Netgedichten

netgedicht (nr. 33.278):

Zwerfkat

Hij hakte zijn hart van steen
in een aantal delen, dat moest
wat meer, lucht, ruimte geven

maar dat lukte natuurlijk niet,
en zijn steen was droog en ver-
kruimelde in zoveel delen!

Altijd alleen en meestal ook
zo willen leven, het leven
met anderen viel zwaar en

tegen. Tot hij wist wat hij
wilde, een kluizenaar worden
die alleen als een zwerfkat

zijn boontjes dopt, eenzaam
kon hij kijken wat de mens
zoal doet, ongestoord met

zijn ogen en oren open,
en gedichten vangend als
huismussen, kort en een-

zaam en voedzaam en toch
op de een of ander manier
zinvol dit rare leven, zo

ging hij, zo sloop hij...-