doe je ogen dicht
en luister
- hoor je de poëzie -
ze hoeft niet waterpas te zijn
voor de vogel die in het licht
stralen zal
noch voor het sterrenbeeld
waarop de nacht fluit met
verliefde vingers
denk open lucht
tussen bomen en de drie heuvels
die in en uit zinnen stappen als zomerpassagiers
met een hart
opengewreven door…
Eigenlijk leun ik
in je armen
staan we in het
leven als een boom
uit de kroon schieten
wortels uit schaduw -
volle monden, met
jaarringen verbonden,
genieten we van deze
rijpe vrucht, waarvan
de levenssappen
overgaan in een
bedwelmende zucht,
verkoelen we de
mossen met de kracht
van blote voeten, gedanst
door elfenkinderen in de
speelweide…
ik leg de snoeischaar maar terzijde
en leg de beslissing in de grijze zone
grijs zoals de dag was
vorig jaar was hij zwart
zwart van verdriet om verlies
een dierbaar dier verliet
deze heerlijke speelweide
zocht rust en kreeg die ook
blijft het probleem wat te doen
hortensia snoeien of niet
doorgaan of stilstaan
van rouwen krijg je gauw…
bestaan
ons vaak niet
van stilte bewust
doe dan de ogen dicht
laat alles gaan
laat alles los
wat wit is en zwart
en daal eens diep in je hart
loop in gedachten
door een sprookjesachtig bos
ga met jezelf in dialoog
ontdek de kleuren van je
eigen regenboog
die een glimlach zullen
ontlokken op je gezicht
omarm de mooiste kleuren
in de speelweide…
bagataliseren wijl de vrees
voor thuiskomst in mijn
ogen gepaard ging met
geweld zonder een toefje
slagroom of de jam
van die Flipje uit Tiel
non-vergeten kreten
dat het absolute voor
mij als kind het einde
als een hoopvolle
glorie betekende, ontbraken
de enten en de loten
aan de zomerse lot
die ik nimmer had
bemerkt of gevoeld
nóg zijn de speelweiden…
795
Bezig met laden