Alle inzendingen over olla

___________________________________ OLLA Och arme Olla, 'k weet dat jij er bent Een schuwe scharrelaar op 't liefdespad Ben jij 't alleen zijn zonder haan ook zat? 'k Schrijf jou dit liefdesbriefje vanuit Kent Aldus een anonieme kopiist Van wie men niet de naam, wel 't klooster wist…

Ik zit zo knus te kniezen in een Engels klooster een Vlaamse monnik te veel mijlen af van huis ik ben gehoorzaam, zielig arm en karig kuis maar kijk als ’t even kan naar een Mariaposter waarop de Maagd mij als een ziekentrooster aanblikt, schenkend volle kracht naar kruis en rondom klinkt ’t treurig monnikengedruis op vaste tijden volgens ’…

Wat hebban vogala met jou gemeen en mij - de lucht lijkt klaarder dan voorheen het is of olla nestas had hagunnan hinase ook, habenas anda thu? Zie je me vliegen, trek je stoute schoen an mijn nestasvogala, weet jij nog hu hic jou na jouw aubade liet unbidan wanhopig zong, o lief, waar blief je nu?…

hebban olla vogala nestas hagunnan hinase hic enda thu wat unbidan we nu ? Maar ik, ik kleef hier vast aan perkament vol zwart en traan en voel het blanke vel zo vloeibaar op uw borst hier in mijn cel tot alles stolt - alleen gemis is permanent. Alle dingen worden mij te inghe. Wie geneest de smart van geest en hart ?…

In eigen buik ben ik niet zelf de baas, daags moet ‘k een flut-ei leggen, wat een baan! Ik voel me nooit kiplekker zonder haan en vogelgriep slaat hier steeds toe, helaas. Ik snak naar kroost, een thuis (géén batterij) met toegewijde prachthaan. Waar is hij?…

Werkelijk een grillig dier, hoe zou je aan mij kunnen meten welk gedachte door mijn hoofdje kruist heb ik wel een geweten? Dan weer gevoelig en liefdevol, Dan weer hard en koud, ja, je vraagt je soms wel af, of ik werkelijk van je houd. Maar liefste, moeilijk is nu eenmaal het beminnen, van een dier... een vrouw... als ik.…

Mijn koeterwaals is niet meer wat het was maar her en der klinkt weer potjeslatijn van olla vogala tierelantijn zij nemen 't voortouw en geven vol gas Ik zoek mijn heil nu maar in composieten een elfenbank in 't duizendschoonoordbos sla met wilde gebaren erop los als roestvrij stalagmiet bij stalactieten waar ik mij parelmoerkleurig…

zelf is nooit genoeg, ook niet voor hen die als kosmopolieten hemelden in excellent gezelschap, engelen ballonvaarders in een opwaartse vlucht de kunst van eenvoud ligt echter veel dieper dan de wortels van het innerlijk - verstolen knipoog van de mona lisa klinkt in een symfonie dan een hobo veel minder duister dan de middellijn van olla…

Heel even zag ik in een flits als ware er achterstevoren zonder maren zonder mits een woord gespeld binnenstebuiten gescrabbeld en opnieuw geboren schoolreünie werd schuilruïne maar niet zo flauw als bij frits spits die van het groot dictee der taal der lage landen aan de zee van vondel reynaert veldeken tot hebban olla hadewijch…

Hoort en zie, De dag komt aan De proefvaart is nabij Reeds bij de eerste stoot Van de klaroen Schalt de schalmei Out of the blue Wijst een Molukse Danseres naar mij De nieuwe lerares Oud-ballerina Van 't Ballet Een klaroenstoot Galmt doorheen Mijn ganse lijf en lee Als zij mij noodt Met bonzend hart Tot een ballet…