biografie: elze
in mijn eenvoud probeer ik met mijn innerlijke taal zinnen te laten bewegen, verder ben ik eigenaar van een garagebedrijf, tatooshop, run een dagbesteding voor mensen met een psychische beperking, zorgbegeleider, personal fitness coach, ex bokser en bodybuilder, ervaringsdeskundige, allemaal onder een dak, dus eigen baas, ben werkzaam in deeltijd voor de reclassering ( Cosa, het begeleiden van (ex ) zeden delinquenten ( pedofilie ), kortom veel zaken die af en toe verwarring geven, maar zonder verwarring leef ik niet dus er kan nog wel iets bij
Inzendingen van deze schrijver
648 resultaten.paniek
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
13 wat als je adem reikt
tot aan het slotakkoord
je hart haar kloppen
zoekt in de doolhof
waar angst geen uitweg kent
de moesson zich laat gelden
op delen van het lichaam die
je bijeen houden, verstikking
in beleving en geen stem die
je tot een zuchtje wind kan temmen
minuten raken uren...
dood
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
32 de dood is ijdel, ijdel
in begrip maar ook
in het laten lijden, de
dood is als klevend rijp
in een vroege lente of als
de herfst die verlaten
de stilte verkend in de
weemoed van elk wezen
dood zijn is roerloos
trachten te blijven liggen, zelfs
wanneer het licht zich placht
te...
dieper
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
50 zoals het einde van de
voorsprong die het afgelopen
jaar had opgebouwd, sneuvelt
het streven wanneer de goede
voornemens ter ziele gaan
voordat je ze hebt uitgesproken
stille wensen, voortgekomen
uit de diepste gedachten markeren
iedere verlangen aan de grens
van het onhoudbaar...
even alleen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
41 de woonkamer klopt aan
op mijn schouder, de kachel
vuurt zijn warmte in de
gelederen waar mijn ziel
zich dacht te huisvesten
zij is even weg, kerstmarkt
het alleen zijn is iets magisch, zwarte
magie - althans voor mij - schaduwen
van ‘ t verleden paren met de stille
wezens die in...
gedachten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
37 het waart rond zonder gebaren
doch het brengt verhalen die
diep in het brein een applausje
verwachten, kortstondige
leugenachtige vertellingen
die zich nestelen in de
kruinen van ons, de zielenmensch
doch bij tijd en wijle en zelfs
woorden van gene zijde geeft
voedsel aan het stil...
gedachten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
15 het waart rond zonder gebaren
doch het brengt verhalen die
diep in het brein een applausje
verwachten, kortstondige
leugenachtige vertellingen
die zich nestelen in de
kruinen van ons, de zielenmensch
doch bij tijd en wijle en zelfs
woorden van gene zijde geeft
voedsel aan het stil...
namiddag
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
76 in de namiddag waar gisteren
haar glans verniste met het grijs
van afschuw verviel mijn zijn
in de afgrond waar zwavel
en vuur elkander omarmden
onwetend van mijn eigen ik
bracht de macht van de duivel
de uitwasemingen van de hel
in het lichaam dat mij dan
tóch toebehoorde?
uren van...
vriend
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
87 antiminachting, zo voelde
jouw aanwezigheid in
de glorie zoals liefde
kan wedijveren met een
flinke dosis “ dood “
ik mis de telefoontjes, slap
geouwehoer doch met een
diepgang die wij slechts
verstonden van mond tot oor
en andersom
zelfs jouw verbeten angst
om de tijdgeest die...
Siddhartha
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
66 ik dwing deze dwaze zonlicht
om mijn gedachten te laten
rijmen op het onwezenlijk
gebeuren dat al in een
ver verleden gestalte
had genomen, dromen
spaarden deze momenten
tot aan het kleinste behagen
van een minuscule valuta
eenvoud bracht mij de macht
over mijn onmacht, liet het...
zoals hij me raakt
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
52 nu kan ik jou reliëf
even niet zijn, de
laatste dagen waren
als scherven die nog
moesten bekomen
van de harde realiteit
dat we maar éénmaal
in hetzelfde water kunnen
zwemmen - blijkbaar is
mijn perceptie gedrogeerd
met hypochondrie, hetgeen ik
altijd met humor wist te...
verstek
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
60 verstek laten gaan van
mijn diepste verlangens
die eigenlijk door de
tijd zijn geabsorbeerd
hoewel dromen zich
kunnen verplaatsen
in het verstek laten gaan
van het ” wakker “ zijn
realiseer ik me dat mijn
nietige aanwezigheid
onontbeerlijk is verbonden
met het aanwezig zijn...
ze leeft ( nog )
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
86 de wind die over de zeedijk
ons bevoer als vreemdelingen
op haar rug blies de klanken
van de door ons bespeelde
klankschalen over kwelder en Wad
zij, zij die de dood heeft geaccepteerd
leeft haar laatste momenten voor
vandaag aan mijn zij, spelen met
de muziek en de klanken de wereld...
de straat als lijkwade
netgedicht
5.0 met 2 stemmen
40 de bochtige straat verwachtte
ons al, wij beiden stalden onze
onzekerheid in het vertrouwen
van de stilte van het kerkhof
het ritueel van de vroege morgen, wij
zeggen niets maar spreken
met de taal van onze gedachten, naar
elkaar terwijl onze ogen de schemer
afromen naar elk...
jullie driekleur
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
102 wat is nu de betekenis van deze
kleuren, zou wit de maagdelijkheid zijn
waarachter dit preutse land
zich schuilt, en blauw een zee
van leugens die geen weerstand
aanvaart, en rood, rood de kleur
van liefde, maar zeker ook rood
van het hellevuur waar wij
ons Nederlanders in begeven
waarom...
beklonken
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
68 vanaf tel nú betreed ik mijn
woordkennis slechts nog met
de taal der liefde, geen schennis
aan de deugdelijkheid van de mens
bekomt nog aansluiting met de
klankkast van mijn humeur
het is besloten en beklonken
in een sfeer van gehaaste
diep gewortelde gedachten om
geen haattaal te...
de mastodont ( Rutte )
netgedicht
2.8 met 6 stemmen
77 hij vertolkt de wederdiensten
die zijn zelf gestroomlijnde
effecten buiten het genormaliseerd
volk naar de buitenrand van deze
aarde duwen
alles is hem vreemd, zelfs
de tandheugel waar zijn
slipkoppeling de riemen
doet gillen van pijn deert
hem niet, hij vervlucht
telkens in zijn...
verbeter
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
63 hoe kan ik anders
dan de zetel die me
lief is de wereld laat
dirigeren met de bewegingen
van mijn onbewuste ik
moeder aarde heeft
vele vruchten laten zogen
tot een hemelse genoegen
die haar baarmoeder telkens
de vreugde liet baren
dewelke ik nu zo mis
het verbeteren van de...
vergeten en Rust Zacht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
51 hoe een zonderling zich
verplaatst bij het uitbreken
van weer een nieuwe dag
schoorvoetend en met de pijn
van vele dagen voor gisteren
benader ik het parkje en verwonder
me dat er nog vogels zijn
die willen zingen
de dagen kleuren tóch zwart?
en in de nachten veracht ik
al mijn...
zoals
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
64 heb ik iets verkeerds gezegd?
deze zin draalt als een stoomloc
door mijn brein, ik hoor zelfs
de hoge toon van de fluit
wanneer het gevaarte
zich wil stationeren
zoals vaak roer ik mijn mond
met een gelispel dat ik iets
te hardop uit, ik zie het in
de verwonderde grimassen
dat mijn...
de goede wereld
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
57 in mijn testament dat ik
nimmer zal schrijven
is de leegte onherkenbaar
aanwezig in het grote niets
woorden ontbreken, zelfs
het vel met die kleine lijntjes
die je schoonschrift bepalen
zetten de kantlijn buitenspoor
ik heb niets weg te geven, al wat
mij bezit zijn slechts...
niemand
netgedicht
4.3 met 3 stemmen
38 bij het opstaan verlies ik
telkens meer een beetje
zin, de dag ondergaan
en om je heen kijkend door de
borstelige wenkbrauwen
van dit bestaan
niemand is echter dan de
persoon die wankelt alvoor
hij zijn evenwicht laat omkopen
door een smeuïge samenleving
die deugdelijk zijn...
bedachtzaam
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
56 de nacht was kort en
ik overdacht mijn kwetsuren
dewelke ik onderga als
een verre overzeese reis
het deren bedaart inwijle
de morgen nadert en buitenvenstert
het gezang uit zuiver
bedachtzame kelen
nog voor even heb ik de grillen
van de leugens in bedwang, maar
ik weet mij dat...
geen raad - het kwaad heerst -
netgedicht
4.2 met 4 stemmen
77 weet me geen raad met
al die oppervlakkigheden
die worden uitgestrooid
als een gemoduleerd
zinsnede die geëtaleerd
wordt als een op zich
zwaar voren trekkende
machinerie die door
de sporen ploegt
van een heroïsche
onbesproken verleden
diepgang is een verlokkend
woord om het...
welbehagen
netgedicht
4.4 met 5 stemmen
64 het gaat niet in de regen
die ik zo mis, het water van
welbehagen dat ik dronk
wanneer ik dorstig, ja
dorstig naar jou was
ademhalen in de plooien
van jouw o zo goddelijk
verschijnen, jaren maken
wijzer maar die kleine momenten
waar we elkander tijdloos
verkenden
edoch, het...
wat ik mis
netgedicht
4.3 met 3 stemmen
108 de taal der gedachten is
slechts leesbaar voor hen
die de striemen kunnen
delen die van binnen
diepe doch op maat
gesneden plooien
heeft achtergelaten
bijtijds wanneer een zoete nevel
plaats maakt voor de bittere
nasmaak waarin flarden
van het gekerm de wind
over een ijzige...
leven
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
78 verworpen zijn de jaren
die mij heben verlaten, al
zijn de seizoenen nog
bij vrucht der kennis
bruinrood van het verdorvene
en het blauw van het
zeer dat nu uitgestorven blijkt, al
liggen er duizenden zomers
te koelen aldaar waar het smeltwater
de hemelen deed treuren
niets...
op ‘ nippertje
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
88 angstvallig dartelen in een
brij van obscure onzinnig
aaneen gehouwen zienswijzen
“”””
gedolven ligt het graf te zijn
naast hem die haar voorging, de
dood obscener dan het stigmatiseren
door een neo woke cultuur
maar zij in ademloosheid gebleven
wacht op de vele dragende...
open water
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
64 zoals water vormen kan
in alle talen, soms met veel
geraas en dan opeens is ze
de spiegel van mijn aangezicht
zij is de zee het meer, mijn meander
wanneer ik zwijg en mijn gevoel
de richtingen absobeert totdat
het grijs van staar zicht keert
tegen het licht van vandaag
het open...
woensdag
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
81 een dag met vele vrijbrieven, het
midden gesteund op vier pilaren; het
weekend daargelaten - iets van
door midden zagen ter twaalde ure
maar wie is die man met die
grote zaag die ingeluid wordt
door het gehamer op die immense
grote bel die hoog boven het
kerkgestoelte hangt
vluchtende...
lief
netgedicht
4.3 met 3 stemmen
96 mijn lief, er ontgaat
mij vanwaar ons oorsprong
uit de lente is ontsproten, madeliefjes
en sombere vergeet-mij-nietjes krioelen
als jonge vaarsen voor ‘t eerst in vrije
veld door de verse aarde kuieren
het dak van zon en maan; vandaag
slechts licht gesluierd laat de meeuwen
dansen en...
Meer van deze schrijver...