Alle inzendingen over karakteristiek

In de zomer met parasols op het plein en duiven glorieert zij, dan wordt zij van oude dame jonge vrouw, hooggehakt en uitdagend in het volle leven. Zij laat de stilte, neemt geluiden met de kracht van jazz en blues die haar eigenheid kenmerkt. Wij de bezoekers, woorddansers binnen en buiten, verkorten en verlengen beeldspraak, gaan over…

hij schuifelde zonder houvast geruisloos want de stoep was nat zijn armen onbeweeglijk in een lange regenjas handen in de zak zijn haar grijs artistiek en op de schouders zo kruiste ik zijn pad een trotse kop met felle blauwe ogen een scherpe neus mediteraan gebogen hij lachtte zon en jeugdigheid de regen maakte in zijn…

in klein bewegen stribbelt materie met vasthoudende weerspannigheid tegen waar eigenschappen karakteristieken zijn voelt aantasting als structurele pijn net als in het organisch leven is er respectvol bestaan in met elkaar gaan juist verbinding is nog altijd de laatste link die voor het leven kenmerkend is…

ik hoopte in een paar penseelstreken jouw glimlach neer te zetten zonder karakteristiek het rake vast te maken door een stukje van jouw leven te verstillen in liefde waarbij de stemming bedding geeft om met tal van emoties je lach visueel te parelen in zoetgevooisde taal…

Weken zonder jouw waardige integriteit levert een week gevoel Nu jaren zonder jouw karakteristiek maakt mijn lens troebel.…

in één oogopslag waren de lijntjes in je gezicht te lezen lente maakte je huid veerkrachtig gevoelig en zacht we hebben samen de zomer geschreven verdiept in fronsjes en lach de eigen trekjes genoten het leven in schaduwvol karakteristiek nog oogst het licht schoonheid uit lijnen in jouw herfstwarme gezicht…

ik streel je rimpels tot ontspanning vlak scherpe plooien af strijk het karakteristieke zachter geef ruimte aan je lach de stilte is verbroken je ogen zijn al in gesprek je stem bezingt met warm geluid de eigen plek jouw geluk komt onderhuids tot leven groeit weer naar buiten uit…

jij bent meer dan alle lieve karakteristieken waar ik van houd je lach bloeit als een bloem die opengaat een stem die het harmonieuze timbre heeft dat mij gevoelig raakt ogen die licht bewolkt mijn warme zomers gedogen vingers op mijn huid waardoor ik de wereld buitensluit jij bent de schat die onze liefde haar…

ik heb je gezocht in de stad van glas maar overal waar ik keek zag ik je gezicht verschijnen om daarna in schaduw te verdwijnen je werd steeds transparanter extravaganter uitgelicht tot in het diepst van je ziel het waren die karakteristieken waarvoor ik altijd viel ik zag ze breken in kleuren vlammen die ik nooit meer zal vergeten…

Jouw karakteristiek blijf ik herkennen. Jouw lach illustreert mijn verlichting. De straal door een wolk aan de horizon. Voorbij gaat de tijd zolang jij bestaat. Jou ogenblik ontsteekt de warmtebron.…

nog één keer; net zolang tot het vertrouwd klinkt qua herkenning stukje beleving een voorspelbaar loopje karakteristieke eigenschappen pijlvormig, gedurfd zelfstandig naamwoord kerend tot zelfportret i.h.k.v.…

te zijn aan de zee waar een bal van vuur de einder kleurt zo oprecht en puur het is goed te zijn in het verhaal van de rollende golven de zeester en het koraal het is goed te zijn rond het kasteel het geknede zand dat ik met een roze hoedje deel het is goed te zijn bij de ontelbare meeuwen te luisteren naar het karakteristieke…

ik heb ooit de karakteristieken van je gezicht kunnen lezen maar waar zijn die markante lijnen vandaag de dag gebleven ik wil je leven zien in het ervaren van emoties liefde en verdriet misschien wat vage sporen geven nog enig zicht op wat er van je huid is gewist gelukkig spreken je ogen tegen met wat jij met je mimiek laat…

wij kenden als kind elkaar vreemde eigenschappen toe gedragingen en gewoontes die wij niet begrepen die niet in ons patroon pasten wel in bijnamen die de speelse karakteristieken bondig hadden samengevat herkenbaarheid was nooit op persoonlijke titel maar werd vaak gedragen door meerderen uit de groep zij representeerden…

ik heb de lijnen die karakteristiek waren voor haar mimiek eerst bevoeld de diepte betast de strakheid al in potlood en contrast beschreven de babyhuid is lang het onbeschadigde deel gebleven totdat buien en nukken steeds langer bleven leven hun sporen zichtbaar achterlieten in het huidnegatief heerlijk was de ontdekking dat…

jij bent volgroeid een markante boom karakteristiek in de omgeving toch draag je de laatste jaren minder bladeren en meer dood hout jij bent nog echt niet oud en versleten maar ruizelt zacht vergeten de screen is al geweest voor het lichte falen van je geest verborgen wortels komen langzaam bloot in het fysiek mankeren het…

Geketend door emoties vertrekt u in een waas en omarm ik behaaglijk uw karakteristiek om de verloren tijd die is verstreken te ontzien.…

lichte huppelpas pasten daar naadloos bij zo was er ook het glas met de rode mond die jouw lippen had dat altijd halfvol en jij slechts lichtjes aangeschoten was nog is er het geroezemoes van lieve vrienden onder elkaar sprekende ogen en de totale eigenheid van iedere emotie in lichaamstaal ik heb ze verzameld de karakteristieken…

laag kruipen is het karakteristieke van de studeerlijn, met zijn flauwe knikken, die bij tentamens als zaagtanden prikken, bij herexamens met de hoogste pieken. teneinde deze curve op te krikken bedenk ik waterdichte methodieken dat ik mij voor het werk niet af laat schrikken.…

je zwarte hoed was handelswaar completeerde altijd jouw outfit in het openbaar een bekend verschijnen zelfs als glimp kon jij nooit onopgemerkt verdwijnen alleen al je ogen waren gekend de gouden handtas en je dito nagellak gaven stof aan een karakteristiek in hun kleine roddelcircuit maar wie al jaren op de set verkeerde genoot…

je gezicht volg hun zorgen tot ze verdwijnen door liefde gewist ooit kon ik je scheiding volgen tot in krullende golven maar die tijd is voorbij jij wilde makkelijk en vrij je huid is nog soepel en glad in subtiele mimiek ogen glanzen als je innemende lach uitbundig piekt markant is het beeld dat ontstaat uit jouw karakteristieken…

Soms heeft het een karakteristieke vorm, misschien is het toch wel niet zo stom. De ware betekenis van de onderbreking, bij jouw een mooie vertekening van je gezicht, besefte ik toen ik je zag staan, een vinding. Het moet zijn bedoeld als veiligheidslijn, als een soort veerkussen, voor als ik te snel bij je wil zijn.…

ik zag het hek al openstaan gescheurd in zijn scharnieren nog een stukje draai te gaan de tijd heeft stilgestaan in twee ondiepe karresporen de berm is in groen verloren noord-hollands karakteristiek wat weggestopt tussen hoge bomen warm genietend van zomerse dromen maar in de keuken rommelt drukte van belang het schapenvlees…

nog is het gezicht niet volmaakt er komen steeds meer maskers naarmate de transformatie verder gaat het volmaakte gelaat met fillers botox en make up godzijdank gooit haloween dat ideaal volledig stuk uitvergroot komen eindelijk de karakteristieken uit het naturel waarbij emoties kleuren schreeuwen in kleding uit vroegere…

nog is het gezicht niet volmaakt er komen steeds meer maskers naarmate de transformatie verder gaat het volmaakte gelaat met fillers botox en make up godzijdank gooit haloween dat ideaal volledig stuk uitvergroot komen eindelijk de karakteristieken uit het naturel waarbij emoties kleuren schreeuwen in kleding uit vroegere…

ze brilde ronde glazen in een scherp getekend gezicht die combinatie vlakten de scherpe en ronde kanten van beide karakteristieken af in de lijnen van haar gelaat contrasteerden de lichte huid en het ravenzwarte scheiding gekamde haar ze lachte innemend en haar ogen speelden met onze verwondering hun eigen geexposeerde…

exceptionele onconventionele manier met open sluizen en een stralende hemel ik heb je donker en dreigend gezien waarbij spanning de groene kleur van de donderkop aannam tussen sissende ontladingen en bolvormige bliksems explodeerde chaos en toch wist ik jou opklarend dichtbij jij doorbrak de stilte die aan de bui zijn karakteristiek…

vertwijfeld graaien naar het laatste stukje houvast van het leven dat jij nu niet meer in handen had waar ooit je dansante passen en lach synchroniseerden tot innemend zijn brak nu dat beeld tot de scherpste scherven in diep gevoelde pijn je schimde naar het verdwijnpunt van de werkelijkheid ving vage blikken van latente zieken in karakteristieken…

code wit wonderschoon winter tafereel antivries, antivirus kou en COVID vries maar kapot Friese meren wachten de schaatsen uit het vet daarop mag toch geen boycot de NS op zijn gat code rood, oranje wit is niet bekend de rails is spekglad zoveel lol en paniek bij Hollands wit code kleurloos is het meest karakteristiek kou in…

ach wat je neemt een stuk land rotzooit wat met schep en vork je krijgt bergen effen wat sneeuw er op er tegenaan geprakt een meertje een reddingsboot uit de ark van Noach met Dr. Vogel een boel gevoel een bankje hier en daar luistert de vogels zingen hun levenslied kijk omhoog de zon schijnt op de gemzen schaapjes gletschers…