Alle inzendingen over Anne-online.nl

als ik Anne in de armen krijg aangereikt opdat ik haar even met mijn hart kan verwarmen schenkt zij mij haar blik en ervaart slechts aanwezigheid zij kijkt naar mij nog ontdekkend, ik naar haar in genegenheid doch beiden sprakeloos een prille band opwekkend…

Jouw leed en pijn zijn geld geworden jouw dromen worden uitgebuit diegenen die jou exploiteren verrijken zich met jouw verdriet een commercieel circus ben jij geworden en Anne dat verdien jij niet.…

morgen kom jij zo vroeg al in mijn huidige dagen je armpjes zijn dan wijd geopend alsof jij mij zegt zal ik jou dragen dat doen je ogen ook van nature, zo onbevangen wie is nu bij wie te gast of delen wij elkaar voel je misschien ook mijn verlangen wie kan dan later echt zeggen heb ik op jou of jij op mij gepast…

Je hebt de laatste regendruppels gevoeld en ook het laatste avondlicht gezien toen werd het donker en stil en het vermoeden realiteit werd jouw bloem geknakt in de bloei van je leven Nu rouwen we om jou met tranen van verdriet Lieve Anne rust zacht want vergeten doen we je niet....…

Sinds Enna in zijn leven is gekomen heeft Anne de vrouw van zijn palindromen. Variant: Sinds Enna in haar leven is gekomen heeft Anne de vrouw van haar palindromen. De Griekse dichter Sotadès (3e eeuw voor Christus) zou beroemd zijn geworden door zijn palindroom-verzen. En berucht om zijn obsceniteiten.…

hoe haar jonge handen over de toetsen golven ons huis zich met haar bruisende klanken vult hoe zij meandert langs knoestige wilgen en wuivend riet hoe zij geniet zo intens met de stroom vervloeit versmelt (voor Anne)…

Ann kon er psychisch niet zo goed meer tegen, Ze vond dat kiezen altijd al gedoe: “Neem ik een pruik of neem ik een tattoo, Een kale kop heb ik ervan gekregen… Ik zat maar met mijn handen in mijn haar, Wat valt me zo’n biljartbal dan toch zwaar".…

ik heb ze aangeraakt - heel stil… gevoeld in weerwil van zoveel, van hoe een tere meisjesziel haar deel van leven opdroeg aan een boek elke deurkruk uit die tijd is nog op zoek naar vingertoppen en haar ziel haar opgesloten voetstap op de vastgelegde vloer valt weg in het à jour van dichtgeschreven dagen opgedragen aan het nu beseft…

toen ik jouw levende schrift in kleine woorden zag gebogen door de tijd van toen op los papier en zonder zwier in rood geruit geweten willen ze niets anders doen dan jouw geschreven hartenkreten tot ons brengen uit jouw nood…

naar buiten gestapt en meer dan ooit in vrijheid, meer dan ooit de lucht gehapt ingeademd reikt mijn zucht naar waar dit kind verbleef ik leef elke muur voelt onbevreesd, de oude kast beschrijft verweesd zijn tijd tot glans gewreven leuningen langs uitgesleten spijt ligt de trap reeds geplaveid op duizenden verschillen dit is wat we…

Tast met mij de zee af naar een vast punt aan land Proef de smaken van zee en zout Er zijn nog miljoenen zonnen te geef Luier met mij in het gras weg van de koele stenen Vertrouw op de gevleugelde liefde Laat los in de maalstroom van de wind Vlieg met mij de zomerhemel tegemoet Tril mee met de toonladder-loze spotvogel Word niet wakker…

Het is breeduit gemeld op de teevee En vette koppen stonden in de bladen Dat Anne Frank haar schuilplaats is verraden Door een der leden van de NSB. Het nieuws dat ons aandachtig bezighoudt Is dikwijls zeer bekende kost en oud.…

De zusjes hebben menig hart gestolen en zelf ben ik tot tranen toe geroerd Hoe gaarne had ik met hen rond getoerd bedolven onder bosjes gladiolen M’n hele leven ben ik al een fan van Emily, Charlotte en van Anne…

Het is toch godsgeklaagd en ook schofferend Dat het alwéér ontspoorde Duitsers zijn Die Anne Frank zien zitten op hun trein Haar zo ten tweede male deporterend Moet nu haar naam verdraagzaamheid behelzen Dankzij die dodenrit naar Bergen-Belsen?…

Het stukje privacy dat Anne Frank Voor eeuwig met wat lijm dacht af te dekken Valt tegenwoordig moeiteloos te hacken, Maar moest dat nou zo nodig van de plank? Ontzettend knap dat dit nu is ontdekt, Maar dit heeft niks te maken met respect.…

Is vrede vrij zijn terwijl er een oorlog woedt -- in een ander land?…

de zon gaat onder maar weg is ze niet ze blijft ons verwarmen zolang wij met liefde de wereld omarmen laat mij die zon zijn elke dag laat mij je troost zijn ik zend je mijn stralen mijn eeuwige cirkel mijn groet mijn zonneschijn…

In Frankfurt am Main zag Anne het levenslicht vier jaar voor de putsch * Toen zij dertien werd kreeg zij in het Achterhuis een roodwit cahier * Met Lieve Kitty gaf ze blijk van schrijftalent ...meer dan die twee jaar 12 juni 2020…

de klaproos bloeide die ene dag de lucht was korenbloemenblauw een vlinder zocht haar laatste bed heeft wijds haar vleugels neergezet alles in eenvoud de liefde van Jou anne c. possel, uit: 'wij bestaan voorbij de woorden', 2019…

De druif was aan het joggen, hij rende zich helemaal fit, De anderen riepen: "Dat is een druif met pit!!"...…

De kever zit te knarren, en is al helemaal schor, en zei: "Wat wil je...", "Ik ben een ouwe tor!!"…

Zacht, een lied dat hard klinkt, tussen de gordijnen die, als zij gesloten zijn alles verborgen houden Zodra zij zich openen, een magisch gevoel De witte diva, steeds een ander persoon Het lied klinkt zacht toch sterk Op de bank, decors die voorbij schuiven Veelzijdig, voortbewegend Haar lied, steeds anders dansend met of zonder pijn…

O meisje, meisje zo klein en teer je hart vol van lijden en verdriet een lijdensweg dat was je leven en leven doet zo`n pijn emoties overheersten je leven en meisje, mijn respect voor jou eindelijk, uiteindelijk de keuze voor jezelf het einde van je leven dat bepaalde jij zelf voor altijd en voor eeuwig maar jij had geen keuze slechts…

Vaalblauwe ogen, waas vol waanzin heldere gedachten zijn wensen en zijn dromen vaalblauwe ogen waanzin in zijn geest wirwar van gedachten kronkelend in zijn hoofd de haat, de mensheid, het bestaan verschoppeling van het leven mensheid zo gemeen haat vol haat is wat hij voelt hart vol emoties daders van de pijn en wreedheid zal…

dans mijn liefste dans het ritme van muziek rond en rond in cirkels wij samen voor altijd dans mijn liefste dans en breng mij liefde ik ook voor jou…

De vlieg vliegt een rondje, daar zo hoog in de blauwe lucht, en roept: "Kijk eens......... ik doe het "vliegens-vlug!"…

Handen een paar witte, magere handen. Waren sterk,groot, gebruind. Handen, liggend op het ziekenhuiswit. Krachteloos, uitgeput. Handen als kind verdween je erin. Veilig, geborgen. Handen... Hulpeloos, vragend. Help me. Steun me. Wees er... Wie voor wie?…

Waarom hebben we zelfs in het ziekenhuis niet gepraat? Waarom heb ik nooit afscheid genomen? Een vluchtige hand een flauwe grap even je kussen opschudden... Waarom... geen kus? Samen zwijgen er gewoon zijn? Waarom geen afscheid? Verschuilen altijd verschuilen achter woorden, een glimlach. ...waarom geen afscheid?…

Het leven glipte door je vingers heen je raakte de grip kwijt. Het ging te snel allemaal jagen, jachten. Niet voor jou je kon en wilde niet of... wilde je en kon je niet? Je vond het wel best, gaf je over was moe... wilde niet meer. Waarom zien wij pas nu? Begrijpen wij pas nu? Waarom en wanneer walsten wij over je heen? Waarom…

Het verdriet is niet vergeten Het doet nog altijd pijn Maar alleen door vrienden Kan dat ooit verdwenen zijn Vrienden maken me sterker Sterker dan voorheen Hoe kon ik ooit zo dom zijn Dit kan ik nooit alleen..…