Alle inzendingen over lijn twee

Ken dat gevoel Van dagelijkse aanvallen Door alles en iedereen Veilig voel ik Me op weg naar 't UMC Gewoon in lijn twee Woonkamer die gestadig Door het landschap glijdt Licht in duisternis Van angst en dwang bevrijd…

Ik wou de vogels ademen me vlechten door hun lied zo smolt mijn stem in weidse band die liefdevol gebiedt. De bloem wou ik beluisteren haar prille opengaan dus lijmde ik mijn slakkenhuis er zachtjes tegenaan. Ik wou de sterren strelen ver reikte ik mijn hand hun vurige begeerte heeft mijn vingers opgebrand. Mijn ogenblik is opgegaan…

Kom maar even dichter zei ze en ik waande me poëet maar met de snelheid van het licht wist ik de relativiteit van woorden.…

Mijn perspectief loopt tussen twee lijnen naar de horizon. Uitmondend in een stip. Zo klein geworden daar waar het eerst groot begon. Weliswaar is er perspectief. Twee vleugels tussen twee lijnen. Soms vliegt het weg heel naïef, dan van het grootte naar het kleine. Mijn perspectief houdt van het leven.…

Twee vogels in lijn Winterkou en takgeruis De avond breekt aan…

Ik ga niet meer lijnen, ik doe niet meer mee want weet je, voor je 't weet, zijn we geen stel meer maar alleen nog "die twee" en dat is het Bakkeren mij niet waard!…

twee lijnen en een lat een gom en een verfspat wit papier verfrommeld onbegrijpbaar schoon…

geleefd heeft hij in grote lijnen maar het einde heeft hij nooit kunnen zien dat zijn de touwtjes van het lot want de dood laat ons maar ééns leven…

De bus stopt alleen maar als ik mijzelf aanbied om vervoerd te worden.…

Onvermoed ben ik de oneliner begonnen, en niemand die het door heeft, reageer maar, lijn 4 staat op de rails.…

Niemand heeft in de gaten dat ik mijn zin door druk.…

Ik wilde 1 lijn trekken, men liet mij verrekken, zolang zelfs dat ik 123 niet wist dat ik de derde had gemist.....…

we lopen op de lijn soms even somber soms fijn o zou het niet fijn als de lijn ooit eens recht zou zijn zo recht nooit krom altijd echt nooit onwaar altijd johnny cash nooit klaar loop de lijn recht of krom we zijn er daar gaat het om samen met my neighbour the men in black.nr 6…

ik stop op mijn hoogtepunt, wel god allemachtig..... dag (mede)mens, krioel nog even, omarm intens een armetierig leven ik stap uit…

jij danst over lijnen met een pirouette krul jij de liefde om mijn oor ligt te hoog luisterend in regels van wit zoek jij daarin mijn liefde mijn variatie staat dichterbij dan alle vorige misschien is later gister al begonnen, en zet dat jouw in mijn beloftes van verleden tijd…

in een kamer een vreemd bed je mond zo hard als een streep met een scherpe lijn op papier gezet je ogen in een bleek gezicht zien geen werkelijkheid maar dromen een gedicht lief, de tijd heelt niet onze wonden vervaagt alleen dat moment van die ene seconde…

Je kunt, zonder je te vermoeien een rechte lijn niet verknoeien. Voor lijntrekkers daarom ideaal.…

fel wit licht je omringde mij zachtjes en kalmerend me aankijkend, recht in de ogen vragend, is dit de lijn?…

Hoe vaak zegt er iemand als ze een schilderij bekijken, och, het zijn maar lijnen, dat kunnen wij ook. Al lijkt het gemakkelijk een abstract schilderij maken, het is veel uitdagender dan je denkt. Er is veel aandacht nodig, je moet visie hebben en vertrouwen in je doek hebben.…

Condens als wolken vermagerende strepen lijnen in de lucht…

lange lig achterover beverig op buik idem vanuit achterover lopen op bovenkant zigzag de diepte in vanaf hangend aan bovenste sport omhoog kruipen hoofd tussen sporten spelen met spijlen omgekeerd spiegelbeeld hiphop naar boven maar niet perfect toch over denken mannenkoor zingt niet synchroon onaffe wegen met cirkels in…

twee zielen geven onbekend aan elkaar hun liefde maar apart vele levens die verbonden zijn tot overgave overwint en ze samenkomen op een lijn…

Mijn oma heeft de oorlog meegemaakt als kleuter. De strenge winters. De overstromingen dat de mensen tot hun middel in het water stonden. In onze leefkeuken luisterde ik als kind naar al haar verhalen. zij het met een half oor, want dat was vroeger toen de wereld nog niet meer wist. Intussen waren er computers en satellieten. Kon er nog…

Rustig als een kind op de arm van zijn moeder -- zo stil is mijn ziel.…

Rustig als een kind op de arm van zijn moeder -- zo stil is mijn ziel.…

spanning viert hoogtij in het voorportaal van de nieuwe toekomst waarbij ons beheerste taalgebruik geen aansluiting meer kan vinden met papierwerk zo ingewikkeld en vol van wetmatigheden scheppen we elk onze wereld van dualisering onafhankelijk van elkaar heeft een scheiding geen toegevoegde waarde in het leven enkel en alleen maar twee…

twee zwanen kwamen over ik bleef gewoon staan en voelde de kracht van hun vleugels door mijn lichaam gaan twee zwanen naar het westen vrijwel op een lijn vastberaden naar een bestemming die daar ergens moest zijn lang bleef ik staan staren er was alleen maar blauw toen wist ik mijn route weer samen met jou…

Hoe waardevol is het toch twee zielen samen op een lijn Geluksgevoel gedeeld door twee dat kan enkel ware liefde zijn…

Zelf grootmeester, Geef jij kundig Commentaar bij Elk toernooi dat Er toe doet - Nu de twee Beste schakers Van de wereld Met elkaar het Duel aangaan, vertel Jij dat de computer Twee miljoen opties Per seconde selecteert - Tot je verwondering Moet je constateren Dat als het er echt Toe doet het menselijk Brein de alom…

mag ik deze stilte gebruiken om onze lijn te versterken twee armen te dromen die de spanning smelt gevoelens zien ontluiken onzichtbare krachten werken zodat liefde gaat stromen en afstand niet meer telt…