Alle inzendingen over ouderlingen

In mijn kindertijd smeet ik brood naar de eenden, als ouderling ook...…

Haar wereld is een kamer in ’t vierkant nauwelijks een voorschoot groot. Tussen vergeelde foto’s en het uurtje dat ik wekelijks kom wacht zij gelaten op de dood. Als ik er ben keurt zij haar pillen, haar drankjes en haar knie. “ t Is water ”, zegt zij, noemt mij weer jongen en vindt dat ik er goed uit zie. Zij schenkt mij koffie,…

Begrijp niet zo goed.. waarom op deze avond die confrontaties.. van het trapje struikel van het spreekgestoelte stort met hen opgescheept zit ik inmiddels tussen die clowns en jokers en lach vagelijk.…

Zijn stap werd traag, al trager dan voorheen, gekromd zijn rug, veel ouder, niet goed meer te been. Men noemt je oud verdriet. Je schuffelt voort tot aan jouw plek... die oude bank. Een traan streelt jouw wang. De tijd, te snel, maakt je bang. De kille winterwind trekt door je botten heen, onzichtbaar draagt hij oud, beroert…

Verhuld in snelsonnetten gaan zijn preken er in als Gods woord in een ouderling. De tweede prijs lag voor hem in ’t verschiet. Dus ‘Onverteerbaar leesvoer’ was het niet.…

In Onstwedde zagen ouderlingen aan de Juffertoren bouwvallige dingen gedraaide spits, het is waar wegens instortingsgevaar liet dominee alleen zachte psalmen zingen. Om het luide psalmodieren niet te verleren liet hij de kerk restaureren de gemeente zingt nu luid de hele noten uit laat Juffertoren onbekommerd vibreren.…

't Is waar gebeurd, geschied Door elk gespot, gespied Ooit studeerde zij Nederlands en Frans Ook ik studeerde er Voornaamlijk Nederlands Zij was gereformeerd Haar vader ouderling Gereformeerd was zij Maar wel ondeugend ding 't Is waar gebeurd, geschied Door mij gespot, gespied Was Venus' spiegelbeeld Haar evenknie…

Ik zie je nog zo uit de wieg getild ik zie ons nog daar in de kerk jij in je doopjurk we wachtte tot de ouderling van dienst een seintje gaf Ik heb je toegesproken want ik voelde mij zoveel ouder en dacht dat ik je leren moest het leven te omarmen omdat het zo kort is Je bent nu half zo jong als ik toen was en je bent een eind…

Hij is zo mooi, zo droog, zacht leer, een zaak voor goud, een voor de ouderlingen op tafel neergelegde wel- gevulde, dungesleten kerkezak. De dood is een omhelzing van de wind waarachter van nature niets dan onbruik en dor geraamte zich bevindt.…

om nooit meer neergehaald - bakstenen eeuwigheid in plantgroene gemeenteperkjes worteldiep verankerd in die klei waaruit dan later die muren overal rondom open en bloot de stilte na het denken als hoogste doel van alles in systemisch ruis op de beeldbuis - lang na het laatste late uur in de open tandeloze mond van een haast vergane ouderling…