zou in frĂȘle gedaante
gerezen uit het water als schone nimf.
Gouden glans schijnt over je
golvende haren die strelen wuivend
vlaktes en vallen als serpentines
in lokken door lommerrijk blad.
In vorderen der morgen baar je
nieuwe gezichten van kleuren en…