Alle inzendingen over vuurkorf

uit te luiden, klinkt als vrolijk lied wat op z'n toverfluit de glazen telt, kristalen tonen over bladeren, schrijft een naam met houtskool naast de hare, houdt de luiken dicht voordat de noordenwind de as van letters veegt, de liefde haar lichte wieken weegt, verzuchting naar het lonkende zuiden, waarna de uitgebroken lente de vuurkorf…

Het overlegcomité bracht verstrengde maatregelen aan; gaan wij op kerstnacht, in vrieskou rond een vuurkorf staan?…

vergeten bomen die mijn geweten ooit wortels hebben gegeven bladeren die voor mij ruizelden op warme zomerwind waar zon in donker loof bleef steken en wij door heerlijke picknicks de tijd vergaten ik dromen vond die volop tegen spraken waarin muziek met veel tonige refreinen klonk nu is het landschap stil en verlaten als de vuurkorf…

Ik weet het niet en kom weer boven water, ik stel me een vuurkorf voor, daarin een gloeiende massa, amorf, waarvan de sintels zich mengen met de fijne druppels van motregen, geknor in de lucht, een vliegend varken éénmotorig.…

lumineus klank- en lichtspel in de grootsteden waar mensenmassa' s drummend samenstromen tegen de huidige coronamaatregelen in doet mensen toch van een luisterrijke kerst dromen Kerst het allerbelangrijkste feest van het jaar wil niemand het, alledaags laten doorgaan daarom gaan ze zoeken naar alternatieven zoals in de nachtelijke kou rond een vuurkorf…

de hoogste berg van het jaar heet december er is geen weg langs je moet erover het donker zet het verschil nog schriller in het licht wie rijk is verspilt met stijl wie arm is blijft buiten staan maar warmte komt uit onverwachte hoek een vuurkorf en wat muziek brengt mensen samen op het plein doet ze vergeten hoe lang de nachten…

het bos legt paden bloot stemt meerdere zonnen mild ter plekke denderen dreunbuffels omheint een hek einde verharding altijd honderd meter, zelden zacht enige wrijving dringt zich op zoals een wandelaar bukt voor een stormsonate modderstromen, zonsondergang ergens gloort schijnlicht uit vuurkorf en brandgang een sloot doorgrondt…

bij het open vuur de winterbruid, dit lied telt glazen met z'n toverluit, verdrinkt, om de muze in te luiden, klinkt de vlijt door blinde jaren heen, schrijf in as je naam naast de ware, houd de ramen dicht voordat de noorden wind de letters veegt en op aangeschoten wieken weegt, een tocht naar het lichte zuiden, de uitgebroken lente de vuurkorf…

We fladderen over paarse heide een zomers landschap in ons utopie de avond met geurig boeket bij haardvuur om samen te ontwaken op de veranda naast een vuurkorf met smeulend kool zien we het landschap tijdens het blauwe uur.…