Netgedichten

netgedicht (nr. 43.464):

Buizerd

Aandachtig biddend voor zijn maal
hangt de buizerd in de lucht.
Zwevend zonder een gerucht
spiedt hij naar een grondsignaal.

De vleugelpunten trillen zacht
bewogen door de warme wind,
waardoor hij draagkracht vindt
voor het volvoeren van de jacht.

Plots duikt hij, stil, poten gestrekt
als een baksteen naar de grond.
Een veldmuisje weet zich verloren.

Het lijden wordt niet lang gerekt.
De warme prooi verdwijnt terstond.
Er was en is niets van te horen.