Alle inzendingen over Aad Mansveld

coryfee en voelen ons beslist niet hoogverheven integendeel, wij zijn gewoon gebleven bescheiden, aerdig, netjes, recht door zee ‘Aad Mansveldstraat’ is niet correct geschreven ‘Aed Mansveldstraet’ dat vinden wij okay Bewoners van de nieuwe Haagse villawijk Blommendael zijn niet blij met de naam 'Aad Mansveldstraat'.…

Er is maar één Sensei In lugh De meester Er bestaat leed En vreugde Wat kan ik nog anders Als een diepe buiging Maken Spat af van je schouders Dat vuur Ieder uur als voorbeeld voor een jeugd Wat zich later beseft De beste Zo komt het nooit meer terug Zolang de mat nog roept Roeping Licht Lugh…

alle redenen van begrip zijn plots verloren evenals logica die niet meer logisch klinkt overspoeld door onbegrip dat onze leefwereld volledig op z'n kop zette konden we jou niet vangen met al onze liefde leeg is de weg die voor ons ligt, de stilte immens…

met al mijn liefde til ik je op uit het nu laat ons geruisloos zweven op tonen van de vrijheid vliegend naar verre oorden waar we ons laven aan alle schoonheid die voor 't oprapen ligt kleuren wangen rood onze longen vullend met zuivere adem die ons voor altijd verlossen zal…

al rennend en vliegend kleurt mijn leven in alle snelheid dezelfde donkere cirkels na iedere hoek komt weer die identieke straat als net tevoren het zweet verdwaast in de verte kleurt het groen waaraan ik me vastklamp doch blijkt het 'n doolhof van dorre bladeren waardoor mij niets anders rest dan mijn eigen lot in handen te nemen…

ik schrik wakker in een leeg bed waarin ik je adem hoop te vinden roerloos wachten schoenen op de instap van jouw voeten niets is meer zoals het gisteren was zelfs de zon kleurt anders…

ik klaproos jou en ontfutsel lieflijk steelse blikken die de onschuld voorbij lijken guitig jouw glimlach middels de wind omstrengel ik jou en lief je almaar dichter…

wel tel ik alle zonnen waarin jij jouw licht op ons hebt laten schijnen en nog warm ik mij aan iedere zonnestraal die mij omarmen wil al dans ik nu alleen toch zal ik je blijven vinden in de schoonheid van dit bestaan…

Problemen met de Marokkaanse jeugd Die zijn, zo zeggen zij, vooral ontstaan Door geen vooruitzicht op een goede baan Omdat hun voornaam volgens ons niet deugt De oplossing is simpel zeg ik dan Noem Achmed voortaan Aad en Youssef Jan…

Het waren mooie lange maanden zonder En net nu het wat beter met mij gaat Zie ik ineens een foto van Boer Aad Die heeft een nieuwe liefde, arme donder Ik neem de benen naar Guinee Bissau Want zondag start een nieuwe Boer Zoekt Vrouw. .…

Voorbij, dat kijkje in het boerenleven Van Willem, Martin, Henk, Henrieke, Aad, Gevuld met spruitjes, mest en veel geblaat. De ene vond, de ander zoekt nog even. Helaas! Boer Jasper deed tot mijn verdriet, In één klap al die nostalgie teniet.…

Reizen langs de regenboog erg ver weg en heel erg hoog door zeven zachte kleuren als geschilderde muziek het zal je maar gebeuren zo'n reis is pas uniek…

Laat mij maar met rust (maar niet te lang) Troost mij maar niet (ik ben zo bang) Kijk, ik ben sterk (voel mij zo zwak) Ik kan het zelf (maar hulp ontbrak) Ik houd mij goed (al barst mijn hart) Laat mij begaan (ik zit vol smart) Waar blijft mijn hulp, het duurt te lang. Ik vraag erom want ik ben bang.…

Onenigheid narigheid spanning verwijdering eenzaamheid spijt mediteren ommekeren vergeven herleven bevrijd verblijd.…

Dansen als een mooie vlinder in het zonlicht, met zijn pracht, dansend als de kleine muggen bij het vallen van de nacht. Dans de dagen, dans de nachten, dans het leven als een kind, dat kort droef is, niet blijft zitten, dat intens het leven mint. Ook al kun je niet meer dansen om het lichaam moe en stram, dans dan maar in je verbeelding…

Het kan je overkomen dat je wordt meegenomen door je gevoel, dat je met woord en daden de ander hebt verraden zo schijnbaar koel. De ander zo bezeerde en ondoordacht kleineerde, zo ver van teer. Tijd, alles bloot te leggen, het tegen elkaar zeggen, er rest niets meer. Het worstelen met vergeven, weer eerlijk samen leven, voorbij het zeer…

Sprankelend komt de dag tot leven, vogeltonen van fluweel klinken vrolijk en gedreven vanaf dak en in 't struweel. Aan de strakke heldere hemel staat de warme ochtendzon, in de tuin een keur van bloemen en naast 't prieel een waterton. 't Lijken doodnormale dingen, maar zijn eigenlijk zo fijn dat je daarvan moet gaan zingen, dankbaar,…

Alles moet anders, dat weet ik allang; mijzelf gaan veranderen, maar dat maakt mij wel bang. Ik let te vaak op anderen, het is op hem of haar, op wat zij zeggen mogen, ik heb mijn commentaar. Alles moet anders. Ik maak een begin; ga niet op hun beweren met brute kracht meer in. Ik let nu veel op anderen, heb weinig commentaar, ik luister…

Zij heeft mijn hart die mooiste dag gestolen, sindsdien ben ik het kwijt zij wist het tot vandaag te houden, nooit had ik daarvan spijt. Het is alweer een poos geleden maar 't lijkt zo'n korte tijd. De tijd snelt voort; zolang wij zullen leven begroet ik elke dag, met haar als centrum van mijn leven, de toekomst met een lach, omdat wij…

Tijd hebben Hij had tijd zat, zei hij altijd, maar wat hij had was tot zijn spijt weglopend zand tussen de vingers van zijn hand. Niet hij had tijd, de tijd had hem, hoe ook verbeid, hij had geen stem. Zijn tijd vervloog, hij had geen rem, dat zat hem hoog, maar leerde hem te leven bij de dag, genieten van wat hij rondom zich zag…

Welk mens wil niet vertoeven aan de oever van het meer vol prachtige herinneringen, daar zijn, en niets te hoeven dan verwijlen nog een keer. Ze langs zich heen zien glijden als zwanen op dat meer, gevolgd door 'n spoor van schitteringen, getrokken langs hun zijden. wie wil dat niet een keer? Waarom nog langer kniezen, blij wordt ieder die…

Waar ik was kan ik niet zeggen, een stofje was ik, zonder 'wicht. Om een afstand af te leggen ging ik sneller dan het licht. Onderweg zag ik ze flitsen, gerekte stukjes wit en geel, ze leken aan elkaar te ritsen, eindeloos en meer dan veel. Eenzaam ben ik mij gaan voelen, zo snel als eerst ging ik niet meer, ik zocht naar houvast, vaste doelen…

Nog gehuld in ijzig zwijgen, zie ik de vorst zijn witte rijp over dak en tak verspreiden. Maar spoedig kom ik en ga zwaaien met mijn gouden toverstaf, ik zal de vorst zijn kracht ontnemen, tegen mij legt hij het af. Ik doe opnieuw de knoppen zwellen totdat elk zich mooi ontvouwt; zij zijn de boden die vertellen dat niets mijn komst nog tegenhoudt…

Zij gaan soms stuurloos dwalen, vermoeid, van inhoud leeg. Ze mijmeren en gedenken, of verbreken opgeschrikt de kring van aldoor weer hetzelfde waarin ze zijn verstrikt, gaan tasten naar een antwoord op het waarom, waartoe, de zin van heel het leven, van wat de mens omringt, waarom dat steeds weer moet ontsnappen, aldoor een pas vooruit.…

Buigen in de wind als riet, dat in aldoor ruisend zingen ons vertelt van vele dingen, wie niet luistert, hoort het niet. Tot op 't water buigt het neer als de stormwind komt met vlagen. maar opnieuw na stil verdragen, wuift het zachtjes heen en weer. Wat vertelt ons nu het riet, heeft het ons misschien te zeggen, het bijltje erbij neer…

Maak ons als bergkristal helder en doorzichtig, onze liefde als robijn, gekleurd en diep als karmozijn, vertrouwd en evenwichtig. Maak ons sterk als diamant, weerkaatsende facetten geslepen door Uw hand- het licht dat van U komt, genadig en barmhartig. Laat ons als parels zijn als aan een snoer geregen, ons een gemeenschap zijn, een schitterende…

Zilveren vogels trekken sporen witte strepen tegen blauw, uitgedijd gaan zij verloren, verdwijnen als de morgendauw. Sommige mensen laten sporen achter; banen van veel licht, deze gaan nooit meer verloren maar blijven altijd in het zicht.…

Het vorderen van de jaren Toch sneller dan gedacht Inzet, presteren, carrière Op het eerste plan, Spelenderwijs gaat het leven Er met je vandoor - En dan kijk je even om: Opeens ben je zestig, En dan gaapt de leemte Van de ouderdom…

Zoals een adelaar zijn jongen op zijn brede vleugels draagt, zo draag ik, mijn kind, ook jou steeds wanneer je mijn hulp vraagt. Ik weet af van alle dingen die gebeuren om je heen, Ik zie je tranen,ik hoor je zingen en geen moment laat ik jou alleen. Zie, ik wandel met jou samen op die smalle, steile weg, Mijn beloften zijn ja en amen en…

bereikt door tranen van gevallen kameraden kan men nu op de oevers pootjebaden nog even en de Euromast bezwijkt de trotse eiber doet eenieder buigen hij heeft het oude nest teruggevonden het stadspark waar het allemaal begon hij kraait weer koning in z'n bastion waar zelfs de sterksten hem nooit plukken konden ik hoor de geest van Aadje Mansveld…