Alle inzendingen van erik

kijk papa ik maak een loop dat spreek je uit als een vergrootglas ik ben kwetsbaar als een lek regenjack je hebt een hoed op die iedereen stom vindt en of je 'm nu ophoudt of afzet de boot is aan en niet de hoed maar de critici hebben het gedaan ander voorbeeld ik roerde in mijn soep en je jeremijohee overstemde het tak van m'n pollepel…

Heb ik het al verteld? Dat morgen de zon opkomt En dat tie iedereen verstomt Of had ik dat al gezegd? Grasvelden luisterrijk verlicht met zonnestralen Koeien die dartelen in de wei Gaan niet voor jou of mij opzij Want ieder wil in de warmte baden Ik heb mijn zwembroek al gepakt Met de trein naar Scheveningen Omringd door minstens tien…

Suikerzoet glijden mijn schoenen Langzaam, steeds dichterbij En dan leg ik mijn hand Op je schouder van opzij Geschrokken kijk je om En verandert in blijheid Wanneer je mij herkent Ik ben het: je heerlijkheid Met mijn armen vol met rode rozen Voor jou met wie ik wil zijn De mooiste vrouw van allemaal Mijn grote liefde, mijn Valentijn…

Zwevend In het wolkenbed Zwevend Onbegrensd Zwevend In het wolkendek Zwevend Naar de zon.…

Zo al deze wegen naar een centrum leiden een mijnenveld van gerechtigheid vinden wij onze route achteruitwaarts. Het blikveld mag breed zijn, de geur zwaar van warm gehouden planten en het geluid dat ons omringt knerpend en schril, nog zullen we verlangen naar een schuilplaats een scheefgezakt monument, een landgoed waar onze klamme handen…

Ontstaat een ritselen en geknaag. Een roetkraai ruimt het stoppelveld. De haagbeuk heeft zich opgemaakt. De tuin ligt als een laken kaal. Op donkere velden brandt het loof. De toren geeft de uren aan en wind bevoelt haar jurk. De rug buigt als een hazelaar. Een hand omsluit een hand, een berm rijst op. Met reeds ontstoken lampen rijdt…

De wind, de eindeloze wind waait waar hij wil danst op een esdoornblad smijt schepen heen en weer vermaakt zich met een zwaluw legt zich doodmoe neer opeens. Wat hij, zijn waaien te betekenen heeft? Verkeerd, aan dit adres! --------------------------------- uit: 'Boze Wolven', 2002.…

Toen ik vanmiddag je buik had geaaid Een beetje onnadenkend, liep meteen Een koud ontroerde rilling door me heen. De tijd werd vastgezet, toen teruggedraaid, Gestopt op dat moment, de eerste keer Dat ik je buik ooit zien of voelen mocht, De vrijgevochten zachtheid die ik zocht, Verlangend…

Vanuit het onbeweeglijke is de beweging zij gaat in cirkelgangen die geen ruimte zijn haar vloeden in de tijd zijn beelden van het tijdloze. Slechts in de as beleefbaar. Slechts in het punt volstrekt. Ter plaatse roerloos, het schouwen. In de diepte, ver, komen sterren op zonder arglist en gaan weer onder. --------------------------…

Fuck de grizzly arend beren van het ijs, screw de bever in zijn burcht - te warm is het naar vonkend spattend water zie ik om alleen of graaf een kuil in vochtige grond en laat mij zoeken in de buik van welige struiken. Insecten om de muil in dit mijn hijgend rijk waar hij mijn zon niet ondergaat totdat er rijp verschijnt en ratelpopulier…

Hier stond vroeger een gedicht over Adam. Over hoe hij Eva, die nog ongeschapen was, miste. In dat gedicht deed ik wat schamper over de liefde; ik denk niet dat je het mooi vond. Ik gaf Adam de schuld: van het bestaan van verlangen en van de uitvinding van de liefde en van de eenzaamheid. Ik noemde de liefde een 'zoete lege mand' en een …

Ik voel me zo verantwoordelijk vandaag. Die duif bijvoorbeeld in de dakgoot van het huis hier tegenover, kijkt me telkens vragend aan. Ik waarschuw hem: nu moet je gaan, dan kom je niet te laat. En goddank, inderdaad, hij slaat zijn vleugels uit. Als ik er toch niet was. Maar nu de bomen nog. Die halen het nooit. ----------------…

In verstilde tussenspinsels zweef ik weg tussen steniging dromend van vrije lente afwezigheid die ik beween een laatste beeltenis kan ik je zenden mijmering je gulle lach gemis van je lendenen volledig universum kim van ons samen liefde, bedolven woordenloosheid het jij en ik, verstild tijd tussen ons de wil die te bevechten…

Ze lopen, hinken of fietsen voorbij kinderen, oudjes en... "...de Paus in Rome heeft gisterenmiddag een Poolse priester heilig verklaard.." blikt een stem uit de transistor meer volwassenen donkere wolken, mannen in grijs grauwe maatkostuums "..two American kids grow up in the hot land.." snerpend grind de bankdirecteur start…

Lood in water zwartgrijs Grauwe kou natte tocht Vochtig kil bitter koud Alles voelt oud Nuon-centrale olie gestookt zonder protest gedubbeld dagen en nachten braakt het dat het rookt Witgeverfde koolmonoxide planologie hier is een ramp elk spitsuur slibt het dicht een overvette kansloze kransslagader vrijheid is hier: te laat komen…

De ogen van het luipaard geschreeuw van kinderen het zwart geroete kaars glas geraas van snelle scooters la persistenzia della memoria love is a rebellious bird l'ascensceur pour l'echafaud de ogen van het luipaard eens keken zij mij aan jaren, talloze freeze-frames telkens nieuw, vernieuwing vervolgd teloorgegane hoop en plots…

Eeuwen na de hoofse zeden, tijdens ons afwezig eten, staat de vanillevla opeens in bloei. Tafel en stoelen lopen uit. Gekwinkeleer. De vloerbedekking klatert bij mijn schoenen. Onze driezitsbank is niet te houden, heel de kamer begint te stoeien. Je legt je lepel neer en kijkt me aan. De boothals van je beige trui zakt…

In de helse hitte Blijft homo sapiens maar pitte Het wordt heter en heter Maar het besef wordt niet beter Dat er méér achter blijkt te zitte.…

Een ding gestand doen is jezelf beliegen. Van een pop, een beeld, een torso luidt de saaie waarheid dat ze dood zijn. Al wat meer lijkt is verguldsel uit de smidse van je ogen en verfraaiing door je geest vol kinderleugens. Maar soms - het duurt niet lang, je moet jezelf verschalken - maak je geen onderscheid meer tussen schijngestalten…

Openbaar aanklager heropent na jaren de zaak tegen vermeende moordenaars met nieuw materiaal: het aanhoudend warme weer, de mogelijke klimatologische veranderingen, duizelingwekkende luchtopnames van Vietnam, de oprechte twijfels achteraf en spijtbetuiging van een bommenwerperpiloot, seismografische metingen, olie- en gasboringen…

's Namiddags zagen we haar staan aan de drukke hemel, boven de helle daken: verdwaald, lauw en flets had de maan, het dient gezegd, toen allerminst iets van een baken. Misplaatst als een kikker op een racefiets, een smeltende, vale, in een dof laken gewikkelde bol kaas, hinkend naar niets via zenit en nadir, geenszins blakend. En later,…

's Winters vechten we cactussen om (uit speelse verveling en bij verbod op tegenstand): volgens overlevering levensgevaarlijk, maar onder begeleiding een belevenis. In het voorjaar denken we niet aan vechten. En sinds de planten uit hun wortels springen van de doogte 's zomers, heeft een karpersimulator de smaak van de bedroefde vissen doen…

Hevige aandrang te eggen of te gieren? Een tractor te kopen? Nuchtere kalveren voor de mesterij? Red één ongeschoren schaap bij nacht en ontij uit de sloot, bekijk het liefste varken op worstkwaliteit, eet twaalf sneeën zelfverbouwd roggebrood. En vergeet niet bij rooien of poten op klompen te lopen en overal bij. Meestal waait het dan…

Het was niet onaangenaam, beroemd zijn. Men hield de deur voor je open, men schudde je de beide handen tot vervellens toe, prees de boezem van je vrouw, je had altijd plaats op trein, tram en bus en hoefde die nooit te nemen, de citroenen in de buurtwinkel waren eensklaps gratis, net als het expresso-apparaat twee deuren verder en de…

De smalle straat de meidoorn heg het werkhuis met machines, wipzaag, schavelingen de varkensstal de boomgaard met de pruimelaren overheerlijk ijzige winters en azuren zomers waarin oorlogen som kwamen onverklaarbaar tot ze ook weer gingen auto's voor het eerst verschenen roestten als in dromen reden zich vermenigvuldigden en…

Bomen buigen weg van de kust voor het huis schuift een steiger de rechte gevel en rechte steiger zijn bomen die naar je wuiven het huis vanuit een rijdende tram helt in de wind die van zee komt je buigt je hoofd onder de steiger kijkt naar buiten als je thuis bent. -------------------------------------------- Dit gedicht…

Nu we kozijnen zijn in deze keuken, kijken ze wel naar de leuke overbuurvrouw op haar balkon of een bescheiden lijnvlucht die over komt, maar niet naar ons, die alles omlijsten. En nu we planken zijn in deze vloer, horen ze ons voor geen meter, terwijl we bij de minste beroering vervaarlijk kraken en zij tijdens koken of woorden tal…

Was ik maar dat kunstwerk daar hangend aan jouw muur jij had mij gekocht al was ik veel te duur trots zou je naar mij kijken jouw aanwinst aan die muur wat was ik kunst wat was ik mooi en o wat was ik duur. ----------------------------------------------------- uit: 'Ik was zo'n steentje in jouw schoen', 2001.…

Gearmd en vol geest lopen we richting zon. We hebben contracten te vieren en legaten Die we onze doden vermochten aan te praten. We zijn nu rijk. Echt waar! Alles wat nooit kon Kan nu wel. We bliksemen volleerd als goden, Bestieren hemel en hel. We stelen liefde En planten haar snel diep in onze buik. Mijn lief, de Koning benijdt ons. We zijn…

De kookkunst van moeders. De wuivende takken voor het raam. De giechelende busconducteur en zijn pet vol mosterd. De laatste uren van Jacques Rigaut. De ongelezen pagina's in bibliotheken. De nagels van schooljuffrouwen De aberraties van de Nederlandse spelling. Elke speling van het lot. Het taaie van de escargot. De schoenen van de ballerina…