niet
dat ik wil vergeten
je sporen verliezen in de sneeuw
niet
dat ik wil vluchten
alleen
even luisteren, zien
hoe vlokken vallen
een lichtkrans leggen
jouw schaduw vinden…
Als een lichtkrans waarneembaar,
scheurt tederheid mijn smart.
Ik vind een vonk op elke snaar,
in mijn gitaar schuilt mijn hart.
Eindeloze verhalen,
eens gebruikt als web van waarheid,
nu alleen nog geldelijke klaarheid.
Weg met mitose!
eens een pad gelopen,
helemaal zelf teruggekropen.…
De stad slaapt bedompt onder daken
op zware adem,
de huizen tot een blok verlamd,
overeind door de schelle lichtkrans
van een lantaarn.
Een ijle fluittoon
is de enige muziek
van de zwak gespannen glans
in het na te tellen etmaal,
weer ontstaan
om de opnieuw geschilde maan.…
Tussen cipres, korenaar en zonnebloem
Drijft hij de sterrennacht voor zich uit
Loochent het gebod
Verdoofd door absint
Gespleten schilder die de kogel koestert
Vergulde pil tegen waanstemmen
Het fortuin rinkelt op zijn kist
Erfenis en naam in het uitstalraam
Zoals een zelfportret met brandende baard
De tollende lichtkrans, het zwart…
niets geleken
Setèngah mati, op sterven na
dood
Er werd bij volle maan van
koers geweken
Kompas van schippers op een blinde vloot
Van blauw dreef men stuurloos
in 't rozerood
Scharlaken purper gulden morgenstond
Verdwaalde bestevaer in dubio
Sextant zegt noordwaarts waar
zich kust bevond
Doch thans doemt een kapseisscenario
De lichtkrans…