Alle inzendingen over klaasje

Klaasje Pietje, zo gij niet wilt deugen, Dan verschijnt de zwarte man Pietje Klaasje, foei, dat is een leugen! Laat hem komen als hij kan. Die aan zulk een man gelooft, Is van zijn verstand beroofd…

Klaproos in al Je teerheid in een Zachte rimpeling Van zomerwind Weergegeven in Pastelkrijt, die Op tekenbordformaat Tot leven komt - Donkerrood dat Levensecht scharkeert Met het zachtste karmozijn Waar nu net het licht Op valt in dunne Streepjes aangezet Met een paar korrels Krijt die achterbleven En aangeven Dat je…

dan lijkt me toch dat 't hondje is het baasje en dat het baasje is....het klaasje!…

Tussen lammeren en ooien, Omfluisterd door Ruisende peppels die Boodschappen van vrede, Liefde en verdraagzaamheid Nauw'lijks hoorbaar uiten, Voltooi ik mijn beeldhouwwerk, Mijn kunstwerk voor de eeuwigheid Atelier GROND, Nuis, 24 mei 2012 Opgedragen door mij aan beeldend kunstenaar Klaasje Smit…

Lichaam dat Met gesloten Ogen tot Rust komt, Spieren en Vezels waar Alle spanning Uit verdwenen Is Alleen de adem Nog die merkbaar Aanwezig is, die In en uit gaat Met het aanrollen Van de branding Die ik in Het onderbewuste Hoor - Na de ruisende Vloed is het Totale rust Die overblijft Als het in mij…

Waarom uit het vormloze Dat nu op je wacht Naar buiten treden Vanuit de aarde Met de leem aan je handen Vormgeven aan wat mens Of dier kan zijn, maar In ieder geval Schepping is die Zonder gedachte, Zonder idee, Onder het gevoel van Je handen ontstaat…

Waar modder wordt Uiteen geslagen Blokkades opgeheven Adem die stokte Weer wordt vrijgegeven Stolsels verpulverd Als waren zij er Nooit geweest Alles stroomt in mij In handen van Hem Die in mij alles Goed maakt en geneest…

Waar ik in het land van de Onbegrensde mogelijkheden Was weggezakt in het oerwoud Van hoge gebouwen die zelfs Op recordhoogte hun geluk maar Niet konden vinden, hooguit Doelwit werden van onbezonnen Terrorisme, ben ik hier in dit Onbekommerde laagland iemand Die zoals alle medelanders Boven de horizon uitsteekt, En voel ik bij elke…

Die al zo lang Zijn eigen ik is Kwijt geweest, zoekt naarstig Naar wie hij geweest is, Wie hij geweest zou kunnen zijn, Naar waar hij gewoond heeft; Een steen kiest hij uit Om in contact te komen Met de materie, in haar Te vinden waaruit hij bestaat: Hij pakt de steen, legt zijn Hand op haar, en voor hij Begonnen is met het…

zijn ik vouw en strijk de was voor groot en klein van wie hier wonen wil ik blijven hou’en wanneer het avondt - je mij op kunt rapen - geniet ik van een glaasje rode wijn ik neurie zacht mijn lievelingsrefrein de knusse bank ligt loom en ik wil slapen mijn hart is dankbaar in een stille bede voorbij de dag een nacht van volle vrede © klaasje…

Treurend om de Eindigheid van mijn Bestaan klaarde ik Zienderogen op toen Ik een prachtig Beeld gehouwen had Met eigen hand - En Albertus Ipse Fecit Voor eeuwig graveerde Op de achterkant…

Speel met de zon In je haren, Met het zand Tussen je vingers, Speel met de gedachten In je hoofd die woorden Worden, woorden om te horen, Regels om te zien, Verzen om te zingen - Speel met het mes Tussen je tanden, 't Is bittere ernst, Want in de verte Wacht de groeve Van een bij twee Die je in de aarde Verwelkomen…

Kijk eens naar zijn volgelingen Overal hoor je ze zingen Na of voor of tijdens ’t eten In elk huis hoor je die kreten Nooit is het zo stil op straat Gans het land zit nu paraat Vlaggen wapperen met franje Overal zie je oranje Euro- Wereldkampioen? Trouw juicht steeds het legioen Bij de start van het seizoen Altijd voor òns elftal: Leve…

leer mijn lijf je lief te kozen leg mijn handen op je huid lijf me in bij ademlozen laat me blikken, laat me blozen leid me in en leg me uit…

niet wát je bent maar dát je bent daar is het om begonnen wie dat erkent heeft elk moment bij voorbaat al gewonnen…

wanneer ik moe ben van het leven en niets meer heb om weg te geven dan maakt één ding mij weer actief als iemand zegt: ik heb je lief wanneer ik somber van de regen weer een depressie heb gekregen dan geeft één ding mij perspectief als iemand zegt: ik heb je lief wanneer ik lang heb stilgezeten en denk dat men mij is vergeten dan voel…

Maar and’ren willen hem vermaken en nemen Klaasje achterop; het manteltje tussen de spaken: daar kijkt zijn moeder toch van op! En Klaas die krabbelt aan zijn baardje, van lopen wordt ‘ie zo snel moe; daar ziet hij plots een grijswit paardje en sjokt er dan maar eens naartoe.…

hoop en verwacht diep in de nacht eens komt de liefde in zicht dit is advent ieder moment uitzien naar Goddelijk licht…

het wond’re kunstwerk der natuur verraadt een ware meesterhand een witte lelie, rein en puur bloeit zomaar aan de waterkant een merel in het schemeruur die fluit als vrolijk afgezant het wond’re kunstwerk der natuur verraadt een ware meesterhand de lucht van hemelsblauw azuur de zon, de schelpen op het strand een mensenkind in Nederland…

Het is niet meer ver, kijk: de Morgenster! Er komt een eind aan de nacht. Dageraad, Kind, het Licht overwint: Zon, hemels opgaande kracht.…

levenslang gevangen wanhoop in het hart onvervuld verlangen voortdurende smart heimwee naar de hemel naar geborgenheid hunkering naar liefde nu en voor altijd Jezus is gekomen keerpunt in ons lot oorsprong aller dromen veilig thuis bij God liefde zonder grenzen rustpunt voor de ziel hoop voor alle mensen kom en kijk en kniel…

De takken kaal, de bomen staan nu bloot; het bos verkeert in ’s winters hongersnood. De koolmees zoekt het berken vogelhuis: zo zoekt mijn ziel naar redding van de dood.…

ik droomde dat ik wakker werd op deze nieuwe morgen en door mijn raam heel in de vert’ zag ik de zon verborgen verschijnen in het ochtendlicht over een witte aarde ze scheen op mijn ontwaakt gezicht dat kalm naar buiten staarde ik hoorde bomen sprekend stil mij vragen om te zwijgen want dit moment en deze dag zal ik maar één keer krijgen…

vandaag is het de hoogste tijd ik wil die vieze stofboel kwijt waarvan ik maar moet niezen gevallen kruimels boterkoek en spinnenwebben in de hoek ik heb ze in de smiezen ik spic en span me spoedig in het zweet staat op mijn onderkin van zuigen en van kloppen ik blik en veger in het rond ik raag en zwabber het plafond en ben niet meer te…

als ik niet weet hoe of het heet dan voert mijn ziel naar zinnen waarin ik bèn en dàt herken wat mij ontroert van binnen…

ik droomde dat ik auto was en dat jij mij ging poetsen je zette mij zacht in de was opdat ik niet ging roesten je opende vol vlijt mijn deur en schoof jezelf naar binnen je wreef mijn ex- en int’rieur zodat ik stond te glimmen jij spiegelde je in mijn glans en mocht mij trots bezitten ik bleef altijd je eerstehands nog vele verre ritten…

slechts met de moed der wanhoop schrijf ik je deze brief mijn leven is een puinhoop sinds jij verdween, mijn lief ik moet steeds aan je denken en huil mijn ogen rood jij wou mij alles schenken maar ik… ik schaam mij dood dat ik jouw lieve liefde verraden heb voor geld geheimen overbriefde van jou, mijn sterke held je haren in mijn…

de grond is wit de lucht is nevelgrijs maar wij zijn mensen die ons buiten wagen in donzen mantels die ons lijf behagen vertrekken wij dik ingepakt op reis geen angst of twijfel brengt ons van de wijs wij stellen aan het gaande pad geen vragen hoe lang het nog zoveel gewicht kan dragen en denken niet aan onbetrouwbaar ijs de bloedstroom…

‘s avonds hoeft zij niet meer lang te wachten nog even en de wereld is in rust als elkeen welterusten is gekust en toeft in dromen die de dag verzachten dan blijft zij hier alleen met haar gedachten haar wakker lichaam van zichzelf bewust de stem van het verstand die zachtjes sust en spreekt van hoop met haar verborgen krachten nog draalt…

Levenskracht - die van mij week - laat mij achter, roerloos, bleek; wimpert ogen dicht met dromen, waar ik zelf niet uit kan komen. Schoonheidsslaap van honderd jaar maakt mijn lichaam wonderbaar, uitgerust en opgefrist; slechts de prins wordt nog vermist… “Kom maar met je rode rozen, laat mijn bleke huid weer blozen; enkel zo kun jij…