Alle inzendingen over kruishout

wanneer wij bij uw kruishout staan.…

De steen is week geworden geen uur gewaakt en het nachtvuur dooft terwijl een oor nagloeit kust een haan de dageraad een keer of drie in de verte wordt al het kruishout gezaagd.…

zolang de europese wereld leeft en, bloedend, droomt de roekeloze droom waarin het kruishout als een wijnstok rankt, ruist hiér de bron, zweeft boven déze zee het lichten van de creatieve geest.' 1939…

zijn lezers weten Dat hij zijn pen voorgoed heeft neergelegd Er komt niet veel van schrijven meer terecht Hij wordt te ziek, gaat beven, trillen, zweten U zult hem op den duur wellicht vergeten Wat rest heeft hij in verzen u gezegd Hij laat wat doeken na, ze zijn niet slecht Ook Jezus werd door hem breed uitgemeten Als kind schetste hij kruishout…

Zijn getekende Handen vergeven mijn zonden wil mij ontvangen met kruishout wonden.…

het kruis van hout, waarop hij nagels ziet en bloed en 's-nachts als in de hoek het manshoge kruis te wachten staat op wat morgen zeker komt, droomt hij vreemde dromen vol van geweld en tranen, maar niet op zijn gezicht nooit werd een wreder wapen uitgedacht dan deze twee gekruiste balken en hoe het toch weer gebeuren kan; één kruishout…

De Jood die aan het kruishout hing werd postuum gekroond als koning en toen door z'n moordenaars vereerd als niet-jood, tot christen bekeerd. De Romein wist wie hij vermoordde, en het is te gek voor woorden dat de schuld op Joden overging als eeuwige volmacht voor marteling.…

daartoe zal geven Een zeemeeuw krijst, al is het goddank even Het wordt snel stil en roze bloesems eren De maand april zoals talloze keren Al werd bezongen en is neergeschreven Het levensbidsnoer zegt zacht wees gegroet Het zijn er velen die rond Pasen sterven En opgaan in geheugen, hart en geest Ze offeren voor vrijheid vaak hun bloed In kruishout…

Maar ik neem het aan met beide handen, want ik zie hier maar één ding, dat is´t offer van de Koningsmantel Zelve in het vlees, Hij die voor mij, aan dat kruishout hing !…

Hij sloeg de blik verwonderd in het ronde, Zag Hem aan ’t kruishout worstlen met de dood, En wendde ontzet het oog, van tranen rood, En vroeg: wie toch daar bloedde uit wond bij wonde?…

drieluik tot de hoogste macht een paneel waarop geen voet zich waagt de nevel verzacht de harde randen van donkere nachten een satijnen licht kondigt de komst aan van de strelende ochtendgloed de tinten vertonen zich half in nachtgewaad een zachte bries fluistert gebeden elke andere stem wordt geweerd groen hout groeit er ongestoord kruishout…

voor de schaduw die je bood De sterkte van je bemoste schors Waaromheen onze armen Steunpilaar Je blad zuchtte mee met ons Vogelnesten droeg je Aan je takken hing onze schommel Bliksem en ziekte bleven je bespaard Je viel niet ten prooi aan ontbossing Bijl en kettingzaag velden wel verwanten Die dienst deden als haardblok en boot Kruishout…