Alle inzendingen over Arjan Keene

Wie ben je toch om dit te kunnen doen Om willekeurig slachtoffers te maken Jezelf en zoveel anderen te raken Een dodend vreemdelingenlegioen Zing - vecht - huil - bid - lach - werk en bewonder Niet zonder ons…

Eventjes weggeweest Moorse paleizenpracht Flink kathedraaltje ook Plus Parasol Zelfs nog gefietst langs de Guadalquivir-rivier Wel lekker warm met die Zon op je bol…

Gezellig hoor, die beesten daar op straat Al telt de stad er nu zo'n vier miljoen Die zich aan al dat vuil tegoed gaan doen Modern terreur verschijnt daar 's avonds laat De kat van Ome Willem gaat op reis Bestemming is het rattenparadijs…

De jury's stemmen doorgaans politiek Opzichtig vals, of politiek correct Europa is nog verre van perfect Voor sceptici een bron van retoriek Maar juichend melden wij als wapenfeit: Het volk beloont steeds vaker kwaliteit…

Wordt Fransje Timmermans Europapa? Wordt Kiki straks de nieuwe nummer één? En waar gaat Max met zijn bolide heen? Een greepje uit Viva Hollandia Al zijn we dan beperkt in de miljoenen Ons volkje kweekt wel wereldkampioenen…

Ach jee, de canon moet weer op de schop Te stoffig, niet veel schaduw, heel veel man Teveel van toen, te weinig nu en dan O politiek correcten: houd toch op! Want ons verleden is geen plat du jour! Geschiedvervalsing ligt weer op de loer…

Ik heb destijds echt jaren gestudeerd Vereniging, veel bier, gezelligheid Het was vooral een hele mooie tijd En tussendoor heb ik genoeg geleerd Diplomastress kwam later: enge dromen Dat ik nog voor een vak terug moest komen…

Het wordt een week met plakkerige nachten De tropen dalen neder in ons land De zomer springt direct al uit de band We hebben er niet lang op hoeven wachten Maar Maarten zal niets merken van die hitte Want na vandaag gaat hij een week lang pitten…

Hij twittert eerst naar Kim: "Ik kom eraan" De staven van de mannetjes gaan bellen De borsten van de mannetjes gaan zwellen Om lekker knus weer naast elkaar te staan Zo gaat dat in de wereld volgens Trump Een kleine stap, maar toch één met een thump…

Er is een tijd van komen en van gaan Excuses: teveel ballen in de lucht Ik geef het over met een diepe zucht Want snelsonnetter is een leuke baan Maar maandag zal gewoon de maandag blijven En hier zal binnenkort een ander schrijven…

zien aan Nederland is het, het theatrale daarin zijn intrinsieke bewogenheid En wel zijn: eigenheid maar ook zijn: bescheidenheid Arjan Ederveen: onovertrefbaar een man, een mens om van te houden "Wat zou ik graag z’n plantjes willen zien"!…

Ik ken je niet, jij mij evenmin en toch is het of er een band is. Ik ken je niet heb je nooit gezien en toch is het of we verbonden zijn. Ik ken je niet maar wie kent elkaar wel want zeg eens eerlijk bent je ook zo snel om de deur uit te lopen.…

ik ken een huisje met nog ranke wilgen voor de deur ik ken een boerderijtje met jonge stieren in de wei ik ken een boom die onder appelen bezwijkt ik ken een akker een zee van vlas gelijk ik ken een kerk met potloodtoren ik ken een poort met blauwe regen in de zomer ik ken zoveel maar zeg mij ken ik jou…

tijd geschreven daarom is 't ook een hartenkreet niet meer dan een oerkreet zoals dit leven tijdelijk ouder worden woorden luid en duidelijk vastgoed verven letters die wij erven dat is mooi het kriebelt dat hooi zomer zo zoet en zacht wat zouden wij doen zonder de kracht in de verbeelding, een zoen ren ren ren zover je ken…

echt daar valt met mij serieus niet over te bellen geen verbinding mogelijk achter letters woorden regels en de ruimtes daartussenin ga mij hiermee alsjeblieft niet kwellen zij die ik ken (vrinden?)…

Vandaag nu eens een fijn bericht Arjan is vrij en draagt een baard om zijn gezicht Al is zijn haar een beetje afgezakt Zijn blijdschap heeft ons diep geroerd, gepakt. Het leven dat hij had, dat zal geen mens zich wensen Hij hoort met recht bij, "ARTSEN ZONDER GRENZEN"…

Nu Arjan vrij is en de Here prijst Na ruim zeshonderd dagen van verlangen Waarbij hij telkenmale bot moest vangen Is het zo mooi dat hij vandaag verreist Hij lijkt gezond, in orde, zonder pijn Als arts weet hij wel dat er grenzen zijn…

Ik las het snelsonnet van Overweg Aar Noordam, volgens Wim, werd veel gelezen omdat die Arjan weer te laat moest wezen. Was Noorman na hem maar eens van de leg. Vooruit. Ik help Wim graag in de top tien. Dit snelsonnet gaat u pas ’s middags zien.…

Maar nu ik zie hoe jij werkelijke bent, Ben ik blij, dat ik je niet meer ken. Ongelooflijk hoe jij kan flemen. Om iemand daarna alles af te nemen. Zo laat je zien hoe je bent, Ben ik blij dat ik je niet ken. Nu beloof je iemand je eeuwige trouw, Een mooie belofte gedompeld in rouw.…

probeer wat voor jou te schrijven dat valt niet mee aangezien ik jou niet ken verschil tussen kennen en kunnen kan hier niet maar even terug naar jou mmmm dat kan ik wel beloven eeuwige trouw zal met je dansen zoenen praten lachen huilen zweven door dit eeuwige leven maar voor eeuwig is erg lang maar alleen zo bang het voelt een beetje…

Ken je iemand die zijn liefde voor jou NOOIT zou opgeven? Ken jij iemand die dit voor jou gedaan heeft zodat jij voor je zonden kan worden vergeven? Ken jij iemand die zich onschuldig voor jou zou laten ophangen aan een kruis? Ken jij iemand bij wie je altijd veilig bent, buiten en in huis?…

Gelukkig voor Ken zorgen de artsen dat plastieke chirurgie hem redt…

U snapt dat Arjan, Coenraedt, Nico, Aar Plus Hanneke en Wim dat ook doen. Eerlijk waar!…

zijn zonnehoed vindt weinig houvast op het smalle hoofd daaronder zijn licht spottende ogen die kijkers op afstand houdt de groene shawl rust als een moeder over zijn schouders alleen op de wereld maar niet helemaal na het vallen wel weer opstaan kijk een geluksklokje en hier staat de gevederde koekoeksbloem nee die naam is niet…

ja en nee gevoel geen afscheid willen nemen van het geel en vermiljoen de boterbloem de koperzon en lente jong de zomer met haar bronzen huid en zalig rollebollen op het platgewalste groenegrasmatras diepe zuchten langs het lichte korenbloemenblauw zalig zachte warme lippen lieflijk overvloedig kussend op die lustige van jou onder…

je woorden komen zo vreemd voor ben je niet een deel van mij? ik kan niet geloven wat ik hoor weet je nou wel wat je zei ? je zo te zien doet me verdriet ik troost me: één zo’n mensenleven opgeofferd. Dat is ook een streven maar je kennen? Nee, dat niet…

Ken jij ons nog van die keer, de branding werd sterker, verdoofde de tegenstem in m’n leeg hoofd. Ken je mij nog, van mijn tranen, onomkeerbare eerste keer?…

Ik ken ze niet, de wegen in dit labyrinth van het verlangen, maar 'k weet alleen dat ik wil luisteren naar de zangen die altijd en overal om alle dingen hangen...…

Zie jij wanneer een man gelukkig is? tevreden, bevredigd en voldaan? zonder geklaag, geween en bemoeienis, blindeling met z'n lot begaan? Weet jij wanneer een man verdrietig is? benauwd, gebroken en verward ervaart hij 't leven zonder betekenis niet beseffend dat z'n hart verstard? Hoor jij wanneer een man te zwijgzaam…

je kent ze vast wel, die momenten dat het vel je even niet meer past dat je weg wilt lopen bij jezelf maar zelfs geen weg vindt op de tast van die dagen dat de regen zich van zijn natste kant laat voelen jou onder je huid nog raakt en je het liefste weg zou spoelen dan druip ik af zonder een woord droog mijn draad met de intentie wat…