Alle inzendingen over Beslis!

We zijn allemaal verliezers We zijn allemaal winnaars Ik beslis om in schoonheid te verliezen En om in verdriet te winnen Ik beslis om ik te zijn Om te leven in de nacht Ik beslis om in mijn winst Niemand verdriet te doen Ik beslis om in mijn verlies Niemand blij te maken Ik ben ik en hem wil ik zijn…

Zeker, op zich prachtig - dat je genoeg centjes, gezond bent, lekker eet, goed kan zien en communiceren, tijd hebt voor het liefdesplezier... Maar welke intentie spat hiervan af, hoe heet de vonk die binnen je brandt, je aanvuurt naar de juiste richting? Duizenden keuzes komen voorbij. Welke negeer je? Legio ongein passeert de revue.…

welkom in de wereld van vele tinten zwart kijk even rustig rond op je gemak kijk en beslis of je de brenger van verlichting wilt zijn op dit scheepswrak…

Jij was nog geen feit En heit en mem werden bezwaard Met een ziekte die mem moet overwinnen Neem je me kwalijk Dat je leven nog even moet wachten Dat je zus nog niet met je kan spelen Vergeef me dat ik nederig mens Beslis of je al mag leven of niet Neem me niet kwalijk dat ik kies voor mij En tenslotte voor jou klein mens Je bent mijn wens…

Strijdend voor mijn eigen zaakjes Vlieg ik in emotie even in de zachte wind Waarin ik en dan ook echt alleen ik Beslis over het gevoel van de eenzaamheid in mijn denken, Want daar ben ik tenslotte een individu voor Ook al zijn er daar zovele van, maar durven Al die mensen zich te uiten in hun denken Of hobbelen ze stilletjes achter de meute…

Hand in hand druk nu een zoen stamp met je voet haal uit met je vuist incasseer en beslis trek je terug verlaat het nest kom uit de kast nu eindelijk gepraat energie verlies alom niet meer ontkennen keer de rollen om kom terug op beloften geef terug die trouw besef het eindelijk nu de juiste weg sluitstuk herinnering twijfel…

Er leeft een onbewegelijke droom in de omringende natuur tijdens het beminnen ratio fluistert gevoel innerlijke stilte toe vogels moe door tegenwind dalen neer op het zandeiland ik beslis vandaag over een laatste brief die zal verhalen over jouw olifantenhuid jouw antwoord is een gedicht en dient terplekke als eelt op mijn ziel…

bij Feyenoord was het vroeger ook al goed mis neem Coen Moulijn altijd weer met chagrijn aan de gekrijte zijlijn nooit verhoord zijn wens linksbinnen veel contact met de bal Happel zei ik beslis kon ook niet eens wegdromen moest altijd klaar staan om te worden aangespeeld voor één schijnbeweging één rush één voorzet één goal…

Een echo… nu wetend dat het echt zo is, Nog klein, leven… ik beslis. Je wilde bij ons zijn, Een keuze maken voor jou… zoveel pijn! Het leek een seconden, Besloten… je bent weg… diepe wonden. Verdrietig, sorry… het leven niet gegund, Niet wetend of wij dit hadden aangekund.…

En dan op gevoel beslis je, ik wil je nog heel lang beminnen. Samen delen we die gevoelens van een leemte, het is waar. Ik kijk uit naar je terugkomst dan zijn we weer bij elkaar. Het kan met dus wel schelen, in mijn ooghoek groeit een traan... Dan kunnen we weer onszelf delen en laat ik je niet meer gaan.......…

begrip naar het weten en smacht mijn adem naar de boezem van de regenboog, de stilte die ik zoog was als melk voor deze vondeling ik zou mij willen gehuchten naar de plek waar beweging in een afzonderlijk inherent bestaan me weet te zeilen met het stof waar ik uit besta – er is geen wind zonder vlaag - de dood vraagt meermalen, maar ik beslis…

in de wereld, pijn in mijn hart Een schreeuw om een traan is waar de wereld naar smacht Denken, het is zo moeilijk Terug naar vroeger, een blik vooruit Dromen over liefde, rijkdom van geest Haat en ellende, grijs is mijn brein Denken, het is zo moeilijk Zittend in een stoel denk ik na Beslissen, het is zo moeilijk Zittend in een stoel beslis…

Poes ben ik stoer en dik alles zie ik en ruik eten achter elk kattenluik ik struin en ik schooi vogels, een muis als prooi jaag, beslis of ik vecht of vlucht of ik kijk naar de wolken in de lucht.…

Als ik straks oud ben, ziek en zwak en pijn verjaagt de slaap Als onrust neemt van mij bezit doe dan wat onvermijdelijk is en laat me gaan, een laatste goede daad Beslis voor mij en wees niet bang Past eigenliefde bij de vriendschap die ik gaf of uitstel tot het beter past bij een verloren strijd Ik ben niet bang tijdens de laatste gang…

Ik kan kiezen voor een richting en of ik de trein mis mijn toekomst bepaal ik zelf, door wat ik nu beslis. Zoveel mensen ongelukkig, ik hoor stil hun beklag ik moet nog dit, ik moet nog dat, hoe kom ik door de dag. Ontevreden met hun levenslot en mensen om hun heen het leven zo onrechtvaardig, gevoelsmatig heel alleen.…

dat is als vrouwen drammen, dat hij er absoluut niet tegen kan als hij haar niet begrijpt en zij maar doorgaat met het uit te leggen en wat ik ook beslist niet wil, zegt hij is met elkaar bemoeien bah, steeds bij de ander op de lip dan ben je gauw je vrijheid kwijt en verder moet je toch nog even weten dat ik heel graag de dingen zelf beslis…

brak Het was of er een mes in stak Ik probeerde je hart te bereiken elke keer Maar ik kan het niet meer Hoe graag ik dat ook wil Binnen in mij is het zo koud, zo stil Ik heb nergens geen zin meer in Ik moet op zoek naar een nieuw begin Zoekende naar een houvast Kijk ik uit naar een leven dat bij me past Ik hoop dat je weet, wat ik ook beslis…

Dan meldt zich plots de volwassenheid zomaar aan, en beslis je alles verder zelf in jouw bestaan. Je levensboek gaat verder, steeds weer een trede omhoog, en toch bereik je nooit net die regenboog. Het verhaal in je levensboek gaat maar voort en voort, het trouwen en kinderen krijgen is wat nu scoort.…