Alle inzendingen over huidje

Hermione uit het Potter-verhaal had een zacht huidje, glad en egaal. Maar uit begeren ging zij zich smeren. Haar vel spreekt nu een andere taal.…

Zo zeldzaam is de naam die zij bedacht Als vroedvrouw Neeltgen, niet het Joodse Bruidje Geen Remmert, IJsbrandt voor zijn tere huidje Maar Rembrandt, schepper van de Wacht der Nacht In 't grootse, volle leven om hem heen Zag hij de mens, maar ook zichzelf - alleen…

Zo kwetsbaar En zo klein Zo puur jij kleine man Je ruikt zo heerlijk zoet En je huidje is zo zacht Van die hele kleine handjes jij die naar me lacht Je zult je gaan verbazen Over hele kleine dingen Van de wind die naar je blaast En vlinders die op je springen Je oogjes knijpen toe Bij de eerste zonnestralen En straks rond middernacht…

Je huidje zo zacht, je huiltje vol kracht. Je oogjes nog dicht, vangen een vleugje licht. zo klein en teer ben jij, en wij,wij zijn zo ongelooflijk blij.…

vertederd kijkt ze in het wiegje naar het kindje uit haar schoot ze schoof een generatie op haar baby ademt lief en zoet de handjes voelen teer en klein het huidje zachter dan satijn als moeder niet onsterfelijk blijkt zal`t kind uit haar nooit kind meer zijn ook dat schuift dan een plaatsje op…

een huidje zo zacht en een hartje zo rein zo heel nog onschuldig kwetsbaar en klein weerloos en breekbaar vrij nog van pijn prijs ik mij gelukkig mama te zijn van dit prille ventje zo weerloos en teer die mij laat genieten telkens weer de zon doet schijnen iedere dag met zijn lieve stralende lach.…

o,wonderbaar wezentje zo teder en klein, wat is je huidje zacht, je bent de liefste mijn waar ik op heb gewacht. Wat lig je rustig in je warme bed, je haartjes zijn net zijde. Niets is er wat mij belet, om me aan jou te wijden. De tederheid die stroomt in mij, maakt me een gelukkig mens.…

Het blijkt maar eens temeer, dat schoonheid van buiten zit, want elke rimpel moet worden gelift, ingespoten of worden behandeld, zodat met een glad huidje en alles op de juiste plaats, wat die ook moge zijn, haren geverfd en in de krul, verberg die grijze streep, smeer elke porie dicht, zodat niemand ziet dat je in het heldere licht…

je ligt in wit gesluierd kant je vingers in een knuistje je adem wolkt vlak langs je hand met kleine rimpels in je huidje ik zie je dromen onder wimpers komen ze schieten razendsnel voorbij hoor je zuchten zie spanning vluchten als je je keert op de andere zij langzaam gaan je handjes open kleurt je mond een rode lach ik zie…

je ligt in wit gesluierd kant je vingers in een knuisje je adem wolkt vlak langs je hand met kleine rimpels in je huidje ik zie je dromen onder wimpers komen ze schieten razendsnel voorbij ik hoor je zuchten zie spanning vluchten als je je keert op de andere zij langzaam gaan je handjes open kleurt je mond een rode lach ik…

‘Hoogste tijd’, zo dacht het blad - al turend in de grauwe lucht - ‘ik heb mijn seizoenen nu gehad ben klaar voor de finale vlucht Krijg kramp in al mijn nerven mijn huidje wordt al droog val ik nu in duizend scherven of zweef ik naar de regenboog ?’…

Ik geef je honderd kusjes op je wangetjes, op je neus vertel je van klein duimpje en van een grote lieve reus Ik streel je roze huidje zo lief en ook zo zacht ik kan met jou de wereld aan door de vreugde die je bracht Je bent nu nog oma's engeltje maar strakjes komt de B ervoor want een kleine dondersteen dát ben je nu al hoor Ik zal…

Ik ben nou niet bepaald een topmodel maar die amandelkleurige van hiernaast met haar verfraaide huidje is dat wel. Je moet hier even nog de bocht omgaan dan zie je daar direct, in vol ornaat nog zo een rijk beschilderd topstuk staan.…

Jou zo zacht en teder minnen en je kussen steeds maar weer voert mijn hart je wereld in en laat mij bedelen om nog meer Jou zo zacht en stil omarmen en je behoeden voor 't kwaad wekt mij met een stil alarm en zorgt dat jij m'n hart verstaat Jou zo stil en zachtjes strelen en kusjes geven op je lieve lijf maken je huidje tot fluweel en…

Doordat ik mijn nagels langs je door de kou verweerde huidje trek? Of stroop ik je af om te zien hoe je zicht steeds minder wordt, maar je vuur steeds heter? Ik zet mijn mes dat gloeit in je kern die vloeit, zodat je straks als roos in bloei te pronken staat…

Vanuit de donkere warme zee gegleden Twee diepen zuchten naar beneden Warme handen zacht en fijn over je huidje van satijn Fonkelende heldere blauwe ogen Laten de pijn snel verdoven Vanuit de roze schaduw over je gezicht zo nieuwsgierig naar het licht Daar was het donker warm en klein veilig verborgen Waar rust de zorgen naar morgen…

Ik ben dat meisje van Vermeer dat steeds flaneert langs etalages volle lippen nog eens optrekt die ik dagelijks masseer mijn huidje is zo zacht als boter rimpels zijn mijn onverlaten botox vult er al mijn gaten zodat ik niet craqueleer Ik ben dat meisje van Vermeer waarvan de mensen weleens lazen lippen groot als Zeppelins die ik zo gaarne…

Hij hield zo van de regen Dat heerlijke geplop De zon kon hij niet tegen Dan droogde zijn huidje op En als de regen daar was Kroop hij rap omhoog Regenbaden in het gras Hij hield het niet graag droog Zijn vader zei hem keer op keer Ga niet bij iedere drop Het is niet altijd regenweer Straks heb je nog een strop Ik zeg dit heus niet…

Of ze nu daar al nieuwere wandelpaden weet vandaag zeker niet te heet voor haar viervoeter of haar ooit bontblauwe frêle yoghurt huidje was. Ik heb al een veldruiker voor haar tafel geplukt dat is vandaag tenminste al wel vast gelukt. Verse lucht gehapt, ook dat nog pas.…

Nieuwe geluiden, neuriën, kreunen schuifelen, sloffen, eventjes leunen knuffelen, kirren, wiegen, dommelen billetjes schonen, zelf wat rommelen zachtroze huidje, zoete geur, wonderlijk Kwetsbaar, weerloos liggen te wezen.…

afzondering, het is daarom Alleen in de badcel vloeit dan hun bloed als werkelijk niemand hen daar kan zien; Het is onverklaarbaar doch het doet goed besef dit voor zoveel meisjes van dertien Liefde aandacht en ze veel begrip geven zijn toch sleutelwoorden voor hun geluk; Zo krijgen ze een kans om fijner te leven en snijden ze hun huidje…

Als de wereld overweldigt en je het telkens niet meer weet dan wil je soms gewoon niet meer de hoop is ijdel die ik meet aan woorden die ik snel verteer Eén huidje maar heb ik te weinig gewoon een huid als iedereen daarvoor blijk ik niet geboren, want ik mag alles zien en horen Heerlijk dat alles binnendringt, in theorie heel wijs en mooi…