Alle inzendingen over schepnet

'k Zal met ijver Uit deez' vijver, - Lieve Jet! Naar verlangen Visjes vangen In dit net. 'k Zal naar snoeken Wel niet zoeken, Mij te sterk. Spichtige alen Op te halen Is mijn werk. 'k Vang ook blijën, En, bij tijën, Zelfs een baars. Vorens mede Hier ter stede, Zijn niet schaars. Zie hen woelen En krioelen…

zie al die anderen op weg strompelend , vol twijfel op pad elkaar opbeurend door liefde zoekende zielen, op wacht bij elkaar die vallen en weer opstaan een reis van mededogen het schepnet van de kosmos vindt ieder die op weg is naar daat wat groter is dan wij…

levensgroot gevaar, een potige schaduw met schepnet is wat ik in mijn ooghoek ontwaar driftig roert mijn staartje waarmee ik watervlug verdwijn ik duik als de donder kopje onder, wacht maar tot ik in vol ornaat verschijn dan kom ik je wakker maken in koor met mijn groene gabbers zal ik oorverdovend kwaken…

tisnietgenoeg nog ééntje dan, nee serieus, wat zegt nou he-le-maal een lijst met honderd namen en gedichten (nee, serieus, het is nog niet zover wel 'close', een mijlpaal rijst nu op het mulle zand vol teksten-wier dat aanspoelt uit een letter-zee de vaart vertraagt, terwijl het hoofd zich vult met golvende gedachten die rusten op het schepnet…

van de duif maar niet genoeg om er m'n geweer voor uit het vet te halen ik wachtte tot een volle tram de halte naderde dan drukte ik me tegen de billen van net zo het uitkwam dat men niet bij me aanbelde kon ook duiden op oneindig talmen als ik iemand op straat zag in z'n regenpak met in de ene hand een hengel en in de andere hand een schepnet…

er zijn geen sloten meer vol kikkerdril en stekelbaars het schepnet ligt te rotten hoor alleen de nieuwbouw weer na sloop nu voor de tweede keer geflipt was ik door tiel het etiket hadden we afgeweekt natuurlijk niet het punt dat uitgeknipt en opgestuurd iets heel verrassends voor ons deed wat kroos en waterblad we dachten zo de wereld…

leugentjes om bestwil snel hebben wij ze laten bloeien in de borders van onze tuin ook deden wij samen het onderhoud om trouw bij elkaar te kunnen zijn rond de struiken schoffelden wij het onkruid weg en harkten het gevallen blad er was een kleine vijver voor onze droomvissen die wij nooit konden vangen met oog hand of schepnet…

Het zilveren lijfje siddert, het muiltje Gaat wijd open op het groot geheim, Het schepnet schuift onmerkbaar nader. Uur na uur van uit het leefnet Seinen de gevangen vissen Naar al hun soortgenoten Hun ongelofelijk verhaal. --------------------------- uit: 'Gedichten 1954-1983'.…

roeken en mussen die hun heenkomen zoeken in de nissen van de pannen, ja hoor; de koekoek hamert gewoon door het beest is lawaaidoof door het jarenlang gehamer op levend hout ik scherm deze dag met degens van een verrukkelijke kwaliteit, het doet mij immers niets, gewoon een dag met culturele avonturen die ik reeds heb gevangen in de schepnet…

De visser met een sjekkie in zijn mond gebruikte een schepnet om hem binnen te halen, wat niet meteen lukte. Meerdere mensen waren gealarmeerd en keken toe hoe de getergde snoek op het droge werd getrokken, zoals een opa met zijn kleinkind in een buggy. 'De Polen eten met Kerst snoeken, zoals de Amerikanen kalkoenen!'…

Ik tel de golvende rimpels op het water en laat de beelden spelen van haar hoedje op haar hoofd van emmertjes water dragen en kleurenbellen blazen van schelpjes op het strand rapen van bolle rode wangen en met schepnet vlindertjes vangen van glunderende ogen en pret van lachen en holder de bolder tuimelen van puffend waggelen in het mulle…