droomtocht over vertrouwde velden
ver boven nietigheden verheven
in de palm van trotse luchthelden
naar iets nooit eerder begeven
ik voel de ijle koelte op mijn huid
de gespreide vleugels houden halt
het zweet breekt plotseling uit
nu de atmosfeer als een deken valt
ik ben in de broeiende kern beland
in het woud van intense geschiedenis…
Het Moederschip kwam in de goede baan!
De parachutes prachtig uitgevouwen!
Het hitteschild was ook al te vertrouwen!
De tocht naar Mars is écht niet naar de maan!
Wat zijn we ongelooflijk in de nopjes!
Alleen de lander zelf is naar de knopjes……
aan zijden draden
verbonden met het
zoemende moederschip dat
zwoegend zuigt en piept
om jou kleine astronaut
te bewaren voor de aarde
zo stil ben je zo wit
zo ver buiten de wereld
kun je ons horen
zie je de blauwe aarde
dappere ruimtevaarder
kom nu alsjeblieft naar huis…
De genezing was het uitzicht
maar jij bleef ziek
en ik beleefde inzicht
tussen het struik snoeien
en woord bemoeien
strikte ik droge veters
op het moederschip
van vader aarde ziel
bracht jij mij terug
naar het zingen
van het doorvoelen
overvoeden van het dagelijkse
en ik repte van de riemen
roeide soms met overmoed
maar nooit te…
Dus met wat hulp en met een knip
verliet je snel het moederschip.
Wat een ruimte en wat een licht.
Van schrik deed jij je oogjes dicht.
Jouw leven is begonnen,
een fantastisch avontuur.
De toekomst zal vaak zonnig zijn,
en soms een beetje zuur.
Lieve Benthe, ik wens je veel geluk.
Wees vooral niet bang.…
ontkoppeld met een koude knip -
sindsdien een satelliet op drift,
vervloekt en vloekend eeuwig zoekend
naar het moederschip.
------------------------
uit: 'Alle goeds', 2003.…
Opeens schiet een schotel-boemerang door de lucht;
moederschip met lichtpunten: verheven spel, géén klucht,
géén jongleurstruc. We worden er stil van.
Kippenvel, zo plotsklaps! We worden er koud van.
Zij wildens ons groeten, die ruimtebroeders;
van het zonnestelsel al eeuwen lang de hoeders.
Conocen los senderos infinitos del amor.…
Je hoeft niet intelligent te zijn
om het woord onbesproken te laten
de ziel voert waarheid
weg van het moederschip
op volle, apathische zee
is de geest alleen met de getijden
het is niet nodig geniaal te zijn
wanneer de dood
om de hoek komt
met nieuwe spelonken
vraagt ratio geen leegte
woeste golven bespelen
het noodlot…
Aan boord van Fragile
op weg naar haar tweelingzus gaia, het moederschip der blauwe planeet
ontwaart het eye in the sky
een wit konijn, moederziel alleen
en van zijn god verlaten
die de hele bliksemse heksenketel met een welgemikte worp smeet
in het zwarte gat in de rok
van het almaar slinkende terugplooiende heelal
het multicolor…
353
Bezig met laden