gaan en komen
als ik verbroeder met de smaak
die mij het leven leidt, me musiceer
met klanken die me raken, me geef
aan de lusten die ik verzin
dan zou het bestaan als een icoon
uit de oudheid zich verlaten voelen
zoals een dal eenzaam ligt te
smachten naar het kristal onder de zoden
toch heeft kennis het volle begrip
naar het weten en smacht mijn adem
naar de boezem van de regenboog, de stilte
die ik zoog was als melk voor deze vondeling
ik zou mij willen gehuchten naar de plek
waar beweging in een afzonderlijk inherent
bestaan me weet te zeilen met het stof
waar ik uit besta – er is geen wind zonder vlaag -
de dood vraagt meermalen, maar ik
beslis in de voortgang van gaan en komen
Geplaatst in de categorie: religie