De straatzanger, helaas, hij leeft allang niet meer
Een bijzondere dorpsfiguur is heengegaan
Maar in gedachten blijft hij voortbestaan
Hij heeft, op zijn wijze, gezongen van de Heer.…
De blinde bedelaar langs de stille straat,
en met een stem, die beeft van koude en honger,
zingt hij een liedje van verwelkte bloemen.
Doordringend klinkt de klagende romance.
De man is oud en grijs. Onordelijk fladdren
zijn dunne lokken op de vale jaskraag.
De hond, met wie hij elke bete broods deelt,
zijn trouwe metgezel in wel en wee, ziet…
er is een grote politiecontrole op de baan
later sterven straatgeluiden uit
eerst klinkt nog een Wilhelm Scream
het blijkt de straatzanger
die iets raaskalt over zijn bad dream
nog even blijven zitten tot de volgende halte
als dwaalgasten die op fietsers lijken
een moment herhalen
totdat eeuwen minuten blijken…
de oude jas, het lange sluike haar
een grauw gezicht, getekend door het leven
een monument door grote haast omgeven
geen tijd voor rauwe stem en een gitaar
een allochtoon werd echte Hagenaar
zijn geest is in de tijd van toen gebleven
in jaren van een onbelemmerd zweven
de heimwee sluipt door heel zijn repertoire
muziek ontstijgt het Haagse…
Juist dan komt Paco de castraatzanger
- in Napels opgegroeid als straatzanger -
een diplomaat, spion der Zonnekoning,
om de geesten van de kardinalen
te bespelen en manipuleren
om zo de uitkomst van 't geheim conclaaf
te prepareren voor le Roi Soleil
ten gunste van de toekomst van Europa...…