Alle inzendingen over vogels

Vroeg in de ochtend ontmoette ik het vogelmeisje. ‘Waarom ben je zo bedroefd?’ vroeg ik aan haar of zij aan mij. ‘Omdat wie mij zoekt komt als ik er niet ben en schreeuwt en huilt omdat ik niet te vinden ben; ik kan het niet horen en het maakt mij bedroefd.’ Neergelegd staat het meisje op (laat mij maar eerst opstaan, ik ken de…

Je weigert de strijd waar ik meester in ben: in holle wegen, in struikgewas besluipen, bespringen, met onbesliste uitslag. Op open terrein daag je me uit, overwint gemakkelijk en rust naast me uit in vol vertrouwen. ------------------------------- Uit: 'De harde kern', 1994.…

Gelukkig zijn; en niet weten waarom; en soms naar buiten kijken waar de lucht donkerder is dan de steen, alleen een fabriekspijp nog donkerder afsteekt, en bang en gelukkig zijn. Een geluk dat geen raad weet; men bekijkt een glas met aandacht, er is een barst in en lacht en wiegelt het hoofd als een kindse oude vrouw die een broodkorst van…

Je dacht met trots dat je mijn page was. Je hielp me in het zadel toen ik uittrok, met alles toegerust. 'Nu is voor mij' dacht je 'de tijd gekomen om me klaar te maken.' Je wist niet dat ik, toen de eerste heuvel mij aan je blik onttrokken had, de teugels al liet hangen aan de zadelknop.…

Dit is voor jou; nu ik je niet meer spreken kan nu ik je zoeken moet in sporen je volgend op een afstand, steeds erop bedacht mij niet te verraden - spreek ik voor jou; al zul je het nooit weten. Ik ben niet wanhopig, ik ben je niet onwaardig. Ik heb een leven gevonden nu en hier. Maar een leegte heerst, als een duizeling, in de kringloop…

Waar heeft het me naar toe gebracht? Is het mijn bloed dat stollend door mijn aderen gaat, Of is dat de kou die mij niet voelen laat. Het gemis van God die er toch altijd is? Wetend dat hij me nooit verlaat, Vanwaar dan dat pijnlijke gemis? Waar ben je Vader; riep Hij aan het kruis. Zonder God ben ik zonder huis! Wij begrepen elkaar toch eens…

Toen ze ooit samen vloeiden als een stromende beek in alle opzichten in hun bedding ongelijk tot in hun midden een steen viel hun wegen tijdelijk gescheiden, elk draaiend aan hetzelfde levenswiel door gedachten uiteengedreven, hadden zij veel en zoveel meer gemeen, ze vloeiden uiteindelijk ineen als twee druppels water, in het geheel…

Blauwgeel balletje Zilveren belletje Gouden schelletje Priemsnaveltje Vlugge vlerkjes Rondjes om berkjes Bolletje kwik Heeft zo’n schik Je bent een feestje Mijn mooiste meesje Op jou pimpel ik…

Op de voedertafel buiten Kwam een kleine roodborst eten. Hij ging niet weg, Hoewel hij mij zag staan. De mussen slaan steeds op de vlucht, Wanneer ik voor mijn venster sta. Hij pikte rustig verder, Het was zijn eer te na. Hoe klein is toch zo’n beestje. Met pootjes o zo dun en fijn. Zijn kraaloogjes keken me aan, Alsof ze zeiden: “Ik…

Een vreemdeling kwam voorbij: wij keken, hij ging – waar wij niet durven.…

zoveel vogels fluisteren alleen maar over jou je moest eens naar ze luisteren dan weet je hoeveel ik van je hou…

Het vogelnestje verliefde vogels bouwen blij aan hun toekomst.…

Na drie dagen en nachten kleppend beraad op het strand getergd door zwevende garnalen en zachtjes scharende krabben, roeien de snavels stuiten op stokken schuren langdurig het doek Van binnenuit halen messen het linnen aan flarden: de riemen zitten te strak te diep staan de steltlopers, terwijl ze langzaam vallen tikken de vogels…

uit de bodem van je klankkast jaag je vogels in de lucht die met vleugels stilte opensplijten in hun vlucht…

Als ik hier in mijn kooitje zit sla ik soms diep een zucht als ik de andere vogels zie daar spelen in de lucht. Ze met elkaar zie dollen ze uit hun bol zien gaan terwijl ik in mijn kooitje maar op mijn stok moet staan. Dan voel ik mij verdrietig om wat ik hier zo mis omdat voor mij geen ene dag een beetje anders is.…

vette vink zat op het geplaveide paadje vlakbij een laat uitgebloeide zonnebloem at vraatzuchtig een pas gevallen zaadje…

Lage vogels de hemel in het water weilanden aan weerskanten van de rivier meanders bomen ik kom er kijken zo ver ik kan niet wonen paarden koeien nog altijd niet verzonken tot aan hun knieën wel…

daar hangen ze dan de twee fonkelnieuwe nestkastjes waarvan de grootste nota bene uit mijn kerstpakket bij een aangename wintertemperatuur veroorzaakt door een mager zonnetje meermalen verkennend bevlogen door een zekere meneer Pimpelmees die later nog een keer samen met zijn vrouw onder het toeziend oog van een merel in glanzend makelaarskostuum…

De vogels zijn weer allemaal geteld voor dag en dauw was ik al uit de veren ik kon vooral veel vinken rapporteren en heb mijn resultaten doorgebeld terwijl ik met min 8 aan beide zijden geen mus van een kalkoen kan onderscheiden…

De zon zit laag als een steile helling werpt zich schaduw op de muur vogels komen baden op mijn platte dak rennen rennen op en neer het kan niet meetkundiger meer…

In het schoonste blauw te zweven als een reiger trots barre koude eigenlijk niet zo groot een sperwer op een paal maar wat een aandacht het is daar weer het borstje rood maar nee hoor het is ieder jaar een ander wat is hij zwart die merel in mijn tuin die snavel oranjegeel hij vlecht al plannen…

drie haiku's ~~~~~~~~~~~~~~~~ vogels verdwijnen op de vleugels van stormen het jaar keert zich om ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ brons, bruin en roodgoud zon versiert herfstbladeren zaad draagt nieuw leven ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ de oogst is binnen bomen schudden hun vacht af wortels kruipen diep ~~~~~~~~~~~…

in zijn hopeloos verwaaien vliegen vogels wezenloos tegen het grijze kijkt de horizon verloren en tracht de wind zijn schaduw te hervinden waar enkel nog de droom van een zaailing valt te beklijven…

Heen en weer kerende sporen dragen de onrust van vogels mee laten ze zich door angst verjagen of zullen ze verder gaan tussen de kruimels als overlevenden dichter bij de mens gaan staan…

Dat ze op eenzame hoogte de koers blijft volgen met een bestaan waarin zij gezelschap krijgt van bruisende kruisende en ruisende vogels terwijl dagen en nachten voorbijscheren Bovendien leidt ze een eigen leven vol overgave en strijd; ver weg van alle drukte.…

De vogels fluiten in de verte klinkt hun lied wat mooi in het bos.…

De lucht is zwanger van geluid vogels alle soorten fluiten, tjilpen, kwinkelieren, van daken, bomen, poorten. De bevalling bij ’t eerste licht zwermen stijgen op zoeken voer voor kroost en zelf vullen gretig krop. En bij het warmen van de dag dan volgt een lome rust geen fluiten tjilpen kwinkelieren geen kapers op de kust.…

We kunnen nog heel wat leren van de vogels met hun fijnbesnaard gezang alles in harmonie en op het juiste moment maar bij ons is de fijnbesnaardheid soms een kakofonie omdat we zo aan eigenbelang zijn gewend…

Er zijn vogels die kruipen, zachtjes fluitend. Niet wetend gehoord te worden. Rare wezens, die vogels.…

Zilver blinkt mijn Vleugel in het jonge Licht dat opkomt Over deze nieuwe dag Licht dat meebeweegt Met mijn vleugelslag en Gewichtloos zweef ik Voort zonder dat ook Iemand me maar af kan remmen Vliegen zonder vliegangst…