Alle inzendingen over Afscheid OR Verdriet

Geheven hoofd, verkrampte handen Scheldt in stilte naar de maan Hoe kan die zo sereen blijven branden Als al mijn dromen zijn vergaan Verworpen in de duistere diepten Onder de spiegeling van de maan De groeiende cirkels reizen over het water Een bleke afspiegeling van wat is geweest Mijn cynische blik glijd niet veel later Naar de plaats…

als jij moet gaan waar dromen vervagen verlaat dit bestaan naar eeuwigheid toe laat jouw ziel onze harten bewaren het beeld van jouwzelf raakt ons verdriet tot waar de nacht het verleden huilt de toekomst heel zacht jouw ogen sluit…

eeuwen oud gevecht de zon strijdend met een schaduw strijdend om het recht de wereld te veroveren licht en donker beide zijden van mijn hart vreugde, toch verdeeldheid ergens binnen heerst de smart van het verliezen van jouw licht het licht wat jij wegnam toen je mij verliet is vervangen door een schaduw verduisterend de pijn en het verdriet…

met je ogen vol van pijn zag ik je staan het ergste vond ik nog dat ik dat had gedaan ik wilde je niet kwetsen ik gunde je geen pijn ik gun je best een leven ik wilde alleen verlost zijn ik wilde weg van alle leugens weg van jouw donkere hart toch kan ik het niet helpen dat ik geef om je smart ach jongen, wacht toch niet op mij ga…

aan het eind van dagen ontelbare vragen alles zoveel mooier laat ik jullie gaan als dromen in het duister geschonken aan licht in al het zacht gefluister naar het einde toe maar nog even is tijd geslopen in mijn hand langzaam zal die gaan en leef ik nog in dromen…

waar een engel wacht op zoek naar dromen in ontwapende ogen verzuchting legt wil de nacht vol liefde nog eenmaal huilen een regen van sterren in tranen zo diep zal het zachtjes heengaan vertedering schenken en zijn zoektocht naar dromen hoopvol zijn…

doorheen de vertedering in woorden van troost weerklinkt verzuchting schuilt nog de hoop dat alles hernieuwt als een zee van rozen buigzaam in leven vol kleuren vergaat om nooit te verdwijnen naar dromen toe jouw stem nog heel even een zucht laat gaan…

in sterlicht vergaan donkere nachten de schittering breekt het duister gevoel en schaduw verdwijnt in het licht der elfen jouw weg te gaan reikt naar een droom waar leven sluimert als een dag zonder eind onze liefde gegeven een eeuwigheid blijft…

met gebroken stem gestokt verdriet een laatste blik tedere kus hartverscheurend waarom nu samen dromen is niet meer heengegaan in een traan hoop verloren laat mij gaan…

Gevangen in je eigen gedachten, wat kon je verder van je leven verwachten? De overheersende negativiteit heeft alles grotendeels vergald, bijna je hele leven verknald Waarom wilde je met je leven stoppen? Wilde je je hart niet meer horen kloppen? Denk toch aan de mensen die je zou achterlaten, je kan niet zomaar het leven verlaten? Het…

Een lege plek Een groot gemis Een fijne herinnering is al Wat er nog is Waar ben je nu Vraag ik me af Ik voel nog de liefde Die jij me gaf Jou te kennen Vond ik zo fijn Je los te laten Dat deed pijn Ik zal je missen In dit leven En zal altijd Om je blijven geven…

In de ban van 't veel te kleine kistje omarmd door 'n witte bloemenzee vermengd met tranen over het lot van 'n ziel die ons veel te vroeg ontnomen werd rest mij niets dan kippenvel…

klaprozenrood op een dodenschrijn het kruisbeeld lijkt aanbeden verzuchtingen worden stil gehuild als lied naar het verleden het eerbetoon moet ongeremd de lach is niet gebleven glazen zerken breken niet bedekken slechts een leven…

het verlies waarvan ik niet kan spreken halsstarrig en zwijgend houdt het wacht maakt het hoofd gesloten, het hart te zacht verlies als dreunend, dreigend teken. voor altijd in verlies verbonden en toch voorgoed, voorgoed voorbij ik heb gezocht maar niet gevonden het verlorene, lieve kind, dat ben jij…

in het besluit van haar laatste afscheid. Ze plukte nog één keer breekbare, grauwe schelpen en duizelig liet ze het onschuldige strand voor het allerlaatst als los zand door haar vingers glippen.…

in deze stenen stad die zich zonder oponthoud vult met gestage stromen van anonieme gezichten heb ik je gezocht in deze lege stad met het open hart waarin de striemende wind een bres sloeg heb ik je gezocht langs de rivier van deze stad waar meeuwen krijsen over het water in deze onbereikbare verten gebouwen waar misschien mensen wonen…

ik ving jouw kushand met mijn ogen en beantwoordde jouw zwaaien met een zonnige lach maar in mijn blik leefde reeds de stilte in de schaduw van de dood toen verlangen stierf in 't weten mijn hand had voor het laatst jouw lieve lach gespiegeld in het kijken van mijn ziel…

Een moedig besluit Beslist in harmonie Genomen uit liefde Doorweekt van verdriet Maar gedragen met respect. Geven Door juist te nemen Vasthouden Door juist los te laten Dat is de kunst Van het dragen Van verdriet.…

naar jouw handen kijkend wordt het zichtbaar hoe ringen langzaam van je vingers glijden tijd heeft je getekend waardoor je ouder bent gaan lijken diep van binnen bleef je dat meisje van twintig dat ronddanste in de weide wat haar rokken deed bollen zonnebloemen lachten haar toe al stierven die als jij 'n vroege dood ©Lady Love…

met je hand veeg je de tranen van mijn wang je mond beweegt maar al het geluid is verdwenen je kust me teder voor een laatste keer dan loop je weg je kijkt niet meer achterom en ik realiseer me dat ik van je houd.…

Op de grens van vandaag naar morgen Op de rand van waken naar slapen Moet ik een neergestorte droom borgen Alle duizend duigen bijeen zien te rapen Op de grens van ongeloof naar inzicht Op de rand van hoop naar vrees Zie ik de schade die is aangericht Voel de pijn die uit de puin verrees Ik zie je nog dag en nacht Want je bent met mij verweven…

nu de laatste hand was gelegd aan het vervaardigen van haar vleugels was de tijd daar om in alle rust te talmen om naar het punt te groeien van pure overgave wetende dat ze alles in vertrouwen kon achterlaten zodat ze zichzelf open kon stellen voor de weg naar zomerland…

Haar hemd bestond uit zacht satijn als ‘t lichtblauwe van een lentelucht Om haar zweefde het requiemrefrein en erdoor soms een wanhoop zucht Haar gelaat bestond uit dodenbleek gelijk het winters witte sneeuwtapijt Niemand had behoefte aan een preek aan ‘t einde van haar zwaarste strijd Haar haar bestond uit zacht schoon als van de prachtigste…

donk're wolken pakken samen witte regen lijkt voorspeld tot we op de kruising kwamen hadden 't heel anders voorgesteld dat onze wegen hier zouden scheiden had geen van beiden bedacht bleek dat laatste niet te vermijden 'kan niet zonder jou' murmelde jij zacht sedertdien is het gaan waaien in mijn hart en in mijn hoofd bij de zee zal…

zomaar van mij heen gegleden mijn geliefde zus heb je niet te lang geleden wat 'n geluk dat ik je nog sprak samen met Femke kwam ik je opzoeken niet wetend dat het de laatste keer zou zijn kwam je mij onlangs bezoeken naast me zitten op je dooie gemak uit het zelfde nest geboren doch schelen wij dag en nacht konden verhalen uit '…

ook al zijn haar keuzes niet de mijne, kleuren ze mijn dag niet minder grijs de hemel regent mijn tranen daar machteloosheid mij ten deel valt uit liefde kwamen jullie in ons leven, met een gebroken hart zal ik jullie moeten laten gaan…

een zonovergoten dag verwarmt hen, die haar zo ontberen stilletjes ontluikt het vers groene landschap met roze en witte bloesems vlinders dansen om elkaar heen op de tinten van de wind wie kon vermoeden dat jij plots werd opgewacht door degenen die jou liefhebben aan de gene zijde als wel wij jou hier omringden met al…

Ik neem je krachteloze hand in die van mij en streel hem zachtjes, teder .. Volg met mijn duim de aders, dik en blauw. Je kijkt naar mij, je ogen leeg, je draagt niet meer de last van het verleden, maar evenmin die van de toekomst met je mee. Er is alleen het hier en nu: een flauwe flits die dooft nog eer het helder wordt. Waar is die trotse…

Het bericht dat het waar is het bewijs daar is dat er nog 'n hartje klopt het prille begin Die vreugde zal ik nimmer vergeten nu mag de hele wereld 't weten er groeit 'n kindje binnenin Met liefde heb ik jou gedragen ook al had ik duizend en één vragen over hoe het zou zijn een eigen gezin Vol spanning wachtend op jouw…

Vandaag zijn de hemelpoorten open om de ziel te ontvangen die mij zo lief is twintig lentes maar en ik overmand door een zee van tranen die ik gaf aan de wind nu schenk ik je aan Moeder Aarde en huis je voor altijd in mijn hart mijn kind…