Plein '40 - '45
in het zwartboek van het bijtend woord
zie ik de sterren weder hemelen
in twee minuten onbewogen stilte
hangt er een glazen brug in 't slotakkoord
rivieren hebben ook geen goesting meer
want zij citeert niet in haar laatste snik
al kwam voor overlevenden
op tijd
een nieuwe lente vol hypocrisie
zwart zelf is nooit genoeg, ook niet voor hen
die als kosmopolieten hemelden
in excellent gezelschap, engelen
ballonvaarders in een opwaartse vlucht
de kunst van eenvoud ligt echter veel dieper
dan de wortels van het innerlijk -
verstolen knipoog van de mona lisa
klinkt in een symfonie dan een hobo
veel minder duister dan de middellijn
van olla's obladi en oblada-
o dichters, klinkt de lieve lente zó?
... Miniretrospectie
nl.m.wikipedia.org/wiki/Plein_%2740-%2745
Illustratie: Emilie Lindenbergh ...
Geplaatst in de categorie: bedankt
25 netgedichten_1-4mei
164
Geef je reactie op deze inzending:
Ja, Joseline, het is een titel waar ik niet alles mee heb kunnen doen.
De kunst van eenvoud is...
de kunst van leven, denk ik...
levenskunst als savoir vivre - tegen de klippen op.
Dacht je aan zoiets?