Alle inzendingen over huismussen

Huismussen op tak Van gekwetter tot getjilp Klankenfestival.…

Er waren zeven huismussen aan de wildernis ontsnapt om te eten in een vogelkooi “heb je een vergunning nodig om te vliegen?…

Mussen zonder huis tjilpen naar een stukje brood op de puinhopen.…

Er zijn huismussen en grasmussen en allerlei ras mussen nog daartussen misschien; maar er is bij de mussen nooit onderscheid tussen maximussen en minimussen te zien. -------------------------------------------- uit: 'Eeuwig gaat voor ogenblik', 1965.…

Wanneer iets neerdrukt zijn er klanken van vogels Donkere gedachten de nachtegaal de dag in haal Wanneer iets blij maakt zonlicht in het aangezicht de nacht haal huismussen tsjilpen…

Het vervallen schuurtje ademt een sfeer van geborgenheid door de jaren heen nog vaak rusten de huismussen overgebleven uit mijn jeugd op haar scheefgezakte dak passend bij een ‘rijk’ verleden lang uit het straatbeeld verdwenen de rijtuigen en paardenhoeven hoe vertrouwd ze klonken ook de mensen in het zweet met hun ijverige handen…

de huismus komt vanuit het verhaal in de krant onze tuin ingevlogen blij verwelkomd door de roodborst de kwetterende winterkoning verbaal door de merel van Groninger komaf die bromt: bist d'r weer mien jong alleen de zwart-witte kat van de buren van onze buren staat eventjes paf ik moet me al op verschillende veren concentreren en nu komt…

schijnt In stralen tegemoet Bekomen van buien Met visuele mijmergloed Vredelievend schouwspel Het weer toont eerherstel Zonlicht als vriend Zo langzamerhand dik verdient Droge wandelschoenen aangetrokken Vogels die je naar buiten lokken Rode dennenstammen ontmoeten met zonnegloed Hakkende spechten hoorbaar in overvloed Gaaien lawaaien Huismussen…

De huismussen werden in een paar Secondes flamingo's. Met een toverstok Toverde ik vrede in de wereld als ook De meest bijzondere gerechten waarmee Ik het dan weer even kon doen. Maar Ik bezat geen liefde en geen geluk In m'n verweerde handen. Weg met Alles dus. En ik begon weer opnieuw. Uit nood geboren. Keer op keer.…

Tot hij wist wat hij wilde, een kluizenaar worden die alleen als een zwerfkat zijn boontjes dopt, eenzaam kon hij kijken wat de mens zoal doet, ongestoord met zijn ogen en oren open, en gedichten vangend als huismussen, kort en een- zaam en voedzaam en toch op de een of ander manier zinvol dit rare leven, zo ging hij, zo sloop…

Op een open plek in het bos zat een groepje Hollandse huismussen zaden snackend te wachten tot het concours een aanvang zou nemen. ‘Tietsju, tietsju,’ klonk het in de avondstilte. ‘De koolmees,’ zei een van de mussen. ‘Onmiskenbaar.’ ‘Roe-koe-koe, roe-koe-koe.’ ‘Turkse tortel,’ wist een ander. ‘Hoeiet.’ ‘Fitis,’ zei een derde.…