het seizoen voorbij
lopen wij in
kaplaarzen vol onrust
soppend langs de vloedlijn
een onduidelijk verlangen
ontfutseld aan de zee
waait door ons haar
over de boulevard
landinwaarts...…
Na alle plekken waar je was
en leefde, neem de plek
waar je geboren werd, hier,
waar je wegging, groter,
en in de wereld stapte
als kaplaarzen,
ben je weer terug op de plek
waar de cyclus begon,
een lijn die recht leek
bij het gaan en het staan,
een weg van duizend mijlen
die telkens weer met die
ene schrede begon,
met het onverwachte…
met de tong uit de mond
schuifelen de kaplaarzen
door de bladeren die
onder haar knisperen
als papier - bedachtzaam
ze was bijna zichzelf
vergeten mee te nemen
op zoek naar onaantastbare zaken
speurt ze over de grond
zich niet bewust van haar gedachten
o - was ze maar zo'n varkentje
u weet wel zo'n dure
die truffeltjes vinden…
Persephone draagt bloemen
en stoere kaplaarzen als een soldaat
met spierballen, of een openvallend hesje
met minirok als een maagd, altijd
verovert ze de driften om haar heen
In Coco's jurk paradeert ze op Jersey
het doorzichtige plastic ritselt
bij elke kus die ik erop geef
passanten nemen foto's
ze komt in de krant
de lente is begonnen…
Ik durf het
niet beweren
Wel twintig kamers voor een garnizoen
Vol Oekraïners die de taal gaan leren
Maar niet aan grensbewaking willen doen
Dus mannen, trek uw kaplaarzen maar aan
Op naar het Oostfront, Navoveteraan!…