Alle inzendingen over kruimeldief

Het verval en het vervolg: Het staat nog ver van ons verzet We verbieden de laatste geeuw De dood is de kruimeldief in de hoek Hij toont ons een grijnzende spiegel Wij krimpen als wol in de kookwas. Want oud en koud Rollen moeilijk over de lippen.…

Ik ga vast naar de bakker is het laatste wat je zei Want al ras werd ik wakker is onze bakker niet vlakbij? Acht kadetjes, een maisbrood één stokbrood en een croissantje later met de kruimels op mijn schoot En mijn ogen vol met smarte water Zocht ik onder Echte Bakker, Haverstraat en na vier maal geen gehoor kreeg ik jou, en je zei vol…

Een kruimeldief uit Lutjegast Had van zijn daden niet veel last Hij stal wat hier hij stal wat daar En had het aardig voor mekaar Maar toen ontmoette hij een vrouw Die wat meer luxe van hem wou Hem werd verzocht flink aan te poten Hij moest zijn arbeidsveld vergroten Zodat hij zonder veel gemok Met haar naar Gróótegast vertrok Dus de moraal…

Je ontbijt nuttigen terwijl de kruimeldief over de tafel raast plooien in je lijf glad strijken door hapklare emoties kriebel je honger stimuleert vergeet niet te danken amen is je aangeleerd.…

Want de methode is zeer effectief: Zo help je op z’n hoogst de kruimeldief.…

Hoe jij steeds steels mijn lichaam aftast met hongerige ogen en dan plots je blik afwendt -alsof je wolfskleren nog niet genoeg verhalen- Ben jij slechts een kruimeldief geduldig peuzelend aan de gescherpte rondingen van mijn hart…

En hier lig ik dan als een meermin op het droge niet wetend waarheen nu mijn schubben benen zijn en het kind in mij steeds groter wordt En hier verdwaal ik dan met de tijd als kruimeldief en geen steentjes meer op zak word ik steeds ouder en toch kleiner opnieuw bang voor de wolf in het struikgewas…

jij, eindeloze dagdroom, vereeuwigde tijdzone, niemand weet of jij het zuchten hoort, dit radeloos tikken van een naar adem happend hart mondhoek, waarlangs het water naar beneden loopt kruimeldief, tortelduif blijft deze koektrommel onaangeroerd?…

in het zonnetje op een terrasje met een lekker kopje capuccino een puntje appelgebak met slagroom of een glaasje droge witte wijn met een portie bitterballetjes of stokbrood met kruidenboter met mijn linker elleboog leunend op zo`n wiebelgroene horecatafel gniffelend wachten op dat stuk kruimeldief die plusminus een week of wat geleden…

Later op dag duiken er curieuze gaten op bejaard daglicht waagt er zich zonder enige rimpeling te water een troebel theezeefje schept zilvergruis uit de reflectie verdwijnt als kruimeldief in de kruipruimte van het ondermaanse als een groene draak zwermt geboomte langs kartelranden eindeloos bladspuwend in dode wind uit de stilte rijst…

Ik zag de schrik in de ogen van die kleine kruimeldief. Hij stal voor z'n moeder een brood want hij had z'n moesje zo lief. Haar man had haar verlaten liet haar achter met een groot gezin ze wilde niet gaan bedelen want dat was haar te min.…

wil je verder leven ademloos happen naar licht en naar lucht of zal het zwaarwichtig zijn pas op zegt Auden slaap niet met mensen die zich veel te vaak wassen leef het leven niet op alleen rauwe groente water of diepe diepe ernst alleen Apollo de god van parmantige denkers van recht en orde Hermes bohemien sjacheraar en kruimeldief…

door het dorp een kindse rechter pulkt aan de prop in zijn oren hij wijst en tikt op een vuistdik strafblad ik geeuw in de beklaagdenbank wil het gehakkel van mijn raadsheer niet horen een pleidooi als één lange wanklank de hamerslag galmt door de zaal ik sta al geblinddoekt, geboeid op een valluik met een vod tussen de tanden een kruimeldief…

Ze betrapt me, de laffe kruimeldief Terwijl ze gniffelen in de praalwijken, hoeders van de schone schijn: “Wist je dat een aap grijnst van nijd?”…