zwemmen

laat me zwemmen in mijn taal
want daar ligt mijn deemoed
uitgerekt als een elastisch
verhaal zonder een iets
van dynamiek of een clausule
van iets wat altijd tot niets zal leiden

mijn taal, mijn eigengereide
persoonlijkheid heeft het
zich als een autodidact
eigen gemaakt en met
metselen en voegen
tot een stenen obelisk
gebalsemd om de tijd
te weerstaan die mij
in m’n noodlot
terzijde zal staan

mijn taal, de let’ren
die kunnen lieven bezeren
uitleggen liegen bedriegen
boosaardig en zeker dodelijke
momenten als werkelijkheid
kunnen laten ervaren pluk ik
langs de oever wanneer ik zoek
naar evenwichtigheid met
een zweem van melancholie

mijn taal, laat me geef me
breng me en verlaat me
wanneer de haan driemaal
heeft gekraaid

Schrijver: elze, 16 april 2024

lia_elzehotmail.com

Biografie van deze schrijver

rust eenvoud

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.7 met 3 stemmen 75