De nacht grenst aan de dag, en aarde aan de hemel.
Er is geen scheidslijn tussen deze twee.
Geen niemandsland bevindt zich tussen beide
Waarin wij ons neutraal bezinnen kunnen
En ons toekomstig woonoord vrij verkiezen.
Hier zijn wij, en een eeuwige seconde
Belet ons om de hier geheven voet
Daar neer te zetten, ach, en ’t hier begonnen
Glimlachen…
In deze wereld vol nimositeit
is 't mensenlot de schuld van mygdala
in zië is dat anders dan in frika
en laska, rabië en merika
waar mohikanen, sioux met de pachen
de vredespijp rookten op de palachen
en MLK nog 'men' zei in
labama
dat weerklank vond in de 'b' van obama…
Machtig langs aangewezen helling gaat
Naar rust van verre, diepe dood de daad,
Oorsprong en drager van het mensenlot.
Daadloze vorm van 't Zelfde, schouwt de geest
Al 't zijnde als wat zal zijn en is geweest,
En breekt tot kunst 't ontzettend licht van God.…
Hoe nachten nog om onze schouders hangen,
Om zwakke lichtgestalten, zwaar beladen:
Wij schudden 't mensenlot, door vreugd bevangen -
En slechts een dorre vloed van vale bladen
Ruist in het meer van mateloos verlangen!…
in de stoet der levenden
Naderen we onze graven
Traag schrijden we naar het altaar
Glansrijk verlicht en toch zo zwaar
Omringd door marmer groots en kil
Massaal adembenemend stil
Hier en daar kennen we iemand
Samen uitgesproken stil smeedt een band
Jezus hangt hier al eeuwen te lijden
(en is al even lang aan het verrijzen)
Hij kon het mensenlot…