Alle inzendingen over vijzel

het terras ontvlucht de middaghitte in een groene kooi bijna eerbiedig schenk je mij dit koele wonder in de vijzel magisch fijngestampt heb ik je zo ijskoud nog nooit verlangd…

omzichtig zet ik een kroon van scherven op en lijk bestand vlij me bloot in de vijzel het stampt en draait met stoten met open ogen maakt het onzichtbare krassen als het schrijnt en sijpelt dan pas diggelen; bijeenvegen; hard worden; zacht zijn…

ik vijzel ook de hardste steen op zoek naar zeldzame pigmenten was het zand en aarde in mijn nijvere arbeid uit en koester de momenten dat een nieuwe kleur het zonlicht ziet de plaats inneemt die schepping haar gebiedt ontdek een wereldvreemd palet waarmee ik hart en ziel het witte doek opzet getekend met de turbulentie…

ze zocht in uilenballen botjes lentebroed stampte zingend maanverlichte kruiden in een vijzel fijn kookte slangengif met mierikswortel tegen helse pijn joeg in middernachtelijke uren het vuur in de oude smidse torenhoog hamerde geluk in gloeiend ijzer van een hoevenboog zij was de dorpsheks met bezem en rooduitstaand penenhaar…

de kathedraal wankelt haar zwenkende kantelen vertellen over isolatiemateriaal in muren die enkel mochten dragen over ijzersterke vijzels die nooit aangevezen werden een monument staat te vallen de architecten met de handen in het uitgevallen haar weten niet genoeg uit hun fouten geleerd dat luchtkastelen zonder cement nooit gebouwd kunnen…

Wij droogden wat we met honderd listigheden verworven hadden en stampten het fijn met de vijzel van alwetendheid tot woorden die door niemand konden worden uitgelegd. ------------------------------------ uit: 'Gigantische dagen', 2002.…

opgespoord in steen uit eindeloze dagen jij had geen vragen ging met de tijden mee wist de wegen uit een vroege zee handen op de rots die in emoties opende haar trots vertelde van het land dat generaties baarde ondanks de gevaren van opstand je middelvingert nu in steeds afwijzen smeekt je om een snelle boy die jouw bestaan weer op kan vijzelen…

een dove, lome kater sliep in het koren augustus, de boer verzilvert zijn oogst halmen knakken onder het zwierend mes een haspel tolt en voert ze naar de vijzel de dorstrommel scheidt zaad van stro op een rooster ligt het kaf, de ongedorste aren de korrels rollen door de gaten van een dubbele zeef naar de opslagtank in zijn buik hij…

(Zo'n trigger moet toch zeker zijn inzet vijzelen. Of wijzigen...) Hij wist het niet. Zag slechts fanatieke rijmelaars, vertederd door het Grote-mensen-gevoel, clichés smeden met een legoblik - wie weet wordt Dat ons oeuvre! 'Nee, lieve ambitieuzen. Dichtkunst gaat gedreven aan zulke smeuïgheid voorbij...…

ik versneed jou op wak hout streek sap en snippers langs ogen en lippen te koud na jouw grage storm ik vermaal jou in de vijzel van morgen vermengd met azijn, suiker, zout ik smeer jou onder de oksel het schroeit en wekt de klieren een rode roes in grijze kwabben het ontwent trager dan ik wens mijn tong smeult van gisteren je zit…