biografie: elze
in mijn eenvoud probeer ik met mijn innerlijke taal zinnen te laten bewegen, verder ben ik eigenaar van een garagebedrijf, tatooshop, run een dagbesteding voor mensen met een psychische beperking, zorgbegeleider, personal fitness coach, ex bokser en bodybuilder, ervaringsdeskundige, allemaal onder een dak, dus eigen baas, ben werkzaam in deeltijd voor de reclassering ( Cosa, het begeleiden van (ex ) zeden delinquenten ( pedofilie ), kortom veel zaken die af en toe verwarring geven, maar zonder verwarring leef ik niet dus er kan nog wel iets bij
Inzendingen van deze schrijver
616 resultaten.jouw huid
netgedicht
4,0 met 1 stemmen 
181 ik verplaats me in de
parels die schitteren
in de kruising van je
lendenen, mijn vingers
toveren kreetjes die zacht
gesmoord het ritme bepalen
van mijn hand, kus me
kus me waar de nacht
is ingedaald en gedaanten
me omsluiten daar het duister
hun domein van de waarheid is
kus me...
de leegte van een herinnering
netgedicht
5,0 met 1 stemmen 92 zo nu en dan is er even die
glans van een vervaagde
herinnering, het venster
ruw van oudheid met wat
glas waar het licht van schuwt
mijn zomer is de grijns van
de verniste wolken voorbij en
duidt mijn bestaan op de aflossing
van karma, niets tegenstrijdigs
verhaalt het verleden in het...
beton
netgedicht
5,0 met 1 stemmen 35 de wereld, de wereld
gegoten in beton
met hier en daar
een perkje voor het
altijd aanwezige groen
ik zaai maar het oogsten
markeert geen zomer
op de kaart, het vliedt
zoals mijn jaarringen
door de tijd waarin
ik eens in ‘ verleden
mijn naam in had gekerfd
viervoeters vissen...
jij en ik
netgedicht
5,0 met 1 stemmen 45 zoals we steeds vervluchten
in elkaars verschillen en woorden
dan toch blijven hangen aan
het korte zinnetje “ ik hou van jou
dansen duizend vlinders
aan de aaneen geregen
jaren waar het lijden
eenkennig melodieërde
doch, het spel herenigde onze
fronten en bracht kennis
aan de...
mobieltje
netgedicht
3,0 met 1 stemmen 24 het klinkt het hoort
wie zal het zijn wie is het
hallo met mij, ongehoord
en toch gehoord
de tijd heeft het begrepen
en antwoordt met wederzijds respect
er hangt een stilte, even geen corona
of racisme, even een woordeloos
gesprek dat gaat over hoe warm
het is en of er regen aan...
corona tijdperk
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 78 ik leef,
in deze corona tijdperk, ik adem
vreugde leed virussen lust
insecten fijnstof valse informatie
in door de flanken van wie ik
mag zijn, leugenachtige
detectoren met een op
een zelfreflecterend feitelijk
waanzinnige waarneming
ontmoedigen mij
niet dat ik dat wil, maar...
door de dauw
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 31 buiten het dorp waar
stilte het kenmerk van stil
nog Stiller verstilt in de
afwezigheid van rumoer
zwoegt het opkomend
gras zich door de poriën
van dauw om voor
het eerst het zonlicht
te beschaduwen door in de
luwte van het nog niet-weten
het herstel van na de winter
te zijn...
nog wil ik schrijven
netgedicht
3,0 met 1 stemmen 86 zoals de hemel zielen verzamelt
aai ik doornen tot kleine
stekeligheden, voor wie me kent
was mijn schrijven de inhalatie
het vermogen dat nu
onbekend mijn krachten remt
het toetsen van mijn vaardigheden
is als smog aanwezig in de
latente geest die alle scherpte
heeft verbannen in de...
ik koester haar
netgedicht
3,0 met 2 stemmen 52 ik zal
mijn angst wiegen in mijn armen
het koesteren zoals ik haar koester,
mijn god uw smaak van humor
heeft alle vertrouwen geslonken
tot het jaar nul, toen alle
flauwekul begon
alles is vreemd nu mijn
voeten uitgeput haar stappen
volgen en de geur van chemo
mijn geest bedwelmd...
zijn
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 172 ik wil je zijn op alle fronten
zoals ik je lief, zoet zout
bitter zuur, het geeft niet want
mijn smaak wordt door
jou nimmer betwist
mag ik je zijn wanneer je pijn
verschijnt met scheuten
die slechts in de herfst
ten gehore worden gebracht en
ik jouw grimas mag dragen
zodat de lente...
gisteren
netgedicht
4,0 met 1 stemmen 30 woonde ze nog aan de zuidwestkade
vandaag vertrok het vlaggenschip
naar het boeienoord, voor anker
en met het kompas geloosd krijst
de hemel het water blankgrijs
relikwieën als tentoongestelde
obelisken vertellen in deze
manke tot zwakgemalen winter
dat eens het verleden het nu...
het jeugdig schrijven
netgedicht
4,0 met 1 stemmen 36 de vulpen gedoopt in
blauwe inkt, aap noot
mies en de stilte in de klas
het vloeipapier sprekend aanwezig
of ik zou willen of
het nog net zo was, het
uitzicht op de vijver met eenden
en een toevoeging van
verbeeldende gedachten
doch, het heden is als
een lente die het...
springtij
netgedicht
4,0 met 1 stemmen 43 hoe ik het springtij ontloop
om mezelf in eigen armen te
dragen wanneer de opzwepende
wind zich als een beul gedraagt
manen gedachten mij om
te verzinken in de diepste
krochten van mijn ziel, want gedachten
wenken me wijl ik aan de oever
sta van een gebed
dat ik in zekere mate...
ik drink jouw muziek
netgedicht
1,0 met 1 stemmen 193 wat gisteren in mijn onmacht
lag te sudderen rijpt nu als
een aambeeld onder de hamer
van een uit de toon
geraakte smidse
vanachter de blaasbalg
lief ik jouw muziek die ik
als mokerslagen onthaal in
het voorportaal waar
alles samenkomt
soms wens ik gisteren terug
wanneer de dag traag...
het is de hare
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 44 hoe haar landschap kleurt
in een valwind waar schaduwen
worden weggehoond en wolken
geletterd de toekomst herschrijven
in de muze die alle facetten
van mijn reuze raderen kent en
kloksgewijs mijn wijzers richt
wanneer ze als gebogen fruit
de appelhof die mijn gaard
bevlekt ontdoet van...
de wereld draait
netgedicht
5,0 met 1 stemmen 36 goh, om van haar te houden
is makkelijker dan haar loslaten
aan de artsenij van goed bedoelde
handelingen die vooraf gaan
aan ellenlange zinnen
tjee, hè gisteren zag ik de ganzen
nog landen op de kwelder
van het prehistorisch Wad
dat gelegen ligt onder het gif
van de kolencentrale in...
angst
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 42
hoe de spoelaarde zich ook ontvouwt
dringen vreemde entiteiten achter het
etiket dat half verbleekt de wereld verkent
achter het verdroten ongeletterd verdriet
handen voelen in het woelen van de
gekrulde vingers die in elkaar gestoken
iets delen, het delen van gepassioneerde
woorden...
bestierend
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 55 hoe de wanhoop ook wordt
aangehinkt, bestierd met radeloze
verschijn-woorden die uit het niets
op de filmrol wordt versneld al ware
het een opname uit de jaren dertig
het hakken in het ijs dat nog bevroren
dient te worden, het zoeken naar de bijl
die nog bij de smidse in het vuur...
de vertedering
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 24 mocht ik een regenboog zijn
dan kende ik al jouw weten, nu
sluimert de zinspeling
als een kwade nacht
in een weerzinwekkend tafereel
zou ik je willen omhelzen in de kleuren
die ons tekenen op het wit verlangen
en waar rust als een pilaar
de stoet met een hemels geschrei
ten onder...
bij haar
netgedicht
3,0 met 1 stemmen 134 het zijn de bekken die
mijn keel nog beknellen
dan zonder naam want
namen zijn de onrust
stokers van mijn geest
de weg was kort, doch
hoekig in de gemeten
vlaktemaat , te lang reisde
deze reis met als doel
het niemandsland
het licht was schaars doch
priemend op mijn toen...
winter
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 115 hoe de winter zich etaleert
in het voorportaal waar alles
schreeuwt om warmte en schaatsen
als beitels worden gehanteerd om
het ijs van weerzien te kloven
vogels honen de rijp van takken
wijl hun beenderen als vloeibaar
leven zich voortbewegen met
vleugels door de tot ballast
geklonken...
terugblik
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 39 terugkijken schoudert mijn zeer
in het herbeleven van de scheuten
die me baarden, was de tijd maar
nooit gekomen en mijn vrucht
afgedreven met het getij
van een zware zee
dezelfde zee drijft nog wild
op de baren van mijn bestaan, eens
was ik Neptunus die in droom
mezelf verslond waar...
dichterlijke octrooi
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 32 het restant, de overblijfsel van de zomer
staan in schril contrast met wat ik
erover wil schrijven, kleine vergaar
dingetjes vallen in het niet
bij het schrale gevoel
waar dit seizoen op broedt
ruwe regens smeken de grond
om zeeën van verdriet aan te maken, armoe
hangt aan de twijgen en...
zondag - nieuwe tijd
netgedicht
2,0 met 1 stemmen 61 weer een raadsel opgelost, na
de klok verzetten blijkt de
tijd onhaalbaar, zijn race is
niet te stoppen
heb de tijd omgekocht
zijn wijzers opgepoetst, hem
mijn lichaam laten verouderen
doch de tijd heeft louter lak
aan het verlateren van jong en oud
ik voedde de tijd met de...
Moeder
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 34 hoe meer hoe minder
wat ze gaf was dat ze het
luchtledige om haar gewelf
voedde met de leuzen
uit haar hoofd
merkwaardig zoals wolken
botsen en de donder zijn
pijn ver-licht, zo kon ze zijn
zoals het weer de piano bedient
op de toetsen van bladerdeeg
een broche op haar vest en...
ik heb
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 22 deze dag in jou ontmoet, geen
opsmuk op de tere plekken
maar een carnavaleske invasie
van het geheel, morgen is
er geen dag maar een beleving
in het ontmoeten van mijn IK
oké, het leven raast zoals het
verkeer zich adert bij
knooppunten en allen
bekoren zij die ze lief hebben,...
inleg vinnen
netgedicht
4,0 met 1 stemmen 64 ook ik zucht wanneer ik
jouw verlangen aanschouw
wijl het blauw van de hemel
de daglicht kleurt naar
de zijdeglans in je ogen
deze pasteltint is als een
wijde boog om de regen
gelegd en voorziet de
kamers van jouw hart
met de inleg vinnen
die het roerige water
morsten toen de...
hoe dan
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 54 hoe kan ik je kloven uit steen
als de beitel slechts de
jaarringen kent die hij
deelt met de jaren
die in hem verloren zijn gegaan
ik zie nog steeds geen markant
gelaat of een geschaduwd silhouet
die in ruste het bloed stelpt
van de wonde die
in hem gespleten woont
zelfs de sokkel...
genegenheid
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 37 ben ik jou trouw op de klanken
van het loflied waarvan jij
de noten leerde kraken
dán wel op een manier
waarvan jij wist dat het
mij zou gaan raken?
boven de grijpgrage verbazing
ontwikkelde ik het sober zijn
als een estafette die geen
doel kende, slechts de uitgezette
lijnen...
niet bekend
netgedicht
3,0 met 1 stemmen 70 troosten is mij onbekend
zoals de lariks diep buigt
tegen iedere tegenwind, hun kruin
raakt de mijne wanneer
de dauw mistroostig
langs de lessen van het leven druipt
een zweem van ontkenning
haakt zich vast in het licht
van vandaag die vol kluwen
uit het verleden zichzelf
tracht te...
Meer van deze schrijver...
