biografie: elze
in mijn eenvoud probeer ik met mijn innerlijke taal zinnen te laten bewegen, verder ben ik eigenaar van een garagebedrijf, tatooshop, run een dagbesteding voor mensen met een psychische beperking, zorgbegeleider, personal fitness coach, ex bokser en bodybuilder, ervaringsdeskundige, allemaal onder een dak, dus eigen baas, ben werkzaam in deeltijd voor de reclassering ( Cosa, het begeleiden van (ex ) zeden delinquenten ( pedofilie ), kortom veel zaken die af en toe verwarring geven, maar zonder verwarring leef ik niet dus er kan nog wel iets bij
Inzendingen van deze schrijver
564 resultaten.de brullende draak
netgedicht
zijn muil wijd open gesperd, de ogen
diepliggend in het karkas dat leeft
en wordt gevreesd, de aarde schudt
haar reeds tot hol geworden buik...
op de kwelder
netgedicht
zoals ik struin langs
oester en blikken fanta
hangt mijn geest reeds
aan het verderf van moed ...
hoe jij
netgedicht
hoe jij je zelf in woorden
ontwijkt maar toch als
een reuzenrad de zinnen
draaiende houdt en telkens...
containerramp op mijn Wad
netgedicht
uitgestreken ingeprent laait
de dag op nieuwe doch
versleten schoenen net
als gisteren weer op, ...
mijn bevalling
netgedicht
daarom ben ik verslonden
door de nawee die haar
bekken samentrok, terug-
geslokt door de vertering...
vlam des genode
netgedicht
het vuur bevroedt niet eens
hoe ze zich zal voeden, zonder
mensenhanden is ze de kou
die van het genot is ontvreemd...
het pad
netgedicht
al het kruid dat verschoten
de ruimte beheerst die we
eens hadden gevlochten
tot een samenzwering in...
zo kleurt mijn pijn
netgedicht
steeds leg ik kleine woordjes neer
die als kiezels en brood mij het pad doen
terugzien vanwaar ik kwam, er waren
geen woorden, mijn God...
ik zeg geen liefste
netgedicht
ik luister je schreden nabij
de hartstocht die ik voel, het
is woordeloos die brij aan
letters die ik wil kneden...
in albast gegoten
netgedicht
de schaduw van sterfelijkheid
boetseert de waarheid als
een nagel op de net gewitte
muur, koperen geleidingen...
we kunnen
netgedicht
we kunnen de hele nacht blijven
praten, het ochtendgloren ontwijken
maar wel dansend de nieuwe dag beginnen
met uitgestrekte rituelen...
zonder jou
netgedicht
zonder jou ben ik
slechts de wind die
door de achterdeur
kruipt, op zoek...
Ik ben niet stil geweest
netgedicht
ik ben vergeten stil te zijn
toen heel dit land
haar eigen verleden verzweeg
nu dalen mijn gedachten...
Groningen lijdt
netgedicht
hoop ;
lente maakt honing
bloemen ;
lente brengt kleur...
nieuwe scheuten
netgedicht
ze bracht in de ruimten
die mijn hart vulden met gemis
jonge nieuwe scheuten tot leven
met minuscule, ja bijna onzichtbare...
vrees
netgedicht
wat ik vrees is de waarheid van
mijn gedachten, ze struinen
onbeholpen op zoek naar
die ene nacht ...
ptss
netgedicht
blijkbaar heeft mijn hart
de regen verzonnen en
is er zonneschijn alom
aanwezig die me koestert...
iets in de krant
netgedicht
zomaar, zit je stevig en goed in je stoel
wacht even ik zal het voor gaan lezen, of beter
ik zal je het bericht wel geven
uit de bloemen van deze dag...
synoniem
netgedicht
weet je dat ik gisteren de
oneven dagen nog telde, ze zelfs
spaarde voor het moment dat alles
synoniem aan het leven moest zijn?...
het verdwenen Groninger land
netgedicht
schorre lege velden waken als
duivels over verlaten
steden en dorpen die als luchtkastelen
opdoemen in wrakke doch lange nevelslierten...
nooit geweten
netgedicht
de zoetigheden op mijn brood
zijn uit de scherpste sneden
van het lijden geopenbaard
als zinvol en leerzaam...
de dis, onaangeroerd
netgedicht
ik kan de liefde niet meer raken
zelfs niet wanneer jouw
hand als boter door mijn
vergrijsde haren strijkt ...
de buigzame dood
netgedicht
zo in het onthullen van het
vlaggenschip verrast mij het gevoel
dat de dood buigzamer is dan
het hart van de langst levende...
mijn schepping van het Wad
netgedicht
hoe groot de zee ook moge zijn
in mijn schepping is ze toch de kleine
trog in mijn waterige hand, ze herbeleeft
het kruien van ijs en het schreien van de regen...
sensueel
netgedicht
zo snarig dat ze zong
in de muil van de nacht
het was haar heldere stem
die me lokte naar de oever...
spijt
netgedicht
ik heb spijt toen ik je uit
mijn gedicht haalde, een sprankje hoop
die je als lotusbloem mij het wonder
van jouw liefde zou leren kennen...
knuisten als sluizen
netgedicht
is het mijn weg van hier
tot aan het schelpenpad
waar mijn voortgang werd
verminkt door het knarsen...
het aards bederf
netgedicht
juist wanneer de storm
in ruste zijn wapen herlaadt
de omgeving voedt met de
stilte van een val...
jou vergeten
netgedicht
jou vergeten omlijst het geheugen
met kwebbelende lachspiertjes
die iedere wond bedekken met
de jaren die je bij ons woonde...
ontroering
netgedicht
ontroer(ing)
zonder mij dacht ze, ze is mijn
hart dat me beweegt, me complimenteert,
me laat verdwijnen als de massa waakzaam...
