Alle inzendingen over kleinkunst

luchtig geblazen bellen vullen zich met buitelende woorden, dansen speels rondom nieuwelingen voor ze fragmentarisch uiteen spatten in een kring ze verdampen langzaam maar niet, nee niet voordat ik ze met zin heb geproefd ze kietelen mijn gehemelte en prikkelen mijn papillen smaken naar meer dan een vliegensvlugge hap tussen hongerend…

Zij is klank en kleur en vult vertrekken onbedaard haar vloeiend woord kent geen sleur haar tong zo fijnbesnaard mijn oor ligt naast haar afgemeerd vangt golven, kort en lang het timbre waarop ze balanceert geen scheiding tussen spraak en zang Ik blijf haar eindeloos vereren zij verstaat de kunst van converseren.…

Het culturele leven in mineur door Zowel klassiek, pop als ook de kleinkunst Immer gekidnapt, vragend om een gunst Werkloos thuishoudend, willen zij er gaan voor Verbazing werd geschetst toen echter bleek Rijk geïnspireerd thuis dus, week na week…

Waar kleinkunst imponeert. De spreker de dichter zijn gedachten leert. En U U verlonkt fonkelende wijnen; U de uwe hij de zijne Als U gaat, de geur van het gesprek. Het glas dat naroodt en door kaarslicht over de toog vlekt. Ziet, Een stoel, die nonchalant naar achteren staat. De herinnering die u achterlaat.…

De kunstenares Nicolette beoefent de kleinkunst in Petten. Ze tekent kordaat slechts in miniformaat naast stilleventjes tevens portretten. 't Model dat ze zit te bekijken, moet stil zijn. Ze weet niet van wijken: ze eist, dat het zwijgt. Door die voorwaarde krijgt ze portretten die sprekend gelijken. Ze wenst geen onrustige apen.…

je hebt mij de beweeglijkheid van je lange slanke super artistieke vingers laten zien hoe zij in het doolhof van draden wit kant en vele klossen kunst produceren in een magisch bezig zijn waar coördineren basis is voor een foutloos samenspel lijkt hier chaos een eigen leven te leiden je lacht als jij mijn verbazing ziet over…

Zijn stem weerstond de bulderende wind, het beuken van het water op de dijken. Geen mode of conventie deed hem wijken; soms wijze man, dan weer verwonderd kind. Hij spande muzikaal zijn regenboog. Ik drink een glas op hem en kijk omhoog.…

De kleinkunstwereld komt in het geweer Daar radioprogramma's moeten wijken Geen net kan nog voorbij een doelgroep kijken Met dat ge-her-in-deel en gesaneer Ik zie, voorbij de laatste herindeling Een eindeloze zondag vol verveling…

Ik ken hem van dat lied met ‘hinde lopen’, En van z’n conferences op tv, Tot dit seizoen ging hij nog op tournee, Op ‘wat hij nog zou willen’ bleef hij hopen. The Phantom, Oliver, Elisabeth, Voor al zijn teksten zeg ik: dank je, Seth!…

’t Was niet om zijn klassieke repertoire Al kan Freek zeker van een oeuvre reppen Waarmee hij iedereen haast dood kan meppen Het ging ook niet ècht om dat levensjaar Geen sprake van recyclen of verlengen Freek eer je juist om wat hij voort blijft brengen…

Het meest kenmerkende van Paul van Vliet? Zijn typetjes die op je buurman leken? Het weldoordacht, beschaafd-beschouwend spreken? Dat timbre met een vleugje oud verdriet? Of toch dat hij, door trend noch hype gedreven Traditioneel, maar tijdloos is gebleven?…

Het zou een kleurrijk kleinkunstgala zijn Indien de liedjes die de prijs nèt misten En nèt niet doorgebroken finalisten Tezamen kwamen op zo'n groot festijn Het zal er niet van komen dezer dagen Maar geen hommages zonder humuslagen…

Na Musk geeft nu ook Meta weinig hoop Op feiten checken en op normhandhaving Dus ik verklaar nu plechtig, als beschaving, Hoewel ik op mijn laatste benen loop: Ik vecht nog voor mijn leven en slik niks Van alles wat maar riekt naar middel X…