Alle inzendingen over setting

mijn vatting roert zich kraakt in zijn voegen zoekt zich een nieuwe setting…

nee niks met glas zag je pas toen je gebroken was mocht je kleuren tellen in het opgaan van de zon zag de kleine diamant een schittering in het ochtendgloren je facet nog steeds in nieuw bekoren mag ik nu eindelijk je setting zijn…

The Village People zijn nog eens bekroond Ze hebben, met de plechtigheid als setting In hun half-originele groepsbezetting Een derivaatje van hun act getoond Al hebben ze The Walk of Fame betegeld Hun lot is onherroepelijk bezegeld…

ik slijp briljant jouw diamant jij koolstofde geluk door druk en laaiend vuur je kernde volmaakt structuur setting is uniek door eigen vormgeving wij hebben elkaar lief…

[Haiku] de zon is ver heen en sleept het laatste licht mee in zijn ondergang Geïnspireerd op het schilderij 'Sun setting over a lake' van Joseph Mallord William Turner (1775-1851).…

geslepen was je antwoord de setting in briljant maar ik zag haat weerkaatsen in facetten aan de rand nog fonkelt licht jouw liefde zuiver als een diamant jij kunt die niet kloven want mijn trouw houdt stand…

heb de rotsen gezien in alle kwaliteit tot het breken van hun ontstaan de halfedelstenen die gekloofd gaan worden schitterend bloeiend in hun opengaan jij bent mijn diamant een edelsteen loepzuiver in elke setting ik draag je spiegelend aan mijn hand…

ooit heb jij jezelf bekeken uit niets is gebleken dat jij bijzonder bent gewikt en gewogen alle maten van boven beneden oké ik zag je op het pad wist meteen hoe jij was want je straalde kaatste licht in warme kleuren als een edelsteen gevat in een briljante setting van joviale jeugd en overmoed jij bent mijn diamant eindelijk…

mag ik even glinsteren op je hand in warmte mijn kleuren tonen jou de facetten laten zien van het leven aan de rand ben ooit gekloofd in de hardheid van mijn tijdloos leven briljantte in de setting van alleen maar geven maar jouw lach en ogen polijstten mijn oneffenheid haalden karaten boven in jou vond ik loepzuiverheid en kan…

behoedzaam hebben wij rustpunten aangebracht in de opvoeding van kinderen bij toeval lopen deze parallel met hun ontwikkeling maatschappelijke setting en talent maar ook wij hebben in deze drukte rust nodig en niet alles mag en kan worden uitbesteed of afgekocht geld en macht kunnen verantwoordelijkheid niet ongedaan maken…

verhaal aan ieder hadden verteld er waren geen identieke story’s alles had betrekking op het persoonlijk leven in deze wereld en hoe dat voortaan in tijd en ruimte zou gaan verlopen er was onwennigheid voor de stilte geweest daarna begon het spreken in het persoonlijk verhaal de weg om te gaan die waarheid kreeg door de vertrouwde setting…

vond je edelsteen in een bedding van alleen jaren water stroomden langs je heen zonder je ooit op te glanzen eindelijk zie jij de zon in jouw kristallen dansen de setting is nog niet compleet maar ik polijst met warmte de karaten die ik weet…

zag een glans een steentje bij mijn voeten en een nieuwe kans ik raapte haar ze straalde in het licht van raken de setting daargelaten haar facetten kon ik later met veel zorg weer helder maken ze straalt niet in mijn ring maar briljant uniek boven dat te lang gedragen ding…

het glas was gebroken van iedere vorm die ik had gegoten gepolijst en geslepen nu bruutweg gekloofd de volmaakte facetten vergeten het teer filigraan in bewerking en setting mocht niet langer bestaan mijn glas brak in unieke kleuren het licht maar is door barbaren ten onder gegaan…

diepgravend vonden we de steen ruw gebolsterd met geduld en vlijt is facet voor facet nauwgezet geslepen gepolijst om licht van zon te weerkaatsen onze liefde zichtbaar te maken het kleinood fonkelt leven weet in setting van vertrouwen ons haar twinkelende energie te geven…

Wil je niet, Het overkomt je, Voorbestemming of niet, Het leven gaat nu Eenmaal zoals het gaat En komt uit, gewild of niet, Bij het resultaat Waarmee je moet leren leven Het leven dat naast alle Pogingen die je doet Om er iets van te maken Blijft hoofdzakelijk Een zaak van aanvaarden En alleen hij overleeft Die in deze setting…

ik hoef je niet te slijpen of facetten te polijsten jij edelsteent al naturel een gekozen setting brengt een lach jij houdt wel je eigen schoonheid vast nooit is jouw schittering verblindend in de kleuren die jij straalt het is een warme gloed die in verbondenheid het allerbeste in de mens naar boven haalt…

zag de wereld kaal en glad die zonder zichtbaar pad onoverkomelijke obstakels had soms glinsterde in de spiegel van de gladde kant een stukje universum in de belichting van hogerhand ongenaakbaar in een setting van diamant strooiden zij in alle kleuren hun hemelse band een schitterend fenomeen waarvoor ook schaduw moest…

je bent schitterend geslepen kaatst kristal helder het licht terug in de kleuren die jij hebt kunnen breken loepzuiverheid is jou gegeven de setting blijft nog even een geheim want jouw karaat moet in harmonie met de tiara zijn jij glanst het magisch licht uit de eerste scheppingsdagen toen volmaaktheid in het paradijs nog door…

je blauwde weer in ijs van nooit ontdooide permafrost waarin jij tevergeefs je dromen zocht met tijdloze kristallen in briljante setting vocht om de dood met staal te kaderen in de groene aderen van het land mijn warme hand heeft jou gesmolten in het kruis de dwarsverbinding met de werkelijkheid zij opende jouw zilte huis…

heb de flonkering van licht in leven gezien nog niet alle facetten misschien speels is de setting danst in de nacht zijn reflectie in unieke pracht pas na vele jaren zoeken vond ik jouw dieprode glans in de verre lichtval van sterren jij vervolmaakt nu de krans zoals in de schepping beloofd hemel en aarde aan een levensboog…

soms draagt een vinger heel de hand zij schitterde in ring jouw diamant kaatste in facetten liefde die jij nooit in woorden kon vertalen las de kleur uit je verhalen je briljante niet in setting maar straalde puur natuur in een meervoud van karaten kan jouw glans nooit meer verlaten alleen voor mij ben jij voorlopig nog te…

kleurden blikken rap uit het rammelend arsenaal roestig schroot van de naargeestige band overspelig bloot met volgers en influencers de tik-tok voorbij is het nog steeds niks geworden tussen hen en zij met het voorlopig hij de act zonder smoel kent geen woorden grieft communicatief hen die wel horen omdat antwoorden in deze setting…

de kleine facetten zijn al teder geslepen en gepolijst door de tijd ik heb je diamanten bekeken verblindend kaatst licht dat kiert uit de hemel zijn eerste gezicht maar er zit meer schoonheid van binnen in deze setting gevangen missen jouw edelstenen nog de loepzuiverheid van het volmaakte ideaal waarbij niet de grote maar harmonie…

Ik meng dan klank en kleur, verander steeds de setting. Verwissel soms een zin, maar hoor de dissonant. Lees het eens hardop, of bekijk het van een afstand. Maar voel ik dan het ritme, hoe gelukkig ik dan ben... Dan vloeit het glad en soepel, als een gestadig stroompje, uit mijn pen.…

kijken in het hoge gras vingers streelden de tere kleuren alsof je de aarde ontmoette in haar dagelijks draaiende beweging ik smolt om bij je te zijn in dat intiem samen onder zomerluchten zonder namen in die stilte van het leven schoonheid te horen in het lieflijk kleuren wiegen van de wind in een volmaakt natuurlijke setting…

je smeedde snel de setting van jouw diamant kende kleur van de facetten een ring vast aan je hand ze flonkerde in goud omrand lichtte in tevreden zijn maar kunst is een moment een andere lichtval geeft soms vreemden pijn je slijpt nog de oneffenheden polijst naar ieders smaak en bent misschien vergeten dat wat jij draagt alleen…

spanning voelbaar in dit heftig gebeuren steels keken mensen gegrepen door angst naar anderen die leken te verdwijnen om koortsig te verschijnen waar ooit samen verbond schreeuwde nu afschuw mensonterende woorden uit een geïnfecteerde mond ingenieus had het virus de mens bij de neus met externe besmetting op zijn kwetsbaarste setting…

was apart onvergelijkbaar met een ander ook in de talen die jij sprak zij hebben al levenslang een andere verpakking gehad in het samen genieten van de inhoud jouw syntaxis was universeel woorden zongen melodieus hun betekenis van ver waar ogen en handen dit fluwelig samenspel regisseerden schitterden de klanken in jouw setting…

karakteristiek waren voor haar mimiek eerst bevoeld de diepte betast de strakheid al in potlood en contrast beschreven de babyhuid is lang het onbeschadigde deel gebleven totdat buien en nukken steeds langer bleven leven hun sporen zichtbaar achterlieten in het huidnegatief heerlijk was de ontdekking dat ook de lach in een positieve setting…