48 resultaten.
LIJNPAARDEN
poëzie
3.0 met 1 stemmen 389 Aan de lange lijn gekoppeld
waar het zware schip aan drijft;
druipend van het zweet dat droppelt
langs hun lenden oud, verstijfd;
Willig trekkend aan de stangen
gaan twee ruinen, bruin behaard,
hunne stille slentergangen,
een van stap, langsheen de vaart.
Stikkend heet is ‘t hoe ze blazen,
schuddebollen in het gaan
en naar ‘t steken van…
Dies irae.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 357 De doodsklok galmt met doffe slagen,
een naar gelui, dat dorp en gouw
de droeve mare melden zou:
een dode wordt ter kerk gedragen.
Traag volgt de stoet van vriend en magen,
in 't zwart gekleed, de ziel vol rouw
om hem die heenging, plichtgetrouw
des levens last droeg en zijn plagen.
De boetpsalm jammert... smekend teer
hoort men…
Winternacht
poëzie
4.0 met 2 stemmen 529 Zwijgend en als uitgestorven
ligt het dal in winternacht.
In haar kleed van blanke vlokken
sluimert de aard, zo diep, zo zacht.
Aan de klare sterrenhemel
gaat de maan haar stille gang.
In haar schijn ligt daar de vlakte,
scheemrend, als een maagd zo blank.
Uitgegaan is 't laatste lampken
dat van ver u tegenglom.
Onder witbesneeuwde…
Koperen ploert
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 85 Wolken wit in blauwe lucht
laatste dag in nieuwe tijd
vreemde sfeer in dit gehucht
weekje zonder haat en nijd
krekels klinken in het riet
vrouwen hangen aan de was
heerlijk is dit zomerlied
kinderen spelen in het gras
gedachten zaaien nieuwe dromen
de zon is weer zo groots gekomen.…
Ik citeer niet
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 94 Er valt een idee
over een liefdesaffaire
op haar gestifte lippen
wanneer de zon
als een koperen ploert
over het weekend schijnt;
Het is bijna werkelijkheid
haar stiltedromen
kan ik horen in het verlangen
ik probeer te begrijpen
waarom ze zo vaak
van idee verandert
Ik citeer niet
ik weiger haar hart te citeren.…
Eigen schaduw
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 99 Er is een zwarte bladzijde
over het ruisen van het leven
bedoeld om in alle eenzaamheid
aan een vreemdeling weg te geven
een duistere schaduw van jezelf
wanneer je niet meer kunt praten
het dolle feestgedruis is afgelopen
vergeef jezelf tussen de zondaars
je doet wat je niet kunt laten
maar je bent lam en straal bezopen
keer je…
Droom lustig
netgedicht
4.0 met 35 stemmen 917 De werkelijkheid
kent vele gezichten
de wereld komt binnen
onrustige berichten
gedachten zaaien nieuwe dromen
droom lustig viert het hart een feest
om het einde te vieren
van een vers begin
afscheid nemen
van wat is geweest
droom lustig
gaat het hoofd
op avontuur
en hangt haar spiegel
aan de zwarte muur
de rituelen worden…
Vandaag
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 60 Ja, niet omdat we moeten,
maar omdat we willen.
Gestuurd door een bestemd gevoel,
dat steeds opnieuw,
in mensen wordt herboren,
na een onbestemde nacht.
Nee, niemand is verloren,
wanneer we leren leven,
in de vertraagde tijd.
Wanneer we met nieuwe ogen,
leren zien.
Wanneer we met nieuwe oren,
leren horen.
Vandaag, en elke nieuwe dag…
HET LAND VAN UTOPEIA
poëzie
4.0 met 4 stemmen 913 [uit het zangdicht: Arnold.]
In het land van Utopeia
groent en blauwt ene eeuwige mei,
glanst ene eeuwige lentezonne,
zingt eene eeuwige vogelenrei,
blinken marmeren sloten tussen
myrtenwoud en waterkant,
en het is een zalig land
't land van Utopeia.…
het getal 13 bij Schoenberg en Massenet
netgedicht
4.0 met 53 stemmen 9.369 Schoenberg en Massenet geniale componisten
beide ook triskaidekafobisten
moesten bij leven vele keren
uitgeteld dode punten passeren
Jules Massenet had zijn naam al tegen
moest zich publiekelijk afkorten
bladzijde dertien werd altijd 12bis
zijn verscheiden was tragisch
13 augustus 1912* bezeten bezig
aan zijn 14e compositie voor orkest
Arnold…
aan arnold, m'n jeugdvriendje
hartenkreet
4.0 met 41 stemmen 2.264 je hebt me gezocht en gevonden
maar helaas ben je gebonden,
we denken vaak aan 't verleden,
maar helaas we leven in 't heden.
ik was gek op jou als nooit te voren,
maar we lieten niets meer van ons horen.
ineens ben je daar en mailen we naar elkaar.
je voelt me zo goed aan,
was alles maar anders gegaan.
maar 't lot heeft anders beslist…
draaimolen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 85 niet ik maar iets anders,
steeds meer
met de achtergrond
een draaimolen
het is niet anders,
tot het eind
draaiend…
Mann'tje, onbenoemelijk van wanbegrip
poëzie
3.0 met 3 stemmen 1.401 In bovenstaand gedicht moest Arnold Aletrino het ontgelden.…
Econom:i III
snelsonnet
2.0 met 13 stemmen 1.642 We namen afscheid van professor Heertje
Met stoere posters door het hele land
Hij sprak z'n redes stoer en bruinverbrand
En was 't niet goed, dan deed-ie 't nog een keertje
Hij bracht met zijn enorme bibliotheek
Vervolgen op wat ooit onmogelijk leek…
Jan van Hooff en Frans de Waal
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 54 Mijn vrouw en ik,
passen niet bij elkaar.
Dat weten wij reeds lang,
dat weten we al vijftig jaar.
Logisch, want volgens Socrates,
weten mensen niets.
Mijn vrouw en ik,
passen helemaal bij elkaar.
Dat is de kern van ons bestaan.
Dat weten wij sinds kort.
Logisch, want volgens Cornelis,
voelen mensen elkaar gevoelig aan.
Mijn vrouw en…
Subseizoen
snelsonnet
2.0 met 2 stemmen 336 Het nieuwe voorjaar is al aangebroken
Een vroege lente in het nieuwe jaar
Waarbij het speenkruid en de hazelaar
Verwarring zaaien en veel onrust stoken
Een tijd, waarvan een mens niet eens wíl dromen
Is langzaamaan tot volle bloei gekomen…
Line of the machines
snelsonnet
2.0 met 21 stemmen 2.107 De ochtendspits rond Utrecht wordt weer lijden
De vrachtwagenchauffeurs zijn opgehitst
Tot twaalf uur zal geen mens worden geflitst
Want iedereen zal langzaam moeten rijden
Wie vecht er nu voor volk en FNV?
Was Rutger Hauer maar onze premier!…
In de vertraagde tijd
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 86 Snel verandert ons dagelijkse leven.
Nieuwe media bepalen de sociale tijd.
Hijgend rennen moderne mensen mee.
Wij dragen urenlang water naar de zee.
Langzaam tikt onze innerlijke klok,
volgens een verborgen programma.
Dat programma geeft ons extra tijd.
Tijd om uitgerust van start te gaan.
Tijd om ons leven zelf te sturen.
Tijd om aandachtig…