Netgedichten

netgedicht (nr. 23.007):

As roest niet

Het roest vertelt het
najaar door de ruit, waarmee het
seizoen vervelt tot in z'n huid
en in transparante blaren,
strekt zich duizend vleugels uit, warmt
zich bij het open vuur de winterbruid,
dit lied telt glazen met z'n toverluit,
verdrinkt, om de muze in te luiden,
klinkt de vlijt door blinde jaren heen,
schrijf in as je naam naast de ware,
houd de ramen dicht voordat de
noorden wind de letters veegt en
op aangeschoten wieken weegt, een
tocht naar het lichte zuiden, de
uitgebroken lente de vuurkorf leegt
om haar je hartstocht te verklaren.