7 resultaten.
Bij de dood van een appelboom
netgedicht
5.0 met 2 stemmen
991 Een zware dreun. De appelboom begraaft zichzelf.
De zon blijft schijnen maar de vlammende trompetten
buigen zich neer, resten verhullend met een groen gewelf,
lijken daarmee het zicht op rotting te beletten.
De jonge klimster hielp hem ’t leven wat te rekken,
gaf hem een jeugdig aanzien, maar zijn hart ging dood:
haar vrolijke oranje dekte wel…
Idylle
hartenkreet
2.2 met 4 stemmen
414 De zon is onder en in ’t bos wacht al de nacht.
In slierten waaien nevels langs de randen
van al in diepe schemering gehulde landen,
in ijle mist gaan lome koeien langzaam zweven,
alleen in ademwolken leeft hun stille leven.
Hun laatste nacht - morgen gaan ze eraan.
Uit verre wei komt klacht tot hier:
de stier.…
Ken je me nog?
netgedicht
1.7 met 3 stemmen
617 De zee was het doel van de fietstocht,
en zalig zoel waaide de wind,
je duwde me aan toen ik moe werd,
’t ging regenen, ’t werd ander weer,
ken je me nog van die keer?
Ken je me nog, van die keer
waarop je zo zacht naar me lachte,
ik vast in je woorden geloofde,
je loog nooit was wat je beloofde,
ken jij je nog van die keer?
Ken jij ons…
Volle maan in oktober
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
430 De maan tipt hoge lichten op de pannen van de schuur,
in bad van licht beeft natte rododendron,
door kale takken van de klimroos aan de muur
zoekt nevelsluier weg naar verre lichtbron.
De lichtbaan reikt van mij naar ’t andre kussen,
glijdt naar die mond in ’t nu zo vreemd gezicht,
verlicht de donkre holten…
Avondstrand
netgedicht
3.5 met 4 stemmen
865 De mensen gaan naar huis, het eten wacht.
Ik blijf nog liggen , ’t is zo heerlijk buiten,
al koelt het duinzand af tegen mijn huid.
‘t Strand wordt weer zand, en de zee weer water.
Langs vloedlijn slentert man alleen naar later,
keurt onderweg gevonden schelp of schat.
Loom wacht ik op het opgaan van de maan.
’t Wordt donker nu, op zee…
Storm
netgedicht
4.7 met 3 stemmen
565 Tollende bladeren klimmen en draaien,
zichtbaar gemaakte kracht van de wind.
Kleuren op tilt -als een dans in een feestjurk,
jacht op de liefde door levensblij kind -
vallen na werveling neer op het grasveld,
juist op de plek waar het spel net begon.
De regen plenst, maakt eind aan ’t dolle feest,…
Zwartwitfoto
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
395 De wintermorgen laat de zon nog even slapen
gordijnen voor de hemel zijn nog dicht.
We gaan het bochtig paadje tussen beuken,
wind blaast ons waterkoude tranen op ’t gezicht.
Het pad is een oud laken vol met gaten,
versleten is de sneeuw, zwart schijnt erdoor.
De stammen zijn op lengte-as gespleten
in zwart en witte zijde, scherpe voor.…