Laat en verlaten dit verherfste leven:
een nabloei van vergane zomerplanten,
terend aan ruige najaarswaterkanten,
broos als de vlucht van wintermaan en meeuwen.
Bittere schemering, loochen de genade
eertijds beloofd achter uw onheilswolken,
wentel de wereld in het bloed der volken,
ga met de duivel en zijn moer te rade!…
je vriendinnen
zaten met
stralende ogen
geanimeerd te
babbelen over
liefdesdingen
wachtend op de
vonkjes die maar niet
wilden overspringen
jij bloeide stilte
met warme uitstraling
in dit joyeuze gezelschap
waarvan de groene
bloei van de jeugd
al even voorbij was
en nu in volkleurige
nabloei was van
rijkere exemplaren
voor…