Netgedichten

netgedicht (nr. 83.538):

hyperarousal

te weten, het leven laafde
me als toekomstige criticus
toen het kind in mij
vele wonderen verlegde
in het moment dat maar
niet wou passeren

tijd brak het fundament, de gevel
en de kast waar ik vertoefde
om iets van veiligheid te waarborgen
“dat wat ik niet bezat“ ofschoon
de rijpheid van mijn reeds afgelegde
jaren zich hadden verschanst
achter de coulissen van repeterende gedachten

stelselmatige handelingen die met
verve, de graagte van het overleven
me dikwijls vertraagden in het denkproces
dragen nu in de rijpheid van het “weten“
de vruchten die langzaam
aan het ontbinden zijn

niets was goed, alles was goed
maar nu is goed het wasgoed
dat gecentrifugeerd de dauw
van het ontwaken bemint