Netgedichten

netgedicht (nr. 85.481):

tijdperk ‘na-de-lichtkrans’

weten welke ogen je zien wilt
in dit tweede leven na de dood
als tegenwicht voor al ’t lelijks
en ’t duurde even voordat de leeuw-
achtige echt in de luwte was verdwenen
en de leegte toch niet leeg bleek te zijn

zij die niet schreeuwt of verwart
maar luistert is de onbeschreven
status voorbij met ‘n frisse herstart
destijds nog verdrukt door de wolken
toen zuurstof geen lucht gaf maar angst
en ‘t geheugen alles vergat te onthouden

’t hoofd zo langzaamaan van sluimerstand af
bedrand na bedrand zijn uitgezeten
’t zand in brandende gewrichten doorstaan
de wolken en hun schaduw zijn verdwenen
de wilskracht en ’t doorzettingsvermogen
hebben de levenslust niet geheel opgevreten

morgen ’n wandeling in ’t mooiste stadspark
luisteren hoe haar stem klinkt tussen vogels
voelen hoe haar hart klopt in ’t ruisende gras