Alle inzendingen over verreikend

Verreikend Is niet altijd verrijkend.…

het oostelijk licht toont zich als een prelude tekent vergulde sporen in het verreikende dal ik draag de verademing als een begroetende droom teer nog rusten bloemknoppen op mijn uitgestoken hand ik zou ze willen strooien op een vruchtbare aarde zodat ze kunnen bloeien tot een onvergetelijke bloementijd wat meer nog zou ik…

het leven laat los ik voel het al even verwachtingen geraken bros en wat is geweest lijkt voorbij te zweven wat ik ooit heb geplant staat verreikend in bloei vruchten doen mijn ogen blinken ook is het meer aanschouwen op een fragiele afstand en hoor veel in een echo klinken het leven laat los terwijl de tijd vervliegt ik ben tevreden…

Doch jouw onfeilbaar tijdloze neus, de waak voortdurend dienend, geen sjoege van ‘n vrije keus; die verreikende loyaliteit, ondanks verwaarlozende vrijers in mijn geteisterd paleis; die tijd, donker en licht zonder te weten, vergleed tot je mij, in vodden gestoken, door de stank van ’n clochard heen geroken, terugvond. Gebroken.…