Alle inzendingen over veldmuisje

Er was eens een muisje heel klein. Vond het grote veld niet altijd fijn. Ze wilde graag delen, Net als zovelen, Maar de staart zat in het venijn.…

In 't oude bos, als duisternis wint van de zon ontstaat nachtleven Oehoe klinkt troosteloos door gebladerte loert de uil Een veldmuisje wordt prooi!…

Een veldmuisje weet zich verloren. Het lijden wordt niet lang gerekt. De warme prooi verdwijnt terstond. Er was en is niets van te horen.…

totaal onvoorzichtig, haast roekeloos, is een speels veldmuisje, dat door de krolse kater bij 't krieken van deze veel belovende aswoensdag, verrassend wordt gevat. joz. le bruyn…

Te moe om verder te gaan Deuken worden gaten van pijn Ziek van verdriet Men zegt dat het leven verdergaat Hoe kan ik leven als ik jou niet meer zie Gaten worden gevuld met mooie herinneringen Maar dat verzacht de pijn niet…

die spoken in mijn hoofd zoveel woorden die op mijn tong worden gedoofd zoveel woorden uit mijn gevoel gegrepen zoveel woorden vaak verkeerd begrepen…

Met warm onthaal werd ik binnengelaten Met je zoon in jouw gezin Urenlang discussies en praten Het einde van een begin. Nu zit je daar met De dood op je gezicht, Kon ik je maar helpen pa Zodat jouw last werd verlicht Je bent verschenen in mijn dromen, Van ons nam je afscheid De tijd is nu gekomen Ik hou je in mijn hart, voor altijd…

we ruzieën met mekaar steken de draak samen uitdagend, telkens weer is hij een klasse apart praten en zwijgen lachen en brommen, aantrekken en mekaar afstoten toch een man van mijn hart…

Ik wil je zien maar ik zie je niet toch sta je voor mij ik wil je vasthouden kan je niet aanraken je staat zo dicht bij mij ik wil je stem horen hoor je niet 't is zo stil, stil in mij nu ben je vertrokken het huis is leeg en ik, ik ben vrij niks om te zien, te houden, te horen en mijn hart zingt…

Lekker liggend in het gras, keek naar voorbijdrijvende wolken, de zon op mijn gezicht dromend hoe het leven was. Als kind zorgeloos door het leven, spelend, rennend, het was zo fijn als je verdriet had, een kusje van mama maar dat bleek de regen te zijn.…

met je vingers aftastend helemaal over zijn gezicht heel voorzichtig aanrakend daar, in het donkere licht je voelt hem aan, zo puur niet met gêne, zonder schroom je "ziet" hoe hij werkelijk is zonder dat mooie laagje chroom…

een plaatje kan ik niet voor je maken de angst kan ik niet voor je zijn is het de angst voor de gevoelens die vrij komen of ben je weer bang voor de pijn maar wat ik voelde was geen bedrog het is mooi, zo heerlijk en zo fijn kom maar hier en neem me in je armen laat zien wat je voelt, dan zal ik van jou zijn…

amy, kleine dame vol met ondeugd en met gein vriendelijk, vrolijk altijd samen ik zal altijd bij je zijn…

Zijn net als spiegels in de boom, vervormd verkregen beelden versterkt door verblindende lichtjes. Als deze uiteindelijk doven vervliegend als in een droom waar je mischien in ging geloven Glimmende, kleurrijke kerstballen in duizend splinters uiteengevallen…

zittend in je bootje je hand betast het koele water waar serene lelies drijven licht en teer met witte blaren de kalmte overvalt je genietend van de stilte om je heen hoe je weer aan de oever komt is een zorg voor later…

leeg als een uitgeknepen spons lopen vol in de nachten, met angst, verdriet en pijn zit er niet op te wachten, hoe zal het morgen weer zijn ...mijn gedachten.…

Zoals je daar nu zit lieve meid net elf jaar en zo mooi om te zien Zo lach je en dan weer huilen krijgt ook dingen die je niet verdiend Je bent geen vrouw en ook geen kind twijfel slaat vaak om je hart vrolijk en kinds kan een moment zijn en plots zit je boordevol met smart Maar weet dochterlief dat ik van je hou of je nu een kind bent…

doodziek binnenkomen woorden bereiken je niet lijkt op een van je kwaaie dromen je pa huilt van verdriet je denkt dat het wel meevalt maar niks is minder waar infuus, spuiten en pillen leven in het ziekenhuis valt me zwaar moe van het vechten en ziek zijn spuugzat zijn van je leven dank de dag dat ik er weg mag gaan en weer kunnen lachen…

Vandaag word ik wakker vandaag kan ik de wereld aan. Vol goeie moed ga ik beginnen om vermoeid na een half uur, weer ziek naar bed te gaan. Als ik mijn ogen open doe mijn lichaam stijf van de pijn. Dan nog denk ik steeds, vandaag ga ik beginnen anders zal het morgen zijn.…

Hoort bij mijn trieste stemming voelt bij iedere drup mijn hartezeer, Elke spat als een traan over mijn wang Het komt en het gaat keer op keer. Hoort bij een mijn stralend humeur die al mijn zorgen weg wast, bij de stralende zonneschijn een scala geeft aan kleur.…

Als ik je daar zie liggen gaat mijn hart als een gek tekeer. Je smelt als ik je aanraak, mijn tong streelt je telkens weer. Je smaakt zo heerlijk zoet, zo om in te bijten. Zodra de ijscoman komt weet ik wat ik als eerste doe. Dan ga ik je halen, jouw koelte op mijn hete lijf. Mijn mond je zachtjes omvatten totdat het stokje overblijft…

Daar ginder loopt de kleine vent met zijn oogjes stralend blauw, Komt hij naar me toegerend. Ondeugend lachje op zijn toet, zijn korte armpjes om me heen. Roep ie: mama ik hou van jou straalt zijn liefde door me heen.…

de zonnestralen schijnen het verwarmt je lichaam niet zal ooit de kou in jou verdwijnen of bereiken de stralen je niet je lijkt wel bevroren koud als een blok graniet niks kan je nog bekoren je ogen donker als antraciet ooit zal de warmte je ontdooien de stralen om je lichaam glooien…

schrijnend kwijnend je kan gewoon niet meer smachtend wachtend waar is de tijd van weleer sluipend kruipend slaat de onmacht weer toe Je bent een vechter en gaat door al ben je nog zo moe…

Daar in de kerk zittend naast de met rozen overdekte kist. Kan nog steeds niet geloven als ik het van te voren wist, Ging ik niet van je houden 't vuur in mijn hart laten doven. Vaarwel, je bent weg uit mijn leven afscheid nemen is het niet, in mijn gedachten ben je gebleven…

Angst zit in een kleine hoek verbergend achter gesloten deuren, eruitspringend als je het opendoet anders stiekem erin geslopen. Zwevend, vallend in een zwarte gat Er niet meer eruit kunnen komen, Dit is waar ik voor vrees De angst van mijn dromen. Proberend fier te blijven klaarstaand voor je innerlijke strijd oog in oog staan met je…

Hoe kan je toch zo stom zijn, ze schaadt je vertrouwen en nog zie je niks, maar hoe kan je nu een leven gaan opbouwen. Leven met een serpent kan je niet, haar schoonheid is dodelijk. Koud in hart en kil van ziel ik zie je stuk gaan van verdriet. Haar blik maakt je blind, haar stem dooft een ander zijn woord. Liefde van jou verdient ze…

Ontluikend laat jij kleur zien de blaren nog in je opgevouwen. Dan ziet men heel misschien je pracht, helemaal ontloken. Geen geur die doet bedwelmen je mist de doornen der pijnen. Tot in een klap de windvlaag je schoonheid laat verdwijnen.…

Haar gelach, haar geschater Helder klinkend als sprankelend water. Die gevangen werd in een straal van licht. Dat kon je zien als je keek naar haar gezicht. Zij was de ster, de zon, en het stralende mooie zomerweer Zij was de gene die je liefde laat voelen, keer op keer op keer op keer. Ze toverde de glimlach op je gezicht Maar nu is ze weg…

Hart klopt eenzaam, tomeloos zonder te stoppen steeds maar door. Hart verlangt naar liefde, telkens weer geen gehoor Hart is even verstomd, 'n tel blijven staan helemaal in smoor. Hart is weer gebroken klopt weer eenzaam en gaat maar door.…