Hartenkreten

hartenkreet (nr. 53.811):

KLEIN TRUMPJE

Er was eens het ventje als een duimpje zo klein
dat dacht dat hij gans de wereld kon dicteren;
Echter verliezen, dát deed hem enorm veel pijn
verliezen, ach nee, dat kon hij simpel niet leren

Mensen dwingen, dat was zijn ware specialiteit
opponenten moesten er doorgaans aan geloven;
Onder druk gezet raakte zij gauw hun job kwijt;
waarna hij zich voor een camera ging uitsloven

Tegenstanders overbluffen, beheerste hij ’t best
zo nodig schold hij ze verrot bij gezichtsverlies
Ik zei al, aan verliezen had hij de gloeiende pest
en van smerige leugens was dat ventje niet vies

Klein Trumpje zag eens zo’n stemmingsuitslag
van zo’n gehate omroep voor zijn ogen hangen
Dat bleek voor het ventje bepaald geen feestdag
dus dacht hij, ik moet een rechtszaak aanvangen

Natuurlijk kon hij dit gevecht zeker niet winnen
bijgevolg wilde hij daarna de stemmen hertellen
Evenwel nog voor die hertelling moest beginnen
dacht de wereld, hij kan mij nog meer vertellen

Schreiend verliet hij zijn gigantisch, witte paleis
ontroostbaar dat het hem niet lukte nog te blijven
Hij weigerde een warme handdruk als troostprijs
dit sprookje wil ik er nu lekker bij hem inwrijven