Alle inzendingen over uitsloven

morgen gaat het gewoon verder omdat het uitsloven je hart eens opbreekt vier maar de pijl richt op die ritmische bossen…

hoe mooi moet je het maken om je lezers te raken dacht ik bij het herlezen van dit versje je kunt je nog zo uitsloven maar om opgemerkt te worden moet je met zwaarder geschut komen zelf behoor ik tot een minderheid die nog geraakt wordt door de tedere pen van een fijnschrijver…

Ik droom van dreunende vingers die zich uitsloven om ook maar iets van ruimte te creëren tussen woorden. Tussen zinnen ook. Spatiebalk. Ik typ zomer en hoop stilzwijgend dat de ruimte tot het volgende seizoen precies zolang duurt als tot de volgende zomer.…

Ach! Hoeveel kopjes trok ik van dit zakje thee? In hoeveel verzen heb ik jouw gezicht bezongen? Ja, hoeveel maal verdween de zon in zee? En hoeveel teer bleef achter in mijn longen? Op hoeveel fietsen reed ik daaglijks naar je toe? En hoeveel smoesjes zijn er in je opgerezen? Zó veel, dat thans statistisch is bewezen: 'De liefde is toch…

bij het tafelen door hoogdravende gedachten zoals van ouds aan de noodzaak tot spreiding van hogere waarden zoals eerbied en nederigheid voor onze meerdere op aarde of aan de prioriteit voor ruimtelijke ordening van zwervers en mohammedanen vermits ze zich tijdig bekeren tot verlichting en lijdelijkheid vooral geen pot verteren maar uitsloven…

Ik lijk op hem Ik ben stil Alles in m'n hart zit klem Ik weet niet wat ik wil Ik hoor z'n stem Dat voelt chill Ik denk aan hem De tijd staat stil Hij kan me niks beloven Is dit m'n lot Ik wil me voor hem uitsloven Maar ik huil me verrot Niks kan m'n pijn verdoven Waarom gaat alles kapot Ik kijk naar boven Bid tot god…

belegde pizza Patat met mayo Want die worteltjes En komkommers met radijs Komen mijn neus uit Ik neem nog een glas Ik ben nog even niet klaar Laat de fles maar staan Want die droge maand Heeft wel lang genoeg geduurd Schenk nog een keer in De hometrainer loert Jaloers naar mijn luie bank Waar ik liever zit Waarom uitsloven…

De kracht, om in mezelf te geloven, volhardend blijven in wat ik wil, brengt mij naar eindeloze doelen, zonder echt te moeten uitsloven. De liefde, omarmd in mijn innerlijke, het leven verder door met mijn lach, het goede onverstoord kunnen zien, in alles en iedereen het wonderlijke.…

een duimpje zo klein dat dacht dat hij gans de wereld kon dicteren; Echter verliezen, dát deed hem enorm veel pijn verliezen, ach nee, dat kon hij simpel niet leren Mensen dwingen, dat was zijn ware specialiteit opponenten moesten er doorgaans aan geloven; Onder druk gezet raakte zij gauw hun job kwijt; waarna hij zich voor een camera ging uitsloven…