Netgedichten

netgedicht (nr. 58.975):

Fluitles voor de stad

Een gordijn wappert uit het raam,
vruchteloos verstrengeld in een vlucht,
het wijd betoog van verlangen,
plooien van gerucht.

De stad slaapt bedompt onder daken
op zware adem,
de huizen tot een blok verlamd,
overeind door de schelle lichtkrans
van een lantaarn.

Een ijle fluittoon
is de enige muziek
van de zwak gespannen glans
in het na te tellen etmaal,
weer ontstaan
om de opnieuw geschilde maan.

Muziekles voor de stad,
waar het geluid van af is
de stille meegaande melodie
die onbewuste slapers voorzichtig aanpast
aan een nieuwe dag.