Netgedichten

netgedicht (nr. 82.223):

Het aambeeld van het heden

De hiërogliefen van dit vlakke
water zijn niet te overschrijven, niet
in taal - gebaren - visualisatie maar slechts
in het ervaren van schoonheid.

Een aalscholver droogt haar kledij
terwijl een blauwe reiger een voorn
uit het water vist, onbevreesd reizen onze
realistische waarnemingen mee in een non -dualistisch
blijspel waar twee zielen zich één voelen
in een magisch spektakel van “ rust “.

Iets van melancholie verlegt de afstand
in een formule die wij ontrafelen wanneer
we aanmeren aan de nog maan-zijde
gelegen oever waar het gele riet
zich vereerd voelt met de zon die
aan de overzij het licht smeed
op het aambeeld van het heden

Dit alles kent geen gelijke in een wereld
die tragisch gelegen is aan de rand
van een altruïstisch universum, deels
dat onze euforie de kennis heeft om te
manoeuvreren naar daar waar de wijn
ligt te rijpen.