Alle inzendingen over jur jacobs

De dag is gekomen dat mijn benen het begeven Omdat de weg van leven langer is dan ik lopen kan Laat het loslaten jou niet weerhouden De weg naar de einder verder te gaan De dag is gekomen dat mijn longen leeg zijn Omdat de weg van leven een langere adem vraagt Laat het verlies jou niet beletten Want de vaart der volkeren kent geen einde…

Dr jur. heeft prachtig verdedigd de éen-kilo-brood-dief zijn gezin en bedenkt 7 (zeven) arme kinderen vader een korst brood de rechters hebben gesnikt Het was een sterk stuk In de avondkoelte wandelt Mevr. Dr jur. Lützowplatz en zet zich op een bank juist tegenover de kont van de zeegod Verdiende rust 0 Wonne…

Beste brave vriend, je liet me helemaal alleen ik had de deur net op een kiertje, waarna je spoorloos verdween. Nu dwaal ik door de buurt en bij het veldje in het park geen teken van leven, alleen die man dan met zijn hark. Beste trouwe vriend, kom snel terug bij mij ik mis het schuiven van je brokkenbak en het slobberen erbij intussen is het…

Fietsend door de polder, richting het veer van Werkendam het weer is goed vandaag, jam op mijn boterham. Het schapenpad vol met keutels, maar in geen velden een schaap te zien, wat koeien in een weiland en paarden bovendien. Insecten en bloemen, hier wordt een mens bewust van hoe mooi natuur kan zijn, hier komt een mens tot rust Oosthaven…

We rijden doorgaans verkeerd 2x en balen er vreselijk van het is helemaal niet fijn om te merken, hoe groot Nederland kan zijn. 2x Naar de Veluwe op vakantie, ja dat was een dolle boel de achterbak zat vol van ons tweedehansie. Een weekje lekker weg, dat gaf een goed gevoel, de vrijheid tegemoet, maar door een wegomleg, raakten we aardig…

Lang voelde ik geen nattigheid, elke druppel was teveel, elke vorm van neerslag-tigheid, was te zeer emotioneel. Lang was ik bang van water, van zwemmen had ik nooit gehoord Nu voel ik aandrang bij geklater en mijn angst is overboord. Visje visje, diep diep in de zee zoals jij kan ik niet zwemmen en daar zit ik best wel mee. Visje visje in de…

Er vloed een golf van woede, de vrijheid belet, ongeloof, hoop en liefde, demonstraties, verzet. Stenen en kogels en cocktails met vuur, geen leven te kostbaar, geen leven te duur. Pluk een bloem, kijk om je heen en probeer te verklaren hoe je voor die tijd hebt liefgehad, met al je pijn, je verdriet en je ziel vol met blaren, als je moet leven…

Beste brave vriend, je liet me helemaal alleen. Ik had de deur even op een kiertje, waarna je spoorloos verdween. Nu dwaal ik door de buurt en bij het veldje in het park. Geen teken van leven, alleen die man dan met zijn hark. Trouwe lieve vriend, kom snel terug bij mij. Ik mis het schuiven van je brokkenbak en het slobberen erbij. Intussen…

Een stralend blauwe hemel een goed gevoel maakt me blij. De gedachte aan jou maakt weer vlinders in mij vrij. Je glimlach, je ogen , je haar, maken mijn gevoelens onhandelbaar en ik weet dat dit verkeerd kan gaan. De warmte van je huid, zoals je naast mij ligt, doet mijn hart sneller slaan. Bloed pompt,zodat de passie stijgt, je kruipt dichter…

Dan belt Nico dus naar Jacob Ik klooi met de barbecue Nico maakt zijn goeie grappen zegt ‘comme ca’ en ‘do you do’ en hij spreekt met Jacob af Nico is een beetje maf Hij neemt afscheid, ik een worstje pakt zijn fiets, geeft mij een hand hij moet eventjes naar Jacob ik zie hoe het houtskool brandt en als hij de straat uitracet denk ik:…

Jan Jacob wil ook voortaan Oom genoemd worden voor/door al die nichten en neven van hem en door hun kinderen ook Oom of Oud-Oom geen Jan, geen Jantje maar, het is Jan Jacob want Oom Jan Jacob is wel een mietje maar geen doetje!…

DE kat van de kattenberg, Jacob Plant zijn jaarlijkse winterstop Hij hoeft nooit iets te leren Hij zal dan ook nimmer nooit afstuderen Hij zal hier blijven op deze bergtop.…

waar de jaren jou kronen met de status van jacob lijkt 1946 verder weg dan ooit toen in parijs interpol werd opgericht terwijl thailand bhumibol kroonde nu jij jacob bent en de wijsheid pachten mag is met hofmans haar affaire 1956 een hele sprong waarin ook nog eens de vrouw handelingsbekwaam werd nu jij jacob bent en terugkijkt…

hij ademt voor hen beiden en praat door alles heen zij lijdt en laat zich leiden verliest haar ja in neen hij loopt met grote passen waar zij nooit lopen mocht zij laat de oren wassen wringt zich in elke bocht hij hoort haar diepe zuchten en denkt dat zij geniet zij droomt van blauwe luchten verdrinkt in haar verdriet hij leeft zijn…

Ons diep en droef ontvallen liggen ze hier gedwee: 't zijn broertjes van elkander, 't zijn kinderen van de zee. Het is zo lang geleden, maar de pijn op het kerkhof blijft. Dus schrijf ik 't op als dichter alsof ik die pijn inlijf.…

de tragedie ‘Jacob en Jacoba’…

Hopen, wachten op dat hij zal komen De Ware Jacob.…

in de wacht" "Jan Jacob, Ik wil je voorlopig niet spreken" "Jij Jan Jacob, wil ik een tijd niet zien" "Jij, jij, Jan Jacob, jij zou eens..." "Jan Jacob, je hebt me pijn gedaan" "Weet je wel wat je doet, Jan Jacob?…

. _________________________________ Dai Dai Louis Joep Jenning Mats en Gijs Sebas Merijn Jur Jenno Kjeld en Serge Bart Jorrit Remco Gert Chris Sjoerd en Jesse Daan Colin strijdt met Marvin Homme Stijn Armand en Marcel Patrick Kars Janno Max Thomas Tijmen Tim Hein Kai en...Beau!…

Maar ik Jan Jacob liet het niet uit de hand lopen Ik zal blijven lopen met Jantje aan mijn hand Nu met 71 jaren met wit haar is er vergezicht op overlijden Raak ik Jan Jacob over het heetste levenslijden heen En onder ede met rede ben ik vooral voor vrede Niet ‘de lieve vrede’, maar vrede van stevig hout Niet iedereen hoeft van mij Jan Jacob…

Waar de zee, de golven beuken, op het aangespoelde strand. Waar de meeuwen krijsend vliegen, daar ligt mijn vaderland. Waar de polders uitgestrekt zijn, de molens draaien op de wind. Waar de dijken ons beschermen en de boer zijn land ontgint. Oh Nederland, waar eens mijn wiegje stond. Vaak denk ik aan vroeger terug, maar de tijd gaat veel…

We reden langs het Darmkanaal, gut wat een lucht gaf dat, de ventilator schee eruit, op weg naar Darmstadt. Maar dat kon ons niet bommen, we waren stoer en jong en lui. Ik droeg mijn gele sweater, jij je gebreide bruine trui. De avond viel, het zicht was slecht, de weg glibberig en glad. Donderwolken pakten samen op de weg naar Darmstadt…

Parijs is in de lente een stad vol romantiek. Op een bankje aan de Seine met accordeon muziek. Alle duiven bij Montmartre en oh mijn Sacre Coeur. Ik verlies hier heel mijn hart dees'stad brengt zoveel kleur. L'amour d'amour d'amour Ik wil met je dansen, met je zingen, ik wil je kussen op zijn Frans. Ik wil je liefderijk omringen,…

Waarom heeft het zo moeten aflopen? Want zo ben ik absoluut niet groot gebracht Deze wereld is een oerwoud Maar wanneer beide ouders er voor je zijn Voelt dat voor een kind heel erg veilig en vertrouwd Een kind zal dan later tegen beide ouders kunnen zeggen Mam en pap … Weet dat ik veel van jullie hou Jullie zijn de besten Jullie zijn altijd…

de A van Alain de B van Bach en Bogerd de C die is van mij: Jan Jacob de D van Dvorák de E van Evan de F van fijn Concert en ik Jan Jacob was de C van Coma in diepe rust, meest diepe rust een heel gerustherstellend coma waar je ontlijdend uit ontwaakt uit geraakt omdat de muziek zo raakt mits je natuurlijk van orgelmuziek houdt en…

Doemdenkend positivo schrijft dictee Is ‘stemp’ van Jacobse verdedigbaar? En schrijf je ‘mozeskriebel’ aan elkaar? En is het nu ‘cliché’ of toch ‘klisjee’? Wat of er ook bedacht wordt door Kees’ brein Simplistisch zal zijn opgave niet zijn…

Jan Jacob…

Jacob van Artevelde, geboren in Gent woonde in een heel chique tent Hij schreef duizenden gedichten en stuurde naar alle vrouwen liefdevolle berichten maar het bleef toch vooral een gestoorde vent…

onophoud’lijk ruikt de vrouw aan manvolk ze zoekt de Ware Jacob een open boek met tekst voor als zij tekst moet weg als hij weg moet zacht en zin in haar als zij zin heeft veel vloed in zijn tegoed om haar gnuivend gefêteerd gekoketteerd te bekokstuiven…

Pasgeboren liefde, intenser kan het niet, wie zal vermoeden wat die dichter in jou ziet. Je vult mijn gedachten, in elk gedicht huppelt jouw pas, lees ik jouw gezicht. Die zandkloppende handen, je grappige weetjes dan weer onbereikbaar en toch wij tweetjes, geen plekje te vinden in heel Amsterdam die jouw gestalte aan mijn blik…