biografie: elze
in mijn eenvoud probeer ik met mijn innerlijke taal zinnen te laten bewegen, verder ben ik eigenaar van een garagebedrijf, tatooshop, run een dagbesteding voor mensen met een psychische beperking, zorgbegeleider, personal fitness coach, ex bokser en bodybuilder, ervaringsdeskundige, allemaal onder een dak, dus eigen baas, ben werkzaam in deeltijd voor de reclassering ( Cosa, het begeleiden van (ex ) zeden delinquenten ( pedofilie ), kortom veel zaken die af en toe verwarring geven, maar zonder verwarring leef ik niet dus er kan nog wel iets bij
Inzendingen van deze schrijver
676 resultaten.Het aambeeld van het heden
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 48 De hiërogliefen van dit vlakke
water zijn niet te overschrijven, niet
in taal - gebaren - visualisatie maar slechts
in het ervaren van schoonheid.
Een aalscholver droogt haar kledij
terwijl een blauwe reiger een voorn
uit het water vist, onbevreesd reizen onze
realistische waarnemingen...
onwezenlijk
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 50 dan loop je met de kleine
onwezenlijk door het park
en zie je alle plekken die
hij belangrijk vond, het ontdekken
van telkens dezelfde dingen
maar zij is bij me, ze is een troost
en geeft me een gebaar van “ ik weet het “
terwijl ze snuffelt aan de tijdperk
die voor hem was...
het benzo offensief - mijn bondgenoten
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 54 zo klein en in het wit gekleed
liggen ze met z’n dertigen
in het doosje fijntjes gerangschikt
nieuw en nog preuts houden ze zich
gedienstig ter gunste van mij
het zijn mijn priemgetallen, mijn
voorhoede voor elk verhaal, de
prominentjes dewelke mijn vrienden
zijn geworden in de...
non-descript
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 39 of veelzeggend, tegenstrijdig
in de aard van non-dualisme
anderzijds “ ik ben het weten
moe” moe van het waarnemen
het weigeren van een descriptie
is een nodeloos verlangen naar
een interpretatie dat nimmer een
opzichzelfstaand feit kan onderbouwen
zelfs zonder strijd rusten...
O nacht (2)
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 55 Gezeten op een vervallen graf achter een
broze zerk, die gekleed is in een mosgroengrijs pak,
de stropdas ontbrak zodat ik in het licht
van het driekwartsmaanlicht een oude
godsvruchtige spreuk uit 1895 kon zien.
Wie ligt er in dit ondiepe graf waarop ik zit
terwijl de maden over mijn been...
O nacht
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 49 Hoe heimelijk mijn geweten zich
ook keert tegen het nachtelijk
heenkomen van mijn gaan, schuifel
ik in het bedreven zijn als een
ontzielde Samaan ( 1 ) doch met het weten
van een berooide Brahmaan ( 3 ) die dan
tóch edel van geest tot de hoogste kaste behoort.
Zowaar ik nu langs de...
een broeierig jaar
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 70 de snede die 2022 van 2023 doormidden
kerfde was de aftrap van weer dezelfde
ontgonnen fenomeen, liefde en dood omhelst
door spijbelende verlangens van één ieder
die de wereld door andere kijkers beziet
naar mezelf gericht hangen de vleugels
telkens in onvoorziene winden
om ze tenslotte...
de baarmoeder
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 41 hoe driedimensionaal is het
vrouwelijk stelsel uit één
gebeente gehouwen zonder
enigerlei van verrukking
hoe wonderbaarlijk draagt
ze het vrucht dat zich als een
wijze heeft genesteld in het
donkerrode aanschijnende licht
van wedergeboorte
hoe het offensief van karma...
voor de dood geen vrees
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 38 woord na woord, een zin
afgetekend door komma’s
en aanhalingstekens en
om de twee alinea’s kijk
ik even naar haar
zij, een vriendin die
door de gezegende
Boeddha op mijn pad gekomen is
verdwijnt langzaam in de
urgentie van haar ziekte
ik lees voor hoe het sterven
het leven...
pijntjes
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 99 de koffie bruin, het plafond
lichtgrijs, de ene hond aan een kluif
de andere op de bank, dit alles
tijdens het lied van Frans Halsema
“ voor haar “
mijn vrouw aan het werk, ben net
aan mijn tweede ontbijt begonnen
die zij met liefde heeft gemaakt
en nu wacht ik op het liedje
...
onbezonnen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 56 met een kater van binnenkomen
zonder dat er enig sprake was van
een genuttigd hoeveelheid alcohol
betrad ik de vroege ochtend
met een onuitgeslapen gevoel
van uitputting, zonder twijfel
en gerede voldoening daar
het licht zich slechts
vertoonde in de verbeelding
waar mijn ziel en ik...
later
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 126 spartelt deze aarde
om haar trage as, inhalig
doch ook verschrompeld
inhaleert ze de lucht
die dik en stroperig
haar luchtwegen sluit
de mensch, van oorsprong
zeer egoïstisch doch een terdege
narcistische leer heeft
dit primaat geëvolueerd
tot wat het nu is
machtig lustig...
drup drup
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 37 het toilet is boven, tegenover
de slaapkamer, een fijn gegeven
daar mijn kleine tingeling zich
telkens 3 x per uur geroepen
voelt om even uitgelaten
te worden
ik doe wat hij zegt, hij
is me dierbaar en ik geef
hem met graagte mijn hand
doch mijn slaap neemt
afstand van...
slecht geluimd
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 45 hoe mank mijn ziel
de tijd verslindt en
dagen placht te wissen
waar ik in onmacht
gelegen trots het
houvast verlies
van al dat
wat ik lief
‘ k zag madeliefjes
boterbloem en zelfs
de eerste parochianen
die met bijbel en gebed
mijn vroege ochtend waar
ik smalend naar hen keek
dan...
behagen zonder angst
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 50 op blote voeten schuifel ik
door eeuwenoude gedachten
in de zekerheid dat niets
de erbarmen kan dragen
die de schoot der liefde
in een welkome verlangen
kan behagen
nu zit zij aan mijn zijde
terwijl het weten knaagt
want hoelang zij de pijn
kan behartigen in de spraak
waar geen...
weerzien
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 55 in het weerzien hameren
gedachten als slagen op het
aambeeld, roodgloeiend
is het ijzer en toch vormt
het zich als water in de positie
van waar het moet zijn
ach, deze zinnen beslagen
het festijn van toen, allerlei
gebeurtenissen tonen in mijn
hart nog het pure broederschap
dewelke wij...
hoezo
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 43 wanneer ik me verontschuldig
en tranen mij plachten te
ontwrichten van hetgeen
van wat ik doe, zijn
mijn woorden de halte
dewelke ik aandoe en spreek
met zachte stem
: tranen zijn de waarheid van de ziel
en ik voer mijn bescheiden
betoog alsof er geen eb en vloed
bestaat, slechts een...
hoe zij
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 32 haar komend sterven met
lovende woorden verwelkomt
met een inzicht dat slechts
diegene heeft bereikt die aandachtig
het leven heeft genomen
zoals het zich heeft voltrokken
aarde water vuur en lucht
de elementen van het leven, ik zie
dat de aarde plaats heeft gemaakt
voor water en dat...
onzichtbare wonden
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 58 wonden, ontoegankelijk voor
het hedendaagse oog, stigma’s
uit een era dewelke die
louter het verleden de
herinnering schaalt van
één tot de griffioen die
zich in het heden manifesteert
de tijd heeft geheeld, de tijd
heeft genomen en gegeven,
doch tijd is een schermutseling
van...
meent te weten
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 36 hoe draaglijk is de last
die de hoekige schouders
dragen van hen die geschoeid
met oud leder zich hebben
afgestemd op louter
ingebeelde bewustwording
het oud leder, geplooid
gescheurd verkleurd, de
zolen kreunend op de pas
van ongepaste maatvoering
edoch, een mensch is
een beeltenis...
lief
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 195 je bent ergens neergedaald
ergens in mijn lichaam, je
bent mijn hart die de
delen voedt waarmee
ik me mensch mag noemen
we zijn één en toch twee, eigenlijk
maakt dat drie, doch wie die
derde is - ach ik kom die
persoon wellicht tegen
in mijn dromen dewelke
de fantasie passeren
waar...
zij
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 95 zij koestert me in de flank
van witte raven die hun
vleugelwijdte nimmer laten
kortwieken door scharen
die diep trachten te
kerven in de nalatenschap
van altruïstische
desolate decorum
in ben een raaf, ongekloond
zelfs weggehoond door hen
die ik niet haat, maar vol
mededogen hun...
de wakkere en de slapende
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 43 ofschoon deze wereld mij
constant in een verbeterde
staat van Zijn wil zien, verzet
ik me onvermoeibaar om mijn
gesettelde aanwezigheid
te behouden
telkens wordt de ruimte
in de binnencirkel afhankelijker
van hen die zich bij me
hebben geschaard, daar wij
bij een horde horen die...
weten
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 61 hoe de wind draait
zonder reden raakt
mij in alle droefheid
want waarom keert
de wind zich van mij af
toch, neen ik ben niet
bovenwinds of onderwinds,
ben slechts de loefzijde
en ben trouw aan ieder zuchtje
in al mijn naakte verzen
voel ik me als een gelaarsde
windjammer, groots...
mist in de polder
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 61 het lijkt gewetenloos
wanneer mijn stappen
zich zetten op de vlekkerige
paden die zich hebben
verzameld tot een nest
vol eerbied doch wel
met een sprankel anarchie
eigenlijk geen wonder, want
in deze trage mist doemen
telkens in deze niemandsland
kathedralen op, derhalve
dat deze al...
het ligt besloten
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 59 de woele aarde bekomt
haar tijd in alle facetten
waar kleuren aan voldoen, de
rijpheid van het heden ontgaat
vervloekt de monogame chaos
van dit kil bestaan
de tijd die mij voldaan
het leven tracht te herzien als
een reis door de doornen
van mijn ziel, verzekerd van
mijn dromen laakt...
zie mijn hart
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 70 door de glazen van ver
voor gisteren, het klopte
op de eenvoud waarin
anderen zich gedroegen
alsof het de parels
waren die zelfs schitterden
in het vale filigrein van
tekortkoming en
ongefilterde pijn
afijn, het is gelukt, de bodem
onder mijn voeten kent
geen aarding meer,...
afgestemd op….demonstreren
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 44 praten tegen lange rijen
stenen, aaneen gemetseld
tot een starre muur, geen venster
om het licht van vrijheid
te omhelzen en geen deur
om alle waarheden buiten te sluiten
kille dwazen nokkelen met
hun knokkels tegen de grijze voegen,
de zwakste schakel in deze donkerrode
doorgelegen...
paniek
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 35 wat als je adem reikt
tot aan het slotakkoord
je hart haar kloppen
zoekt in de doolhof
waar angst geen uitweg kent
de moesson zich laat gelden
op delen van het lichaam die
je bijeen houden, verstikking
in beleving en geen stem die
je tot een zuchtje wind kan temmen
minuten raken uren...
dood
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 58 de dood is ijdel, ijdel
in begrip maar ook
in het laten lijden, de
dood is als klevend rijp
in een vroege lente of als
de herfst die verlaten
de stilte verkend in de
weemoed van elk wezen
dood zijn is roerloos
trachten te blijven liggen, zelfs
wanneer het licht zich placht
te...
Meer van deze schrijver...