Alle inzendingen over samaritaan

Gelijk de barmhartige Samaritaan, zullen ongeprikten straks naast je staan. Vaccingewonden zullen ze omarmen. Ondersteunen, liefde schenken en erbarmen.…

verdriet waar je politiek gezien alleen verdriet over mag hebben of verdriet zoals het verdriet van de barmhartige samaritaan die ook het verdriet van buiten de grenzen ziet ?…

Gelijk de barmhartige Samaritaan achter een behoeftig mishandeld medemens ging staan; kiezen de moedigen onbaatzuchtig voor een ongelukkige ander. Want met die ander moet worden gebouwd aan een vredig bestaan.…

bestond, Niets meer dat Nog op jouw Aanwezigheid, Je bestaan, duiden Kon tot ik hier Vandaag een Kruisje vind In de berm naast Mijn fietspad, Waar een moeder Zit te huilen om Haar verloren kind, En een wildvreemde Afstapt, en zijn Arm legt om haar Die mateloos treurt Mijn variant op het verhaal van de barmhartige Samaritaan…

Een overdrachtelijk schip zonder anker drijft doelloos en in verwarring naar de kust waar Samaritaans gezang en mededogen oprijst voor een doorgeschoten enkeling; hij die het overleefde. Geboden kansen echter niet benut. Hersenschimmen zaaien twijfel. En dan is hij weer thuis.…

we wisten, goede vriend, dat jij ging sterven je kroon viel af, je kon niet blijven staan de leegte nam bezit van onze laan we mochten slechts herinneringen erven je levenstaak verrichtte jij met verve de drukte zag je onverstoorbaar aan tabee ... barmhartige Samaritaan we kunnen nu geen hart meer in je kerven je broeders volgen één voor…

Den Haag zijn habitat de zon streek alle plooien glad van Duinoord tot aan Laakkwartier de tuinman (hij uit Ispahaan) passeerde mij met gulle lach vergeten was die zwarte dag toen, spoorslags, hij te paard moest gaan toen ik, met zeis, mijn slag wou slaan bevroor mijn hand (een hard gelag) uit deernis door zijn zelfbeklag ik waande mij Samaritaan…

Hij was een "Koene Ridder" De Rode Mantel Stofferig in de kou Wilde hij zijn lied zingen Ik hou van jou De “Duizendjarige Mijters” Ze bestonden nog niet Verborgen in een nis Lag een gehavende naakte ’s Ridders Sint’ sneed met zijn scherpe 'Zwaard Zijn eigenste "Mantel" in twee warme hoeven Samaritaans ontmoeten ontroeren…

Dood vogeltje identificeert ze als mensen en zelfs uit de Samaritanen onder hen kan veel mortel puilen. Eerst meende het dat het hier arrogantie betrof, maar aangezien de betreffing nogal veel identieks uitserveerde gaf dood vogeltje er de codificatie arrogantisme aan.…