Olla Vogala

Mijn ogen wachten hulpeloos op U,
nu al die losse vogels weer een tweespan...
hebban olla vogala nestas hagunnan
hinase hic enda thu wat unbidan we nu ?

Maar ik, ik kleef hier vast aan perkament
vol zwart en traan en voel het blanke vel
zo vloeibaar op uw borst hier in mijn cel
tot alles stolt - alleen gemis is permanent.

Alle dingen worden mij te inghe.
Wie geneest de smart van geest en hart ?
Het dicht in moedertaal ? Ben ik een bard ?
Hoe bloedig ver is nu uw zoete zingen...

Ik ben een letterknecht, een kopiist,
die bij elke haal uw ronde vormen mist.

vogels middeleeuwen voorjaar

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 5 stemmen 1.109