inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 59.549):

gaan en komen

als ik verbroeder met de smaak
die mij het leven leidt, me musiceer
met klanken die me raken, me geef
aan de lusten die ik verzin

dan zou het bestaan als een icoon
uit de oudheid zich verlaten voelen
zoals een dal eenzaam ligt te
smachten naar het kristal onder de zoden

toch heeft kennis het volle begrip
naar het weten en smacht mijn adem
naar de boezem van de regenboog, de stilte
die ik zoog was als melk voor deze vondeling

ik zou mij willen gehuchten naar de plek
waar beweging in een afzonderlijk inherent
bestaan me weet te zeilen met het stof
waar ik uit besta – er is geen wind zonder vlaag -

de dood vraagt meermalen, maar ik
beslis in de voortgang van gaan en komen

Schrijver: elze, 23 april 2016


Geplaatst in de categorie: religie

4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 119

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Dianah
Datum:
23 april 2016
Prachtig gedicht Elze!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)